محمود المشتهی
«ما همه چیز را از دست داده ایم، برای چه؟»
با ادامه جنگ خشم غزه از حماس افزایش می‌یابد
مترجم : حماد شیبانی
Tue 20 08 2024
فلسطینی ها به خانه های ویران شده خود در شهر خان یونس، جنوب نوار غزه، ۳۰ ژوئیه ۲۰۲۴ بازمی گردند. (عابد رحیم خطیب/ فلش ۹۰)
فلسطینی ها در غزه حاضرند برای آزادی بهایی بپردازند، اما بسیاری، منطق اقدام و فقدان پیش بینی لازم در رابطه با حمله ۷ اکتبر حماس را زیر سوال می‌برند.
طی این ۱۰ ماه طولانی و طاقت فرسا، فلسطینی ها در نوار غزه تنها گذاشته شده‌اند تا با نسل کشی روبرو شوند. ما اهالی غزه مجبور شده‌ایم عواقب تصمیماتی را تحمل کنیم که دستی در ساختن آن نداشته‌یم و سختی های شدید ناشی از آن را که جهان به دیدنش عادت کرده و تا حد زیادی آن‌را فراموش کرده‌است، تحمل کنیم.
تردیدی نیست که منبع اصلی بدبختی ما اسرائیل است – یک دولت اشغالگر و آپارتاید که سربازانش با بی‌تفاوتی وحشیانه‌ای دست به قتل عام می‌زنند، و از همان سال ۱۹۴۸ به‌دنبال محو وجود فلسطینی ها در این سرزمین بوده‌است. با این حال ما باید هم‌چنین نقشی را که جناح های مختلف فلسطینی در تداوم رنج ما ایفا می‌کنند، در نظر داشته باشیم.
آن‌چه در طول ۱۰ ماه گذشته روشن شده است، این است که ، رهبری فلسطین – هم فتح و هم حماس – مردم را بدون هیچ پیش بینی یا برنامه منسجمی رها کرده‌است. در حالی که مردم غزه با بمباران بی‌امان اسرائیل روبرو هستند و هیچ جای امنی برای پناه به آن وجود ندارد، حماس از مسئولیت خود برای محافظت از مردم طفره می‌رود و فتح هم که در هیچ کجا پیدایش نمی‌شود.
ثبت نامبا طولانی شدن جنگ، بروز مخالفت عمومی یا انتقاد از حماس در میان فلسطینی‌ها در غزه افزایش یافته‌است. بسیاری حماس را متهم می‌کنند که ابعاد خشونت واکنش اسرائیل به حملات ۷ اکتبر را پیش بینی نکرده‌است و این گروه را تا حدی در قبال عواقب وخیمی که اکنون غزه با آن روبرو است، مسئول می‌دانند.
برای روزنامه نگار فلسطینی احمد هادی (که نامش به دلیل امنیت او تغییر کرده‌است، همراه با همه کسانی که در این مقاله با آن‌ها مصاحبه شده‌است)، روز هفتم اکتبر «یک تصمیم دیوانه وار برای ما به عنوان اهالی غزه بود». او استدلال می‌کند که این حمله و به ویژه «کشتن و گروگان گیری اسرائیلی‌ها، که برخی از آن‌ها غیرنظامی بودند و نه سرباز، متاسفانه تأثیر معکوس بر اوضاع ما داشت. این رفتار به اسرائیل امکان جذب همدردی جهانی داد و برای راه اندازی یک جنگ وحشیانه علیه غزه به آن مشروعیت داد.»
فلسطینی ها به خانه های ویران شده خود در شهر خان یونس، جنوب نوار غزه، ۳۰ ژوئیه ۲۰۲۴ بازمی گردند. (عابد رحیم خطیب/ فلش ۹۰)
هادی مدعی است که حماس «تأثیر واکنش اسرائیل بر غیرنظامیان فلسطینی را در نظر نگرفته‌است. این سازمان بدون تأمین غذا، آب یا مایحتاج زندگی وارد جنگ شد تا جائی که یک ماه پس از جنگ، ما شروع به گرسنگی و بیمار شدن کرده بودیم.»
با این حال، به‌رغم خشم گسترده نسبت به رهبری حماس، مردم غزه مبارزان جوان عضو مقاومت را مسئول وضعیت نمی‌شناسند و می‌دانند که آن‌ها نیز بخشی از جمعیتی هستند که مجبور به تحمل جنگ شده اند. هادی می‌گوید: «ما به مقاومت و فداکاری‌های آن افتخار می‌کنیم، اما برای من، مقاومت بخشی از مردم است - همان کسانی هستند که رنج می برند وجبرا وارد به این جنگ شده‌اند.» در حالی که ما نمی‌توانیم ساکت بمانیم [و باید] از رهبران خود مانند سنوار انتقاد کنیم، هم‌چنین نمی‌توانیم به نیروهای اسرائیلی اجازه دهیم که به سادگی ما را بکشند.»
«آیا هیچ کس نمی تواند جلوی این جنون را بگیرد؟»
در بحبوحه پوشش گسترده اما رو به کاهش رسانه‌ها از حمله اسرائیل، فلسطینی‌ها در نوار غزه اغلب به یکی از دو روش تقلیل دهنده به تصویر کشیده شده‌اند. اولی با ساکنان غزه طوری رفتار می‌کند که گویی همه آن‌ها به نحوی با حماس مرتبط هستند، یا حداقل تا حدی آن‌ها را مسئول حملات ۷ اکتبر و آغاز جنگ کنونی می‌داند. این گونه برخورد درک نمی‌کند که فلسطینی ها، هم در غزه و هم در کرانه باختری، از حق انتخاب دولت خود محروم هستند و تصمیماتی که بر زندگی آن‌ها تأثیر می‌گذارد توسط یک رهبری فلسطینی جدا از واقعیت‌های جنگ در غزه و توسط دولت اسرائیل که قصد دارد موجودیت فلسطینی‌ها را از بین ببرد، دیکته می‌شود.
دیدگاه دوم به درستی اسرائیل را به خاطر کارزار نظامی وحشیانه‌اش محکوم می‌کند، اما فلسطینی ها را به عنوان مردمی انعطاف پذیر و دارای صبری پایان ناپذیر به تصویر می‌کشد. این نیز انسانیت ما را به رسمیت نمی‌شناسد و ما را در قامت اسطوره ای دارای تحمل بی پایان درد و آماده به انجام هر گونه فداکاری برای آرمان فلسطین به تصویر می‌کشد.
عادل سلطان ۶۲ ساله اهل محله شیخ رضوان در شهر غزه است. او در مصاحبه با "مجله +۹۷۲" از ناامیدی مطلق خود برای پایان جنگ صحبت کرد. او فریاد زد: «لطفا ما را که هنوز زنده هستیم نجات دهید، به جنگ پایان دهید و به ما فرصتی برای بهبودی زنخم‌هایمان بدهید.» ما دیگر خودمان را نمی‌شناسیم. شکل و شمایل ما با این جنگ ادامه دار که ما را می بلد، تغییر کرده‌است.»
آوارگان فلسطینی هایی که در چادرها زندگی می کنند در دیرالبلح، مرکز نوار غزه، ۴ اوت ۲۰۲۴ پناه گرفته اند. (عابد رحیم خطیب/ فلش ۹۰)
سلطان ناامیدی خود را از رهبری فلسطین ابراز کرده و از آن‌ها خواست تا به فوریت با آتش بس با دولت بنیامین نتانیاهو در اسرائیل موافقت کنند. "کسانی که آن را شروع کردند باید به آن پایان دهند. رهبران ما کجا هستند؟ بگذارید آن‌ها با دولت اشغالگر بنشینند و جنگ را قبل از آن‌که به دلخواه نتانیاهو کامل نابود شویم ، پایان دهند.
در اوایل نوامبر، سلطان در حمله هوایی اسرائیل به خانه همسایه‌اش از ناحیه پا مجروح شد. سلطان که پیش از این پس از حمله اسرائیل مجبور به دست کشیدن از کار خود شده بود، قادر به درمان در بیمارستان الشفا در شهر غزه نبود. او از فرصت آتش بس یک هفته‌ای در اواخر همان ماه برای فرار به سمت جنوب استفاده کرد و موفق شد به بیمارستان شهدای الاقصی در اردوگاه پناهندگان المغازی در مرکز غزه برسد.
او امیدوار بود که آتش بس موقت منجر به آتش بس کامل شود تا بتواند به خانواده‌اش بپیوندد: همسر و یک پسرش در ترکیه سرگردان بودند، جایی که قبل از جنگ برای درمان پزشکی به آن‌جا سفر کرده بودند، در حالی که پسر دیگرش با خانواده ، در شمال غزه باقی مانده بود. سلطان هنوز از خانواده‌اش جدا است و با تهدید دائمی مرگ به تنهایی از مکانی به مکان دیگر نقل مکان می‌کند. او در حال حاضر در چادری در غرب الرفح زندگی می کند. می‌گوید:
"من خسته شده ام. من چیزی برای دلبسته بودن ندارم، خانه ای ندارم که به آن برگردم.» او با چشمانی اشک آلود به" +۹۷۲" می‌گوید. هر شب تقریبا دیوانه می شوم. چرا این اتفاق می افتد؟ ثمرۀ اقدامات حماس در هفتم اکتبر چه بود؟ چرا ما را تنها رها شده‌ایم؟ کو؟ این ملت های عرب و مسلمان کجا هستند؟ آیا منطقی است که زندگی خود را به اخطارها برای تخلیه و دربدری گره بزنیم؟ کجا برویم و به چه کسی روی آوریم؟ آیا هیچ‌کس نمی تواند جلوی این جنون را بگیرد؟»
«من حق دارم صحبت کنم. یا باید در سکوت بمیریم؟»
بسیاری از فلسطینی ها در غزه حمله ۷ اکتبر به رهبری حماس را نتیجه دهه‌ها اشغال اسرائیل و محاصره طولانی مدت نوار می‌دانند. آن‌ها مفهوم فداکاری شخصی برای هدف رهایی ملی را کاملا درک می‌کنند. با این حال، آن‌ها حماس را به خاطر عدم آمادگی پس از حمله سرزنش می‌کنند و تحمل این همه رنج بدون هیچ ثمرۀ آشکار را رد می‌کنند.
علاوه بر ایراد نسبت به ناکامی حماس در آماده سازی برای عکس العمل اسرائیل، مردم غزه از رهبری حماس به دلیل فقدان چشم انداز روشن پس از جنگ، برای آینده نوار انتقاد می کنند. دانا خالد، دانشجوی ۱۹ ساله دانشگاه که در چادری در الزوایدا، در نزدیکی شهر مرکزی دیرالبلح، به‌صورت آواره پناه گرفته‌است، به "+۹۷۲ "گفت: «ما می خواهیم یکی از رهبران فلسطینی بیاید به ما بگوید که به کجا داریم می‌رویم.» آیا هنوز آینده ای برای ما وجود دارد؟ [رهبر حماس در غزه، یحیی] سنوار می خواهد به چه چیزی دست یابد؟ او کجاست؟»
فلسطینی ها به خانه های ویران شده خود در شهر خان یونس، جنوب نوار غزه، ۳۱ ژوئیه ۲۰۲۴ بازمی گردند. (عابد رحیم خطیب/ فلش ۹۰)
محمد عدنان، یک فلسطینی ۲۷ ساله که مغازه نجاری‌اش در ماه فوریه با ورود نیروهای اسرائیلی به محله زیتون در شهر غزه ویران شد، می‌پرسد: «چرا ۷ اکتبر اتفاق افتاد؟» البته که هیچ توجیهی برای آن‌چه اسرائیل در حق ما انجام می‌دهد وجود ندارد و همه ما مخالف اسرائیل هستیم. همه ما از تصمیم [مبارزه] برای آزادی و رها شدن از اشغال حمایت می‌کنیم، اما این باید یک تصمیم سنجیده باشد.
عدنان که اکنون در محله الرمال در شهر غزه زندگی می کند، ادامه داد: «وقتی نظرم را بیان می‌کنم، مردم مرا خائنی می‌دانند که به فداکاری های مردمم اهمیتی نمی‌دهد.» "من بخشی از افرادی هستم که رنج می‌برند. من در میان بسیاری از گرسنگان باقی مانده در شمال هستم. آیا من حق صحبت کردن را دارم. یا باید در سکوت بمیریم؟
اگر ثمرۀ جنگ آزادی کامل فلسطینیان باشد، من به زندگی یا خانه ام اهمیتی نمی دهم. اما اگر کمتر از این باشد، پس تصمیم به جنگ پوچ است.»
این احساسات در نظرسنجی اخیر موسسه پیشرفت اجتماعی - اقتصادی،( یک سازمان تحقیقاتی مستقل فلسطینی)، منعکس شده‌است. بر اساس این مطالعه، کمتر از ۵ درصد از فلسطینی ها در غزه می‌خواهند حماس در یک دولت انتقالی پس از جنگ حکومت کند و اکثریت انتظار دارند که تشکیلات خودگردان فلسطین تحت کنترل فتح حاکمیت بر نوار غزه را در دست بگیرد. نزدیک به ۸۵ درصد از مردم غزه با سنوار مخالف هستند و تنها اندکی کمتر با اسماعیل هنیه، رهبر سیاسی حماس، که هفته گذشته توسط اسرائیل در تهران ترور شد، مخالف هستند.
فلسطینی ها به خانه های ویران شده خود در شهر خان یونس، جنوب نوار غزه، ۳۱ ژوئیه ۲۰۲۴ بازمی گردند. (عابد رحیم خطیب/ فلش ۹۰)
در مواجهه با این عدم محبوبیت فزاینده، حماس تلاش کرده‌است تا کسانی را که از آن انتقاد می‌کنند ساکت کند، با گزارش هایی از حملات و ضرب و شتم که فقط به نارضایتی عمومی دامن زده‌است. در ۸ ژوئیه، گروهی از مردان نقابدار که ادعا می‌کردند از نیروهای امنیتی حماس هستند، به امین عابد، فعال فلسطینی و منتقد شناخته شده حماس حمله کردند به این جرم که حملات ۷ اکتبر را رد کرده‌است.
عابد به رسانه‌ها گفته است که (یک گروه نقابدار) او را از خانه‌اش به یک ساختمان نیمه ویران شده بردند و در آن جا مورد ضرب و شتم قرار دادند. رهبر این گروه به شکنجه گران عابد دستور داد که انگشتان او را بشکنند تا از ادامه نوشتن علنی علیه حماس جلوگیری کنند. در حالی که فتح «حمله آشکار» علیه عابد را محکوم کرد، حماس هنوز به این اتهامات واکنشی نشان نداده‌است.
«فقدان گزینه ها به معنای انعطاف پذیری نیست»
حماس و حامیانش مدت هاست که ادعا می‌کنند که این گروه از حمایت مردم فلسطین برای جنگ با اسرائیل برخوردار است. اما این تحریف واقعیت و طفره رفتن از مسئولیت های اخلاقی و ملی آن ها در قبال مردمشان است.
همان طور که عدنان، نجار، به "+۹۷۲" گفت: «همه ما را تنها گذاشته‌اند. همه می‌خواهند ما به عنوان قهرمانانی ظاهر شویم که خسته یا گرسنه نیستند. اما هیچ‌کس نمی‌داند که من گرسنه هستم و هوس آب تمیز می‌کنم.» تاب‌آوری واقعی شامل محافظت از مردم در برابر مرگ، جلوگیری از فروپاشی نظم و نهادهای داخلی و رها نکردن میدان نبرد به ارتش جنایتکار اسرائیل است.
در اواخر ماه ژوئن، معتز عزیزه، روزنامه نگار ۲۴ ساله فلسطینی که پس از ۱۰۸ روز پوشش جنگ غزه را ترک کرد، در فیس بوک نوشت: «فقدان گزینه‌ها به معنای انعطاف پذیری نیست.» به تصویر کشیدن صریح او از واقعیت تلخ غزه، بدون تجلیل از فداکاری‌ها و دردها، انتقاد برخی را برانگیخت – بسیاری از منتقدان او در خارج از غزه بودند و هرگز زندگی در چادر را تجربه نکرده‌اند، یا در ترس و اضطراب تخلیه اجباری و جدا شدن از عزیزانشان به‌سرنبرده‌اند. اما عزیزه درست می‌گوید: مردم غزه به دام افتاده‌اند و سختی‌ها را تحمل می‌کنند زیرا چاره دیگری ندارند.
سربازان اسرائیلی در خان یونس، جنوب نوار غزه، ۳۱ ژوئیه ۲۰۲۴. (اورن کوهن/فلش ۹۰)
در پست دیگری که اواخر ماه ژوئیه منتشر شد، "عزایزه" از کادر رهبری فلسطینی مجددا انتقاد کرد. او نوشت: "آن‌چه من از هر سیاستمداری می‌بینم این است که او ابتدا خود را تبلیغ می‌کند و سپس در مورد غزه صحبت می‌کند." حتی پس از نابودی کامل غزه و ساکنانش. بیش از ۴۰۰۰۰ نفر به شهادت رسیدند و نزدیک به ۱۰۰۰۰۰ نفر در طول جنگ و بیشتر از آن نوار را ترک کردند! آن‌ها ابتدا علایق خود را مطرح می‌کنند، سپس در مورد ما صحبت می کنند. من در این‌جا منظورم یک حزب یا یک گروه نیست، بلکه منظورم همه رهبران است.
عزایزه ادامه داد: «همه به حکومت و «روز بعد» برای غزه اهمیت می‌دهند، اما آن‌ها زیاد در مورد خونی که اکنون و دیروز و فردا ریخته می‌شود صحبت نمی‌کنند. "هدف اصلی و سرنوشت ما در ورطه‌ای هولناک گرفتار شده‌است. ما به کسی نیاز نداریم که منافع حزب و خودش را در اولویت قرار دهد و سپس مردمش را به یاد بیاورد. این نظر شخصی من است، موافقت یا مخالفت با این نظر ، حق شماست. همه کسانی که اکنون در صحنه هستند قادر نیستند از منافع خود دست بکشند تا خونریزی را متوقف کنند. این جنگ آن‌طور که برخی معتقدند. یک جنگ آزادیبخش نیست.»
حتی کسانی که از جنگ فرار کرده‌اند نیز در بیرون امن نیستند. محمود نظمی، ۳۸ ساله، تمام پولی را که برای فرار از غزه به همراه خانواده‌اش در جستجوی زنده ماندن در اختیار داشت، خرج کرده‌است. او می‌پرسید: "چرا ما همیشه باید دروغ بگوییم؟" چرا ما باید تصویری را ارائه دهیم که رهبری فلسطین را خوشحال کند. رهبری که به این همه مرگ و رنج بی‌رحمانه در طی ماه‌ها رضایت دارد؟ منطقی نیست که بگوییم ما داریم مقاومت می‌کنیم ، در حالی که زیر پاشنه خرد کننده تکبر اسرائیل رها شده‌ایم. ما همه چیز را از دست داده‌ایم، به چه قیمت؟ برای چه؟"
در اواخر ماه ژوئیه، جناح های فلسطینی از جمله حماس و فتح توافقنامه‌ای را با میانجیگری چین برای تشکیل یک دولت «وحدت ملی» برای غزه پس از پایان جنگ امضا کردند. این پس از تلاش‌های متعدد و بی ثمری که برای پر کردن شکاف بین حماس و فتح از زمان جنگ داخلی سال ۲۰۰۷ در غزه صورت می‌‌گیرد . با این حال، حتی این تحول به ظاهر مثبت فقط ناامیدی ساکنان را عمیق تر کرده‌است. بسیاری از اهالی غزه تمرکز بر حکومت پس از جنگ را نشان دهنده‌ی بی توجهی به رنج فوری خود و از دست دادن فرصت و اولویت قائل نبودن برای خاتمه جنگ می‌دانند که بار دیگر منافع رهبران بالاتر از منافع مردم قرار گرفته‌است.
ما فلسطینی ها باید در مورد همه چیزهایی که در ۱۰ ماه گذشته پشت سر گذاشته‌ایم، تأمل کنیم. ما باید صادقانه از خود بپرسیم که در سر رهبران فلسطینی واقعا چه می‌گذرد؟ و ما حاضریم چه چیزی را قربانی کنیم؟
مردم غزه شایسته‌ی زندگی با عزت و امنیت و دیدن آینده ای روشن عاری از جنگ و ویرانی هستند. ما به پاسخ های روشن مذاکره‌کنندگان فلسطینی خود نیاز داریم. ما به کسانی نیاز داریم که پایان دادن به جنگ را بیش از هر چیز دیگری در اولویت قرار دهند، به خاطر مادران، پدران و فرزندان. به‌خاطر نسلی کامل که در آستانه نابودی قرار دارند.
"+۹۷۲" با طاهر النونو، مشاور رسانه ای حماس که در حال حاضر در قطر مستقر است، تماس گرفت تا به انتقادات مردم غزه از مدیریت حماس در جنگ و تصمیم به حمله هفتم اکتبر پاسخ دهد، اما او به درخواست ما برای اظهار نظر پاسخ نداد.
نویسنده : محمود المشتهی ۶ اوت ۲۰۲۴
_____________________
"محمودالمشتهی" یک روزنامه‌نگار آزاد و فعال حقوق بشر اهل غزه است که در حال حاضر در قاهره مستقر است.
مجله +۹۷۲ در معرفی خود می‌نویسد:« تیم ما از وقایع وحشتناک این جنگ اخیر ویران شده‌است. جهان از تهاجم بی‌سابقه اسرائیل به غزه که ویرانی و مرگ گسترده‌ای را بر فلسطینی‌های محاصره شده تحمیل می‌کند، و هم‌چنین در اثر حمله‌ی وحشیانه و آدم ربایی حماس در اسرائیل در ۷ اکتبر رنج می‌برد. قلب ما با همه مردم و جوامعی است که با این خشونت روبرو هستند.
ما در یک دوره‌ی فوق‌العاده خطرناک در اسرائیل-فلسطین هستیم. جنون خونریزی به سطوح فوق‌العاده ای از وحشیگری رسیده‌است و تهدید می‌کند که کل منطقه را فرا بگیرد. شهرک نشینان گستاخ اسرائیلی در کرانه باختری، با حمایت ارتش، از این فرصت برای تشدید حملات خود علیه فلسطینی ها استفاده می‌کنند. افراطی ترین دولت راستگرا در تاریخ اسرائیل در حال افزایش نظارت بر مخالفان است و از بهانۀ جنگ برای ساکت کردن شهروندان فلسطینی و یهودیان چپگرای مخالف سیاست های خود استفاده می‌کند.
این تشدید تنش زمینه بسیار روشنی دارد، زمینه‌ای که "+۹۷۲" در ۱۴ سال گذشته انرژی خود را صرف پوشش آن کرده‌است: نژادپرستی و نظامی گری فزاینده جامعه اسرائیل، اشغال و آپارتاید ریشه دار، و محاصره دائمی غزه.
ما در موقعیت خوبی برای پوشش این لحظه خطرناک هستیم - اما برای انجام آن به کمک شما نیاز داریم. این دوره وحشتناک انسانیت همه کسانی را که برای آینده‌ای بهتر در این سرزمین تلاش می‌کنند، به چالش خواهد کشید. فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها در حال سازماندهی و ترسیم استراتژی برای مبارزه و زندگی خود هستند.
آیا می‌توانیم روی حمایت شما حساب کنیم؟ "مجله +۹۷۲" صدای رسانه‌ای پیشرو این جنبش است، بستری که به شدت مورد نیاز است تا روزنامه نگاران، فعالان و متفکران فلسطینی و اسرائیلی بتوانند در پرتو انسان گرایی، برابری و عدالت در مورد آن‌چه اتفاق می‌فتد گزارش دهند و تجزیه و تحلیل ارائه دهند. به ما بپیوندید. از ما حمایت کنید.
|
|