رقابت شریف دو فیلمساز برجسته هموطن در «جشنوارہ کن» را با برچسب زدن‌ھایمان، آلوده نکنیم
Mon 12 05 2025
رضا علامه زاده
در دو هفته اخیر بارھا با این پرسش روبرو شدہ‌ام که آیا جزو امضا کنندگان اطلاعیہ‌ھای منتشر شده از سوی "کانون هنرمندان ایرانی فیلم و تئاتر برونمرز"، و "انجمن مستقل فیلمسازان ایران" هستم یا نه.
گرچہ پاسخ روشنم این بودہ که من عضو هیچ‌یک از این دو نهاد هنری نیستم، باز از من انتظار دارند نظرم را در این بحثی که در مورد حضور دو فیلم از سینمای ایران در بخش مسابقه جشنواره کنِ امسال در گرفته، ابراز کنم.
این است که این‌جا به مختصرترین شکلی نظرم را می‌نویسم:
من گرچه این شانس را داشتہ‌ام که فیلم زیبا و متهورانه‌ی جعفر پناھی، "یک تصادف ساده" را ببینم ولی متاسفانه تاکنون فیلم "زن و بچه"، ساخته سینماگر جوان، سعید روستائی را ندیدہ‌ام و طبعا قضاوتی در مورد آن نمی‌توانم داشته باشم، ولی با شناختی که با دیدن آثار ارزشمند قبلی‌اش به دست آوردہ‌ام، و نیز شناختم از "جشنواره جهانی فیلم کن"، به من این اطمینان را می‌دھد که تردیدی در کیفیت ھنری فیلمی که در رقابتی بسیار سخت برای بخش مسابقه انتخاب می‌شود به خود راه ندهم.
اگر سینماگران خلاق ایرانی، علیرغم سانسور خشن حکومت جهالت اسلامی در ایران نمی‌ماندند، یا به دلیل دردسر‌های جدی‌اش با فیلمسازی وداع می‌کردند و در حفظ و حراست از سینمای ایران نمی‌کوشیدند، ملایان حاکم بر ایران تاکنون ھم‌چون طالبانِ افغان، چیزی به نام "سینمای ایران" باقی نگذاشته بودند.
در یک کلام:
حضور "یک تصادف سادہ"ی جعفر پناهی، و "زن و بچه"ی سعید روستائی در جشنواره‌ی کن را به عنوان یک ایرانی افتخار انگیز می‌دانم، نه اعتراض‌برانگیز.
|
|