سرگرمیِ مرگ
Tue 27 05 2025
رضا بی شتاب
برای بی پناهان وُ بی گناهان وُ رها شدگان وُ شهرِ زرخریدِ غزۀ زخمی
کُشتارِ انسانها درین وادیِ سودا
هم فال وُ هم سرگرمی وُ شوقِ تماشا
چون خونِ مردم ارزشی هرگز ندارد
توجیهِ جان در چنگِ قاتل شد معما!
اینک وداعِ دلخراشِ شادی از شهر
جز ردِ خون خطی نمی بینی تو خوانا
اجسادِ بی هویت وُ خاکستر وُ دود
در خندق آمد این تَمَدُّن صحنه آرا
بر آسمان ساییده دست وُ کاسه وُ چشم
آخر پناهگاهی تو ما را سنگِ خارا
ویرانه های آرزو نامش وطن شد
خون گریه کُن از رنج وُ از درد وُ مُدارا
مادر نمی داند که طفل اش کُو کجا رفت
کُو زندگی کُو استخوانهایِ تو بابا
خواهر برادر را صدا زد هر دو مُردند
همتایِ اندوهِ شما تن های تنها
این قتل عامِ روزگارانی غریب است
شورایِ امنیت کجایی ای مُهنّا!؟
آن دفتر وُ دستک سکوتِ عامدانه
آن زرق وُ برق وُ میز وُ میزانِ مجزا!
بالا بلندا بُرجی از سیمان وُ شیشه
درهای تُو در تُویی وُ قانون وُ فتوا
اینان همه مردِ خدایند وُ شریف اند
ارج وُ مَقامی در مُقامی همچو عنقا
هیهات ازین بازی خدایا خوابِ خوابی!
آخر دخیلت ای خدا والای بالا
بنگر جنون فرماندۀ کُلِ قوا شد
آهنگِ جنگ وُ زندگی مُردابِ مانا
در صحنه تا رقصان مترسکهای مَستَند
هستی به خاک افتاده وُ مرگش تسلا
ای سازمانِ بی ملل بازیچۀ باد!
صلح وُ سخن را کُشته در پستو وُ رسوا
بنگر که چشمِ مردمان خشکیده بر راه
آن وعده های مُرده در گورند وُ گویا
تا منجی وُ ناجی بجنبند وُ بیایند
سقفی کجا مانَد درین ویرانه برجا
ارابه هایِ مرگ وُ اشغال وُ خشونت
آوارگی مرگ آوَرَد مرگی غم افزا
جز غم غرامت نیست در وادیِ سوزان
نوزادِ آزادی گروگانِ هیولا
ای آبِ جاری چشمۀ خشکیده در خواب
تنها سخنگو وُ سفیرت گشته صحرا
جز قطره های غم که می بارد زِ چشمان
دیگر کجا بارانِ شیدایی وُ نجوا
هوهویِ موج وُ آن نسیمِ نازِ ساحل
چون مُردگانی رفته از قاموسِ دنیا
انسان همانا طعمۀ مسکینِ فقر است
جویایِ زیبایی چه می جویی زِ دریا!
رحم وُ مُروّت همدلی حرفی عَبث شد
روحِ بشر کاهی؛ حُبابی دستِ یغما
تبعیدی وُ آواره وُ زخمیِ دوزخ
بینایِ نابینا وُ سرگردانِ معنا
نانپاره تسلیم طلسمِ قحطی وُ درد
دلها تهی از محتوا وُ حرفِ رؤیا
ما را طعامِ زندگی با طعمِ مرگ است
کودک کُشان وُ باد سنجان رازِ بَلوا
بر مَسند وُ مشغولِ خون آشامی وُ شر
هان سکۀ رسوایی وُ صد گونه حاشا!
گویی که ما را خوابِ خرگوشی ربوده است
تصویرِ ترس وُ لرزشی در جانِ سرما
این فاجعه تسلیمِ سیم وُ دیوِ جادوست
همدست وُ همکارِ پلیدیهای پایا
تلقینِ بی قیدی مگر فرهنگِ ما شد!
کانسان اسیری خفته وُ بیدارِ اغما
آیا فضیلت با رذیلت جابجا شد!
فانوسِ حکمت بی نَفَس در دستِ فردا!
آیا سکوتِ ما همان کتمانِ درد است
توصیفِ بی فکری روایتها وُ آرا
آن غزۀ مظلومِ ما میزِ قمار است
بر تابِ تنهایی جهان در قابِ غوغا
جز سایه ها وُ مویه های مادران نیست
آه ای عطوفت مُرده ای!؟ آخر دریغا
بازآ کرامت را تو توصیفی دگر کن
ای مادرِ مجروحِ ما ای مِهرَبانا
سه شنبه 6 خردادماه 1404///27 ماه مه 2025
|
|