میخانۀ خورشیدِ بهاران
جشنِ نوروز وُ بهار وُ سالِ نو پاینده باد
Tue 18 03 2025
رضا بی شتاب
آسمان بُستانِ سبز وُ بوستان چون آسمان
سبز در سبز وُ هوا نافه گُشا مُشک افشان
پیچکِ پچپچه پیچیده درین کوچه ببین
قاصدِ چابُک وُ چاووش رسیدست دوان
خوش خبر آمد وُ گفتا که ازین خواب درآ
درِ میخانۀ خورشید گشودند عیان
که قیامت شده از بلبل وُ از قمریِ باغ
در وجود آمده انگار جوانیِ جهان
آشیان ساخته هر سبزِقبا چون رؤیا
بیشه وُ دشت وُ درختان به نشاط اند وُ چمان
سِهره نوشیده زِ سرچشمۀ شادی قدحی
زآن سبب مستی وُ سرمستی او گُل افشان
چمن از چهچهۀ چلچله ها خندان شد
دست در دستِ بهار آمده پروانۀ جان
دانش آموختۀ عشقِ تو مدهوشِ وفاست
عشق آتشکدۀ مهرِ دل افروزِ زمان
جامه رنگین وُ به کف جامِ شراب آورده
از نظر می گذرد همچو فریبنده نشان
همچو دلدادۀ میخانۀ خورشید شده
ارغوان سرخوش وُ پُر غلغله بی تاب وُ جوان
فارغ از غصۀ سرمایِ زمستانِ دراز
می خرامد خوش وُ خنیاگر وُ لبخند زنان
موسمِ سوسن وُ نرگس سمن وُ یاسمن است
فصلِ دلدادگی لالۀ لولیِ مُغان
وصفِ سرسبزیِ تو وسوسۀ رقصِ نسیم
که به تنهاییِ برگِ دلِ ما داده توان
برگها دست زنان اند وُ به رقص آمده سرو
جرعۀ باده بنوشید که یاس ست ضَمان
دانش آموختۀ بُتکدۀ جامِ می ای
تو لبت نوش تر از هرچه شراب ای جانان
بزمِ نوروز وُ زمین وُ گُل وُ ساقی همه خوش
دف وُ چنگ ست وُ نی وُ مطرب وُ آذر به بیان
نسترن؛ سوری وُ خیری وُ صنوبر رقصان
ای پرستویِ هوس مژدۀ آن چامه بخوان
دودۀ درد زدایید ازین خانه وُ رود
روشنایی! تو بمان در همه جا باش روان
ای شقایق تو شمیمی وُ اقاقی تو چراغ
خبرِ رهروِ آزاده به دلدار رسان
خوشۀ خواب ازین شاخه بچینید شما
ذوق وُ اشراقِ شقایق به حضورست گران
دوستان الفتِ ما عهدِ وفا تازه کُنَد
به بهاران؛ من وُ ما یارِ هم وُ هم پیمان
ای وطن سبز بمانی وُ جوان عشقِ دلی
به تو وُ مردمِ آزاده درود ای ایران
سه شنبه 28 اسفندماه 1403///18 مارس 2025
|
|