|
عصر نو
www.asre-nou.net |
غلامحسین ساعدی با قلم توانای خود یکی از موثرترین نویسندگان دهه‌های چهل، پنجاه و اوائل دهه‌ی شصت کشور ما بود. هر جا که بود، با کلام خود، فضای جدیدی می‌گشود. جایگاه او در ادبیات، تئاتر و سینمای کشور ما کم بدیل و رشک‌برانگیز است. رژیم پهلوی در آغاز دهه‌ی پنجاه، در اوج خلاقیت ساعدی، او را بازداشت و شکنجه کرد؛ اوراق بازجوئی‌اش را به نام مصاحبه منتشر کرد؛ تا بدنامش کند، اما نتوانست. رژیم جمهوری اسلامی عرصه را بر او چنان تنگ کرد، که او مجبور به جلای وطن شد. در پرلاشز هم کینه علیه ساعدی، در قلب مدافعان بازگشت به دوران سیاه پهلوی هنوز زنده است. صدای ساعدی دهه‌ها بعد از مرگ او، هنوز موجب نگرانی مدافعان دیکتاتوری و سرکوب است. حزب چپ ایران اهانت به مزار غلامحسین ساعدی را نشانه‌ای دیگر از ستیز عاملان سرکوب و حامیان دیکتاتوری و استبداد با آزادی، فرهنگ و اندیشه در ایران می‌د‌اند و بی حرمتیِ مزدورانِ ضد فرهنگ، چه طرفداران بازگشت به رژیم پهلوی و چه مدافعان رژیم جمهوری اسلامی را به شدت محکوم می‌کند. ما همه‌ی نیروهای آزادیخواه و مترقی را برای ایستادگی در برابر چنین اقدامات شنیع و ضد انسانی فرامی‌خوانیم و از همه‌ی تلاش‌هائی که در مقابله با چنین اقدامات فاشیستی صورت می‌‌گیرد، پشتیبانی می‌کنیم. در همین راستا، از اقدام فعالان سیاسی و فرهنگی پاریس برای تجمع بر سر مزار غلامحسین ساعدی (گوهر مراد) و گلباران آرامگاه او در روز یکشنبه نهم دی ماه ۱۴۰۳ برابر با ۲۹ دسامبر ۲۰۲۴ و تلاش‌های دیگر در این زمینه‌ها استقبال می‌کنیم. هیئت سیاسی - اجرائی حزب چپ ایران ۷ دی ۱۴۰۳ - ۲۷ دسامبر ۲۰۲۴ |
