مذاکره و مداحانِ رجز خوان
Fri 18 04 2025
مسعود نقره کار
آخوندیسم به عنوان نوعی مَشی سیاسی را شاید بتوان اینگونه تعریف کرد:
روش و منشی که در آن برای حفظ قدرت و تامین منافع مالی و معنوی روحانیون و آخوندهای معمم و مُکلا استفاده از هر وسیله و حربه ای، از فریب و دروغ و خدعه و توریه و تقیه تا آلوده ترین و ضد انسانی ترین وسایل و ابزار، مجاز و بلامانع و قابل توجیه است. مذاکره با دشمن و مخالف هم به همین مَشی و روش و منش گره خورده است، زمانۀ هر نوع مذاکره، جمهوری اسلامی علاوه بر کاربُردِ وسایل و ابزار اشاره شده ، ده ها آیه و روایت و حدیث برای مجاز و مشروع بودنِ انجام مذاکره نازل و جار می زند با تاکید بر اینکه در هر مذاکره منافع " امت مسلمان"یعنی آخوندیسم و پیروان می باید در اولویت قرار بگیرد. البته مذاکرۀ آخوندیستی معنای توطئه و نقشه برای ترور طرفِ مذاکره هم می دهد، که نمونه اند مذاکره اسدالله لاجوردی با سردبیر نشریه کار فدائیان اکثریت و مذاکره با قاسملو و... که خون طرف مذاکره را ریخته اند.(۱)
در بساط مذاکره های جمهوری اسلامی با دشمن و مخالف یکی از تاثیرگذارترین نیروهای تهیجی و تبلیغی مداحان هستند که برای روحیه دادن به امت اسلامی و مصارف داخلی با "رجزخوانی" وارد میدان می شوند، موجوداتی که از گونه و راستۀ نوعی از لات ها و قَدَرترین آوازه‌گران خرافه و خشونت هستند.(۲)
در هیاهوی مذاکره آمریکا و ایران بیش از پیش بانگ رجزخوانی در معنای بلوف زدن و خالی بندی سیاسی این جماعت هم عربده وار بلندتر شده است.
در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما رجز خوانی از نوع شاخ و شانه کشیدن های حاج احمد واعظی در باب مسئله و مذاکره ی هسته ای را داشتیم:
بی بی جانم
هرچه تهدید و یا هرچه که تحریم شویم
به خداوند محال است که تسلیم شویم
.....
ای دشمن زهرا و علی ننگت باد
کمتر ای بی سروپا زمزمه جنگت باد
.....
و اگر رهبر من رخصت پیکار دهد
به خدا سرزتن نحس تو سرکش بزنم
دفتر و میز و گزینه هایت آتش بزنم"
.....
مدتی ست جنگ اسرائیل و فلسطین و موضوع مذاکرۀ هسته ای ناهار بازارِ رجز خوانی های مداحان بیت شده اند. مداح جوان "دانشگاه فرستاده شده" و مورد علاقه بیتِ رهبری، کربلایی حسین طاهری جای حاجی احمد واعظی و سعید حدادیان و محمود کریمی را که بر کرسی های استادی دانشگاه ها نشانده شده اند را گرفته است، و فراتر از آتش زدن " دفتر و میز و گزینه" های مذاکره، حیدر حیدر گویان هل من مبارز می طلبد.
ستایشگران و ذاکران اهل بیتِ عصمت و طهارت، حیله گرانه برای جلب جوانان و تخدیر و بد آموزی به شیوه های تهیجی و تبلیغی "مدرن" روی آورده اند. غّرا خوانی، مرصع خوانی، روضه خوانی و نوحه خوانی جای خود را به ترانه خوانی و رجز خوانی و شعار دهی (دَم دادن) داده اند، حتی در رجز خوانی ها از بیان آهنگین، بیانی که با الحان موسیقی آمیخته است، و ازکلام و فنون دراماتیک ساز و سبک پاپ و رپ و راک سوء استفاده می کنند.(۳)
***
|
|
