مقامات منتصب ترامپ، بدترین دشمنان ما هستند

ترجمۀ حماد شیبانی
Fri 15 11 2024

در تل آویو، روز بعد از انتخاب ترامپ، بیلبوردی برای تبریک به او، رئیس جمهور منتخب، نصب شد که روی آن نوشته شده بود: «تبریک می گویم! ترامپ، اسرائیل را بزرگ کنید»!

مدتی است که تراژدی‌ها، یکی پس از دیگری، بر سر اسرائیل فرود می‌آید. مورد قریب الوقوع بعدی در ۲۰ ژانویه رخ خواهد داد، زمانی که دونالد ترامپ به عنوان رئیس جمهور سوگند یاد می کند. اگر منتخبین جدید او؛ وزرای امور خارجه، دفاع، مشاور امنیت ملی و سفیر آمریکا در اسرائیل به سخنان خود پایبند باشند، سال‌های آینده برای اسرائیل فاجعه بار خواهد بود. دورۀ بعدی، سرنوشت کشور را، به لطف این دوستان ظاهری، به عنوان یک دولت آپارتاید دائمی، که چیزی بیش از سوداگران خون نیست، تعیین خواهد کرد. اینان دلالانی هستند که اعتیاد مزمن اسرائیل به اشغال، خونریزی و قدرت را به طور غیرقابل برگشتی عمیقتر خواهند کرد.

آنها نباید برچسب "دوستان اسرائیل" را به سینۀ خود نصب کنند، برعکس، آنها بدترین دشمنان اسرائیل هستند. افرادی که در آن دوره مسئولیت سیاست خارجی ایالات متحده را عهده دار خواهند شد، دوستان آپارتاید، اشغال، شهرک سازی و جنگ هستند. ترامپ میانه روترین و خویشتن دارترین فرد در این گروه است. تنها کسی است که ممکن است تا حدودی آنها را مهار کند. ایتامار بن گویر نیز اگر فقط بر زبان خود غلبه کند، باید در مهار این گروه از احمقان واشنگتن شرکت کند.

شخصی، قبلا در شبکۀ X توییت کرده است که آمریکا ممکن است تحریمهایی را علیه اسرائیلی هایی که به سمت حل و فصل مناقشه حرکت نمی کنند، اعمال کند. آیا این حرف ذهنی است؟ با قضاوت بر اساس مواضع توهم آمیز این آدمها، این سخن چندان دور از ذهن نیست. همۀ آنها می توانند در میزگرد برنامۀ اصلی کانال ۱۴ اسرائیل ـ «میهن پرستان» ـ حضور داشته باشند، حتی اگر از شرکت کنندگان فعلی آن هم افراطی تر باشند.

انتخاب این افراد به عنوان ردۀ بالای دیپلماسی خارجی آمریکا وحشتناک است. برای فهم موضوع ئینون ماگال، مجری کانال ۱۴ را به عنوان وزیر امور خارجه اسرائیل تصور کنید.
آنها نژادپرست و نادان هستند و هیچ چیز به جز تبلیغات شهرک نشینان که در کنیساها شستشوی مغزی شده اند، در مورد واقعیت خاورمیانه نمی دانند. جنایتکارترین نهادهای صهیونیستی، شهرکها، هرگز چنین مبلغان سرسختی نداشته است. یوسی داگان، رهبر شهرک نشینان، که در حال حاضر انتصاب خود را موجه می داند، در مقابل هر دوربینی جشن می گیرد. بقول یکی از همکارانم: فقط نتانیاهو می توانست تیم سیاست خارجی ترامپ را انتخاب کند.

آنها اسرائیل را به سمت الحاق سرزمینهای اشغالی، انتقال جمعیت بومی، جنایات جنگی، پاکسازی قومی و نسل کشی، که از نظر آنها اصلاً جنایت نیست، سوق خواهند داد. آنها آخرین نهادهای ناظر جهانی را از بین خواهند برد، نهادهای جامعۀ بین المللی را خالی از محتوا و اسرائیل را حتی بیشتر از پیشینیان خود مسلح خواهند کرد. آنها دیوان بین المللی دادگستری و به همراه آن بقایای عدالت جهانی را فلج خواهند کرد. این زنگ خطر همچنین ممکن است برای ناتو و سازمان ملل هم به صدا در آید. در ۲۰ ژانویه، اسرائیل مجوز کشتار، پاکسازی و اخراج را دریافت خواهد کرد. یک معتاد کنترل ناپذیر کلید کابینتهای مواد مخدر داروخانه را دریافت می کند.

وزیر امور خارجۀ منصوب، مارکو روبیو، در این جنگ وحشتناک فقط قربانیان اسرائیلی را می بیند: «… تقریبا یک سال است که بیش از ۶۰ هزار اسرائیلی در هتلها زندگی می کنند و بچه هایشان به صورت آنلاین درس می خوانند». این مُبلِغ طرفدار اسرائیل در مورد دو میلیون فلسطینی در نوار غزه و یک میلیون لبنانی که همۀ دارایی خود را از دست داده اند و درمانده و وحشت زده در حال جابجائی دائم هستند، چیزی ندیده و نشنیده است. نمی داند آنها هتلی برای خوابیدن ندارند و فرزندانشان به صورت آنلاین درس نمی خوانند. آنها توسط اسرائیل قتل عام می شوند.

شما هیچ یک از این حرفها را از روبیو و دوستانش نخواهید شنید. روبیو از حقوق بشر حمایت می کند، اما تنها سرنوشت اقلیت اویغور، به عنوان بخشی از کارزار او علیه چین، قلبش را جریحه دار می کند. فلسطینی ها برای او در این دسته از حساسیتهای حقوق بشری قرار نمی گیرند. تردید هست که او چیزی در مورد آنها بداند یا یکی از آنها را ملاقات کرده باشد. سرنوشت آنها برای او جالب نیست زیرا همۀ آنها تروریست هستند. این چیزی است که شهرک نشینان به او گفته اند و او باور کرده است.

مایکل والتز، مشاور جدید امنیت ملی آمریکا، مانند روزنامه نگار دست راستی شیمون ریکلین صحبت می کند. او اخیرا نوشته است: «باید اجازه دهیم ارتش اسرائیل کار را به پایان برساند.» و سفیر جدید آمریکا در اسرائیل، مایک هاکبی، یکی از بازدیدکنندگان مکرر شهرکها و حامی سرسخت الحاق سرزمینی است و خروج اسرائیل از غزه و چهار شهرک کرانۀ باختری در سال ۲۰۰۵ را «یکی از بزرگترین شکستهای اسرائیل» می داند.
یک بار، این آمریکایی عجیب و غریب ناراحت بود از این که یهودیان برای شرکت در زیارت مقبرۀ یوسف در نابلس؛ با پوشیدن کیپا، باید در تاریکی شب از این مقبرۀ مشکوک دیدن کنند. همچنین یک بار اظهار داشته که در نظر دارد در یکی از شهرکها خانه ای بخرد.
دورۀ ریاست جمهوری این گروه، آینده را تقریباً به طور جبران ناپذیری شکل خواهد داد. این امید که آنها مواضع خود را کنار بگذارند، همانطور که گاهی اوقات برای سیاستمداران اسرائیلی اتفاق می افتد، آخرین امید ما است و به نظر می رسد که این امید بی اساس است.

هاآرتص ـ ۱۴ نوامبر ۲۰۲۴
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
https://www.haaretz.com/