فرانک پاتالونگ
خالکوبی‌های وزیر دفاع پیشنهادی آمریکا
شوالیه‌های صلیبی در پنتاگون؟
Fri 15 11 2024
"اشپیگل آنلاین"
خالکوبی‌های جنگجویانه‌ای که بر روی پوست پیت هگست، وزیر دفاع آینده پیشنهادی ترامپ، نقش بسته‌اند، چه معنایی دارند؟ حداقل سه مورد از این نمادها به «شوالیه‌های صلیبی» اشاره دارند. در میان راست‌گرایان افراطی، این نمادها به‌عنوان پیامی آشکار تلقی می‌شوند.
در ژانویه ۲۰۲۱، دوازده عضو گارد ملی ایالات متحده از لیست نیروهای حفاظتی مراسم تحلیف رئیس‌جمهور جدید، جو بایدن، حذف شدند. دلیل این اقدام ارتباط این افراد با گروه‌های شبه‌نظامی راست افراطی اعلام شد. به همین خاطر، این افراد به‌عنوان عوامل بالقوه خطر برای این مراسم در نظر گرفته شدند. یکی از این دوازده نفر، پیت هگست، مجری قدیمی شبکه فاکس‌نیوز و سرگرد پیشین نیروهای مسلح آمریکا بود. او به‌تازگی به‌عنوان وزیر دفاع دولت آینده ترامپ معرفی شده بود.
برای شناسایی هگست به‌عنوان فردی با گرایش‌های راست افراطی نیازی به توانایی‌های شرلوک هولمز نیست. او یکی از برجسته‌ترین نمایندگان جریان راست افراطی در شبکه فاکس‌نیوز است و آشکارا از دیدگاه‌های فوق‌محافظه‌کارانه و رادیکال خود دفاع می‌کند. او حتی گرایش فکری خود را به‌وضوح بر روی بدنش حک کرده است: نمادهای نظامی، تصویر یک مسلسل در کنار پرچم ملی، و شعارهای مسیحی به زبان لاتین و فونت آلمانی فرکتور. اما برجسته‌ترین نماد او چیزی است که بیشتر جلب توجه می‌کند: صلیب اورشلیم.
نشانهای که به عنوان «نماد جنگجویان صلیبی» شناخته می‌شود، در ابعاد بزرگ روی سینه راست هگست قرار دارد. این نامگذاری به این دلیل است که در دوران قرون وسطی توسط «جنگجویان صلیبی» که مبارزان مسیحی بودند، مورد استفاده قرار می‌گرفت. این افراد از سال ۱۰۹۵ در چندین جنگ صلیبی با شور و شوق به سرزمین‌های مقدس می‌رفتند تا اورشلیم را از سلطه حکام مسلمان آزاد کنند. صلیب به عنوان نمادی از شهادت شناخته می‌شد و همچنین به عنوان بیانیه‌ای از اراده برای جنگیدن و در صورت لزوم در راه مسیحیت جان دادن.
این نشان که برای اولین بار در سال ۱۰۹۹ به عنوان نشان خانوادگی استفاده شد، به زودی به نماد «جنگجویان صلیبی» تبدیل گردید. از قرن سیزدهم به بعد، این نشان نشان خانوادگی «پادشاهی اورشلیم» بود، دولتی که از ۱۰۹۹ تا ۱۲۹۱ در اختیار جنگجویان صلیبی قرار داشت. هنوز هم این نماد را می‌توان در پرچم گرجستان، در لوگوی روز کلیسای پروتستان یا در نشانهای خانوادگی برخی از سازمان‌های پاپی یافت.
هگستت تاتوی خود را به این معنا «نماد مذهبی» می‌داند. اما مسئله به این سادگی‌ها نیست: نمادهای جنگجویان صلیبی از محبوب‌ترین و گسترده‌ترین کدهای شناسایی در صحنه‌های ضداسلامی و راست‌گرای افراطی هستند. و این به ویژه در آمریکا صادق است: در آنجا نماد صلیب‌گرایان عمدتاً به عنوان علامت شناسایی جنبش‌های موسوم به «آریایی سفید» شناخته می‌شود.
حتی مسیحیان رادیکال افراطی نیز اغلب از نمادهای جنگجویان صلیبی استفاده می‌کنند. گروه کوکلاکس‌کلان که خود را نیز «مسیحی» می‌داند، ولی بیشتر به دلیل قتل‌های نژادپرستانه شناخته شده است، از صلیب اورشلیم استفاده نمی‌کند، بلکه از یک نوع صلیب موسوم به «صلیب پنجه» بهره می‌برد. با این حال، این نماد هم به عنوان نماد جنگجویان صلیبی شناخته می‌شود و همانطور که «صلیب آهنین» که از آن مشتق شده نیز به عنوان نشانی محبوب در میان راست‌گرایان افراطی مطرح است.
«من نیامده‌ام که صلح بیاورم، بلکه شمشیر را آورده‌ام» راست‌گرایان افراطی این نماد را – در آلمان نیز برای جلوگیری از پیگرد قانونی – به‌طور متناوب به جای هاکن‌کروز (صلیب شکسته نازی‌ها) استفاده می‌کنند: این نماد کمتر به‌طور مستقیم به فاشیسم یا راست‌گرایی افراطی اشاره دارد و ارتباط تاریخی آن با مسیحیت به آن فضای استدلالی می‌دهد.
در این میان، هیچ چیزی قابل اشتباه گرفتن نیست، به‌ویژه در بدن هگست که صلیب توسط تاتوهای دیگر احاطه شده است. در اینجا همچنین می‌توان عبارت «Deus vult!» (خدا می‌خواهد) را مشاهده کرد، که به‌عنوان شعار جنگی جنگجویان صلیبی در حمله به اورشلیم معرفی می‌شود، و یک شمشیر به سبک قرون وسطی همراه با نقل قولی از کتاب مقدس: «نمی‌پندارید که من آمده‌ام تا صلح را بر زمین بیاورم. من نیامده‌ام که صلح بیاورم، بلکه شمشیر را آورده‌ام».
این به هیچ وجه به «نماد مسیحی» که هگست ادعا می‌کند نمی‌خورد و به‌ویژه به «شمشیرها به گاوآهن تبدیل می‌شوند» شباهتی ندارد: مسلمانان نمادهای جنگجویان صلیبی را به‌عنوان یک تحریک و تهدید مستقیم و آشکار می‌بینند.
و راست‌گرایان افراطی که از چنین نشانه‌هایی استفاده می‌کنند، دقیقاً همین منظور را دارند: موضوع جنگجویان صلیبی آخرین بار در سال ۲۰۱۱ خبرساز شد. آندرس برویک، نروژی که خود را بخشی از یک جنبش صلیبی غربی می‌دانست، ۷۷ نفر، عمدتاً نوجوان، را به قتل رساند تا قیامی در جامعه علیه آنچه که «اسلامیزه شدن» غرب می‌دانست، به راه اندازد.
برای سال‌ها، برویک در یک فضای اینترنتی متصل به هم حرکت می‌کرد و رادیکالیزه شده بود، جایی که علاوه بر دیوانگان نژادپرست و راست‌گرایان سازمان‌یافته، مسیحیان بنیادگرای افراطی نیز در آن ارتباط داشتند. طبق گفته‌های رهبر راست‌گرای بریتانیایی، پل ری، یکی از مهم‌ترین تماس‌های برویک، جنبش چای‌پارتی آمریکایی نیز در این ارتباط حضور داشت، که شروع رادیکالیزه شدن فزاینده جمهوری‌خواهان آمریکایی را نشان می‌دهد.
امروز، نمادهای جنگجویان صلیبی در پست‌های راست‌گرایانه تیک‌تاک در حال رونق هستند، و در روایت‌های پراکنده نظریه‌پردازان توطئه QAnon که از وفاداران برجسته دونالد ترامپ هستند، روایت‌های برویک درباره جنگ صلیبی علیه «تغییر جمعیت» همچنان طنین‌انداز است.
بعید است که پیت هگستت از تمام این مسائل بی‌خبر باشد: «نماد جنگجویان صلیبی» امروزه عمدتاً برای گرایش‌های راست‌گرای افراطی یا حتی نژادپرستانه شناخته می‌شود.
اینکه هگستت به وضوح تجربه کرده باشد که چگونه معمولاً تاتوهای او تفسیر می‌شوند، می‌توان در گزارشی از شبکه فاکس نیوز خواند. در تاریخ ۴ ژوئن ۲۰۲۴، این شبکه درباره کتاب «جنگ علیه جنگجویان» یکی از تحلیلگران برجسته خود گزارش داد و پیت هگستت را به این صورت نقل قول کرد:
«من در زمان تحلیف جو بایدن در گارد ملی بودم… در نهایت اعضای واحد من در رده‌های بالا، من را به عنوان یک افراطی یا نژادپرست سفید به خاطر یک تاتو که دارم، که یک تاتو مذهبی است، مورد قضاوت قرار دادند. این یک صلیب اورشلیمی است. هر کسی می‌تواند آن را جستجو کند، اما از آن به عنوان بهانه‌ای استفاده شد تا دستور من برای نظارت بر تحلیف لغو شود.»
او به این ترتیب علناً تأیید کرد که همان چیزی که روزنامه‌نگار تحقیقی، جیمز لاپورتا، سه سال پیش فاش کرده بود، درست است: هگستت یکی از دوازده گارد ملی بود که «دعوت نشده» بودند و ارتش او را به عنوان یک تهدید بالقوه امنیتی برای تحلیف جو بایدن می‌دید.
این احتمالاً دیگر تکرار نخواهد شد: حالا او رئیس پنتاگون خواهد شد.
برگردان: هوشمند
|
|