الَنگ منتشر شد
Thu 9 01 2025
حسین دولت آبادی
ُالَنگ
اُلَنگ در زبان ترکی به معنای مرتع، سبزه زار، چمن و یا مرغزار است. گویا در دوران فئودالیسم، بزرگ مالکی و خانخانی، بعضی از آن‌ها النگی شخصی داشته‌اند. در ولایت ما اگر چه النگ وجود نداشت، و یا این که من ندیده و نشنیده بودم، ولی این واژه وارد زبان و فرهنگ مردم، (اصطلاحات، مثل‌ها و متلک‌ها و. ) شده بود و در ولایت ما آن را به کنایه و استعاره بکار می‌بردند: در این فرهنگ النگ «جائی»، «مکانی» بود که همه آزادانه وارد می‌شدند، می‌چریدند و می‌پریدند و بی پروا «لگد به طاق آسمان می‌زدند»؛ چنانکه گوئی آن‌جا «النگ» پدر و یا مادر و یا قوم و خویشان آن‌ها بود. اصطلاح «مگه اینجا النگ باباته؟». بی شباهت به اصطلاح «مگه اینجا خونة خالته؟» نیست؛ گیرم خانة خاله‌ها هیچ شباهتی به النگ ندارد،
باری، من «النگ» را در روستایِ چهاردانگه، حومة نزدیک تهران، نوشتم و مانند سایر دستنوشته‌های روزگار جوانی‌ام چاپ و منتشر نکردم. این دستنوشته‌ها پس از مهاجرت اجباری در فرانسه به دستم رسیدند و بیش از سی و پنج سال توی کارتن‌ها خاک خوردند. این بود تا ویروس کرونا مرا بیش از پیش گوشه نشین و منزوی کرد. در این دوران، «دوران» را که در آنکارا شتابزده نوشته بودم، بازنگری، ویراستاری و بازنویسی کردم و کنار گذاشتم. «النگ» را چندبار با حوصله خواندم و بر خلاف دوران، طرحی نو درانداختم و آن را دوباره به شکل تازه‌ای نوشتم. تحریر و بازنویسی این نوشته‌ها گذری دو باره بود از میان سال‌های از دست رفته، یادآوری و مرور عمری که در میان مردمی گذشته بود که با من همزبان و مأنوس بودند.
این کتاب را می‌توانید از نشر ناکجا دریافت کنید
|
|