معدنچیان زمین و زندگی
Mon 13 01 2025
طاهره بارئی
جاودانگی، جنگل خود پیراسته
با سپیدار های سرفراز
که گل داده اند پای دامن آسمان.
لانه های تقدیم به تخم اختران!
دست بوسی های جهان و زمان!
از لب این لاله ها می نوشد جاودانگی،
سُکر زندگی را
نیمه خواب و نیمه بیدار
دمدمه سجرگاه
دعوت به جوشش میکند
چاه ظلمات را
به فراز آوردن ماه بر سر دست
که لبخند میزند اکسیر جوانی
و انجام زمین را.
درس قنات و کاریز
چنین مردمان آموختند به زمین و زمان
با طناب ها که گشودند
با سائیدن دست
از پای سپیدار ها
چایکاران مزرعه های شمال
با دامن رنگی
معدنچیان زمین و زندگی
ساطع از کوهساران.
برای نگریستن هست کسی؟
بهر چشیدن
بوئیدن
رسم مروت پوئیدن؟
هست کسی؟
|
|
