تنها نمی توان گذشت
Fri 25 12 2009
محمود معتقد ی
برخطبه های زمستانی
شما هم / خوش امدید
نگاه کن
بر شانه های قلب تو می رویم
با چشم خاورانی سبزو
بر صف تشنگانی از همین باران
واژه ها ی نخوانده را چه می کنی
این خاک و
این زما ن / از ما چگونه می رود
جهان / به سطری کودکانه
نمی بخشد ترا
آشفته تراز توفانی و
شبیه دستی بر سرزا نویت
با دل درختان و/ همسفران باد
گویی / هنوز ضیافت دریا ست و
تکانه آشوبی/ از پی خا طره هایت
نام نامی عشق و/ تصویر خیابانی که
از سهم تو می نوشد
سلام
آسمان تهران
تازه نمی شود
مگر به رنگین کمان دست هایت
چقدر/ دلم ازپس تیغه های تو
می جوشد
هزاره صنوبران
رویای چه جنگلی به سر دارد؟
یاد مان باشد
تنها نمی توان گذشت
محمود معتقدی
دی 88
|
|
