عصر نو
www.asre-nou.net

شهریارِ عشق


Tue 13 05 2025

رضا بی شتاب



برای روزِ بزرگداشتِ فردوسی:
گرانمایگان را فسون و دروغ/به کژّی و بیداد جستن فروغ(1)

سخن پروری آسمان گُستری
نیایِ بزرگان وُ هم سَروَری
سرآغازِ مهری وُ ژرفای راز
بزرگ وُ سرآمد تویی سرفراز
اگر باد وُ برف است وُ سرمایِ خواب
شراری تو آتشگهِ آفِتاب
سخن را پرندی وُ پردیسِ پاک
چکامه بجوشد چو خورشیدِ خاک
همه واژه ها سرخوشانه بلور
که از چامه ات می تراود سرور
به نامِ تو می نازد این روزگار
تویی شهریارِ دلِ این دیار
تو پژواکِ نابِ امید آفرین
شکوهِ شگرفِ نوید آفرین
خردمند وُ آگاه وُ دردآشِنا
تو دریایِ دانادلِ این سرا
تو مهرِ شگفتِ سپهرِ بهشت
سرشتِ تو از روشنایی نوشت
سخن را تو فردوسِ صد آسِمان
تو بخشی به اندیشه شادیِ جان
سراینده دانشورِ نیک وُ بد
تو سبزِ سپهر وُ گُلِ سرسَبَد
تو مردِ دلیری وُ سردارِ راد
سرودی وُ روشن درفشِ چکاد
ستایشگرِ مردمانِ دَمان
ستونِ سُتُرگِ ستیزِ گران
سرشتی تو از خشم وُ فریاد وُ داد
سرشتِ سخن از تو سرشار وُ شاد
تو سروِ ستبری به سرمد سرای
تو پیدا نوایِ خدای وُ سزای
سزاوار وُ زیبا به سنجش نگار
سپیدارِ آزادگی یادِگار
به دستت سپیده دمید از نهان
سراپرده روشن شد وُ دودمان
همیدون2 همایون هُمای بهار
شکیبایی ات شیوۀ ماندگار...
کنون با تو دارم کمی دردِ دل
ازین سرزمین وُ ازین آب وُ گِل
نگه کن که شد خانه ام سوت وُ کور
زِ شادی دلِ مردمان دورِ دور
همه سوگ وُ سوسویِ دُودست وُ دُود
سیه پوش وُ درمانده رودِ کبود
جهان شد پُر آشوب وُ آشفته جان
درشتی وُ زشتی چو آبِ روان
سرافکندگی آفرینِ زمین
مگر دین برآمد به آیینِ کین
برآید به هنجارِ رنجی پگاه
گم وُ گیج وُ دیجورِ جنگ وُ تباه
نه آرام وُ رامش نه آرامشی
که دشنام وُ دشمن شده دانشی
شماله3 سراپا سرشک است وُ درد
برآرد زِ دل سوز وُ آوازِ سرد
چو خاموش وُ آزرده شد آذرنگ
ببارد مگر سنگِ مرگ وُ شرنگ
به سیرنگِ4 آونگِ تو ای جهان
به سوگندِ بارانِ بی آشیان
دلِ مادران خون زِ مینا وُ ابر
که مینویِ مرگ آوری گشته شهر
به خانه درون همچو بیگانه ای
سرا زیرِ آوار وُ ویرانه ای
همه چهره ها پُر نژند وُ دژم
زِ آژنگِ جان مرگِ ما دم به دم
جوانی وُ پیری سراسر سراب
درختِ خِرَد خسته خانه خراب
توانا وُ دانا وُ بُرنا کجا!
پراکنده در ناکجا وُ رها
جهان مُرده ریگی به زندانِ آز
فراز وُ فرودش فسونی دراز
گواهی تو از روزگارِ نگون
به چشمِ چمن مرگ دارد شگون
بَرَد برگِ بیچاره بادِ خزان
به بوران گرفتارِ مرگی نهان
نه آزرمی از رنجِ کردارِ بد
نه شرمی زِ رفتار وُ گفتارِ بد
زِ اندوهِ مردم چه گویم نیا
دمی دیده بگشا بزرگا بیا

سه شنبه 23 اردیبهشت ماه 1404///13 ماه مه 2025
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1-شاهنامه(جلد چهارم؛صفحۀ 205.مهدی قریب-محمدعلی بهبودی.انتشارات توس چاپ اول،بهار 1374).2-همیدون=هم اکنون.3-شماله= سپندار شمع.4-سیرنگ=سیمرغ.