«کلام بیستم ازحکایت قفس»
Tue 2 07 2024
سيروس"قاسم" سيف
(... این علی مقسم جاکش، الان هم کارش همين شده! اما چون اينور بازار، ديگه همه به سابقه اش پی بردن و حناش، پيش اونا، اون رنگ سابقو نداره، حالا بيشتر با اونور بازاری ها می پره وو.... ميگرده دنبال آدمای خوش نام و نشون که خودشو به اونا وصل کنه وو شيره ی آبرو وو جان و مال و ناموسشونو، بمکه؛ آدمائی که قبلا، براش، يه مشت ايده آليست خرده بورژوای خائن وقرتی و سوسول و ژيگولو وو جنده وو کونی وو فلان و فلان بودن که اگه ميتونست ميخواست نسل همه شونو از روی زمين ورداره!اما، حالا که باز نوبت این انتخابات و دوز و کلک های رأی جمع کنی شده، می بینی که خودشو انداخته وسط میدون و توی حرفهائی هم که راجع به این و اون میزنه، صدو هشتاد درجه چرخش نشون میده! ميگی ممکنه که عوض شده باشه؟! نه جانم! تاکتيکش اينه. استراتژيش همونه که بوده! زالوست جانم. زالو! پدر سگ ديوس، طبيعتش، طبيعت يک زالو است؛ اونم يه زالوی گدا! فقير نه ها! گدا! چون، يه زالو ميتونه خيلی هم فقير باشه، اما گدا نباشه! از اونطرفش هم ميتونه خيلی پولدار باشه، اما طبيعت زالو وو گدائی هم داشته باشه! بدتر از اون، پدر سگ، خيلی هم خسيسه! ديده بودنش که داشته از تو آشغالای کنار خيابون، استکان نعلبکی ورميداشته! آدم ميتونه، گدا باشه، اما خسيس نباشه! ميتونه خسيس باشه، اما حسود و جاه طلب و عقده ای نباشه! اما، علی مقسم ديوس، همه ی اينا ست! گوشت با منه پهلوون؟!).
( بلی پهلوان. گوشم با شما است).
( اينارو برای اين دارم بهت ميگم که يه وختی اگه اومدی پايگاه و علی مقسم جاکش اومد سراغت، حاليت باشه که با چه روباه مکاری طرف هستی! خب! همه ی اينائی رو که بهت گفتم و اون چيزای بدتر از اينا ئی رو هم که بهت نگفتم، خودت ميتونی توی فکرت به اونا اضافه کنی و بريزی تو جلد يه روباه مکار! و اون روباه مکارو هم، بکنی تو جلد يه آدمی که ظاهرن، به خاطر آزادی و استقلال وانسانيت وعدالت و اينجور کس و شعرائی که تو ميگفتی، مبارزه کرده باشه، به زندون افتاده باشه، شکنجه شده باشه وو اعدام و بعدش هم ابد گرفته باشه وو بعدش هم کمتر و کمتر...تا از زندون بيرون اومده وو.....حالا، شده، همين علی مقسم امروز! توی سلول هم، اون مدتی که با هاش بودم، مقسم شده بود. همونجا بود که يواش يواش فهميدم با چه جونوری طرفم! مثلن اگه يه قاچ هندونه داشتيم، بين همه ی ما تقسيم می کرد و خودش هيچی ورنميداشت و می گفت، ميل نداره، اما بعدن، هرکی که بخواد ميتونه، يه گاز از قسمت خودش، به اون بده. هر کی هم که نميخواد، نوش جانش! خب، معلوم بود که کسی بدون دادن يه گاز ازهندونش به او، از گلوش پائين نمی رفت! اونوخت، اگه می رفتی تو دل قضيه، دست آخر علی مقسم، از همه بيشتر هندونه خورده بود!
يا مثلن سيگارو که تقسيم می کرد، خودش ور نميداشت! می گفت نمی کشم. دارم ترک می کنم. حالا اگه يه وقت هوس کردم، ممکنه که يک پکی يه سيگارتون بزنم. اونوخت تا يکی سيگار روشن می کرد، علی مقسم، ويار سيگارش می گرفت!
يا اگه حال يکی از بچه هائی که از زير شکنجه بيرون اومده بود، خيلی بد بود و باس شب ها، به نوبت کنارش بنشينيم و نخوابيم و کشيک بديم و هواشو داشته باشيم، اولين نفری که می گفت، من حاضرم کشيک بدم، علی مقسم بود، اما پس از يه نيم ساعتی، ميديدی که رفته سراغ يکی از بچه ها! که چی؟! که بياد و کنار اون بشينه و نگذاره که خوابش ببره، چون هر کاری که ميکنه، بازهم چشاش، خود به خود، سنگين ميشه وو خوابش می بره! اونوخت، چون همه بچه ها، اهل فداکاری بودن، منطقی بود که طرف بهش بگه که اشکال نداره، تو بگير بخواب، من بيدار ميمونم!
يا يه دفعه که خودم تو جريانش بودم، يه جوری حرف يه آدمی رو، از زبون اين و اون پيش کشيد و موضوع رو انداخت وسط و يواشکی، خودشو کنارکشيد تا همه حرفاشونو بر عليه اون طرف به زبون بيارن و طرفو که ضايع کرد و به هدفش رسيد، اونوخت، شروع کرد به موعظه که نه! من فکر نميکنم که به اون بدی هم که شما ها ميگيد باشه! آره راست ميگيد، من هم تا حدودی با شما موافقم اما، ما همه انسان هستيم و نباس زياد بهش سخت بگيريم! اگه زياد بهش سخت بگيريم و روش فشار بياريم، ممکنه بيفته اونور بازار. حالاهم چيزی نشده. من باهاش صحبت می کنم. از من حرف شنوی داره وو...... خلاصه، خودشوکرد نماينده که بره با طرف صحبت بکنه و بعدن خود اون طرف به من گفت که همه ی اين جو سازی ها، بر عليه اون، کار خود همين علی مقسم جاکش بوده وو دليلش هم اينه که علی مقسم رو به تخمش حساب نميکنه!
يکی از هم سلوليا که همشهری علی مقسم بود و اونو از دوران دبيرستان ميشناختش، می گفت با وجود اينکه وضع مالی علی مقسم بدتر از بقيه نبوده، اما توی دوران دبيرستان، همه اش سربار اين و اون بوده. از قلم و دفتر بگير تا خورد و خوراک و چيزای ديگه. می گفت هرچه کتاب غير درسی ای که علی مقسم تو اون دوره خونده، کتابائين که من و يکی از بچه های ديگه پولشو ميدادیم! می گفت توی همون دوران دبيرستان، علی مقسم، توبنگاه ماشين فروشی کار ميکرده و هر دفعه که ميومده تو مدرسه ، همه اش از شيرين کاريهاش که چطوری يه ماشين اوراقو به يه بدبختی انداخته و يا چطوری يه ماشين با حالی رو از يه بدبخت ديگه، با نصف قيمت خريده، تعريف ميکرده وو غش غش می خنديده وو از زرنگی های خودش حال می کرده!
جاکش، از زرنگی و تيزی، مثل گربه ی مرتضا علی ميمونه! از هر ارتفاعی که بيفته، چارچنگولی، ميرسه روی زمين!وختی ازش می پرسی که تو، چطور از توی همه ی این بگیرو ببندها ، جون سالم بدربردی؟! ميگه همه اش شانسی بوده. شانس آورده! آخه چقدر شانس؟! مگه ميشه، همينجور تخمی تخمی، يه آدمی توی همه ی بزنگاه های سياسی، بدون اينکه يه جور تيزی و زبر و زرنگی هائی داشته باشه و يه جورائی با دستگاه کنار اومده باشه، آدم های دور و ورشو، لت و پار و اعدام کنن و هی اون پشت سر هم، شانس آورده باشه و جون سالم به در برده باشه؟! تازه، بعدش هم با کمال پرروئی بره وو توی سالگردای يه عده از همون لاله های صادق و بی شيله پيله ی پرپر شده ، سخنرانی کنه وو آخرش یه طوری بزنه به صحرای کربلا ووروضه خونی وو يه جوری هم حرف بزنه که يعنی داره خوبيشونو ميگه و و ازشون تعريف و قدر دانی ميکنه، اما وختی ميری توی دل قضيه، می بينی که منظوراز همه ی اون روضه خونی ها و به صحرای کربلا زدن هاش برای اينه که بگه ،شخص شخیص خود ایشون چقدر خوب و ناز و مهم بوده که اونا دوستش داشتن! چقدرررر بهش احترام ميگذاشتن! چقدرررر بهش پناه مياوردن! چقدررررر ازش حرف شنوی داشتن! چقدر درد دلای خصوصي شونو با هاش در ميون ميگذاشتن و اونهم درعوض، چقدرررر خوبی همه ی اونا رو ميخواسته وو.... اما، خب ديگه، چی ميشه کرد، يه ضعف هائی هم داشتن که همون ضعف ها، باعث لت و پار شدن بی خود و بی جهتشون شده! ای ديوس! لت و پارشدن بيخود و بی جهت؟!
زن بدبختش اومده بود تو پايگاه و به پهنای صورتش اشک ميريخت و داشت از دست اون شکايت ميکرد! نمی دونست که اون چيزائی که او داره در باره ی شوهرش میگه ، ما خودمون بدتراز اوناشو يا از زبون ديگرون شنيديم و يا با چشم خودمون ديديم! اما خب، سياست! سياست! تاريخ! تاريخ! که برینی توی جفتشون ازبیخ!عجب شعری شد پهلوون! جاکش، تازگی ها، شاعر هم شده وو به مناسب های گوزکی و چسکی که این روزها فراوون پیش میاد، شعرم میگه وومیفرسته توی این سایت و مایت هاوو اون بدبخت هاهم ،از ترس اینکه براشون پاپوش درسته نکنه ، زورکی، میزنند به چاپ!
زنش می گفت: "ميدونم که شما همه تون از دوستاش هستين و حرفای منو باور نميکنين! ميدونم که اون براتون قهرمانه! توی زندون. بيرون زندون. با اونهمه مبارزه ای که کرده، زندونی ای که کشيده! اونهمه شکنجه ای که شد ه! کدومتون حرف منو باور ميکنين؟! اگه پای بچه هام در ميون نبود، تا حالا، هزار دفعه ازش طلاق گرفته بودم!
می گفت که علی مقسم، هرچی ازش گرفته، يه جوری گرفته که صداش درنياد و کسی نفهمه! اما هرچی که خواسته به او بده، همه ی عالم و آدم از اون با خبر می شدن و بعدن هم يه جورائی نميداده و زيرش ميزده! و تازه، بعدن معلوم ميشده که اون چيزی هم که قول دادنشو داده، پشتش يه نقشه ای داشته که يه چيزی ده برابر اونو ازاون بگيره!
می گفت که در طول همه ی اون سالها، يکبار نشده که علی مقسم، يک کاری برای اون و بچه هاش بکنه و بعدش معلوم نشه که نقشه بوده!
می گفت که اين آخر کاری ها، يه جوری شده که وختی با بچه ها مهربون ميشه، با هم سر تو گوش همديگه می کنن که باز بابا معلوم نيس که چه نقشه ای تو کله شه که اينجوری داره دورو ورمان ميگرده وو قربون صدقه مون ميره!
می گفت که علی مقسم با همه همينجوريه! خوشحاليش با حسابه وو بدحاليش هم با حسابه. هر کاری می کنه که تو ببينی و يا بشنفی و يا بفهمی، به خاطر يه کاريه که تو نباس بشنفی و ببينی و بفهمی! فاميل و دوستای منو، کرده حساب بانکی خودش! از همه شون کارمی کشه. اونها هم به خاطر منه که همه کار براش می کنن. خب منهم که شوهرمه. بالاتر از اون، هم رزم من بوده! مگه ميتونم به مردم بگم که باباجان اين مرتيکه، داره ازعلاقه ی شما نسبت به من، سوء استفاده می کنه! همونجورکه تا حالا، ازعلاقه و اعتقاد من و همه ی همرزماش سوء استفاده کرده!
آخه من به کی ميتونم بگم که وختی به زندون به ملاقاتش رفتم و بهش گفتم که حالا می فهمم که اين بازجويه، از همون روز اول، روی من نظر داشته که آزادم کرده، چون حالا که دنبال کار توميرم پيشش، داره برای آزادی تو، شرط ميذاره وو همچين بگی و نگی به من پيشنهاداتی ميده که بريم بيرون و با هم شام بخوريم و از اينجور چيزا! اونوخت ازش پرسيدم که خب! شوهر عزيزم، چی ميگی؟! نظرت چيه؟! چيکار باس بکنم؟! به من گفته که، من چی ميدونم! خودت فکر کن ببين چيکار باس بکنی! و اينو کسی داشته به من ميگفته که تو اون لحظه، علاوه بر اينکه شوهر و هم رزم من بوده، رابط سازمانی من هم بوده وو تا همون ديروزش، ميگفته که بدون مشورت با اون، نباس دست به انجام هيچ کاری بزنم!
خب! حالا فکرشو بکن که آدمی مثل همين علی مقسم خسيس مکار روباه صفت ناصادق و گيرنده که حتی ازخوردن حق و حقوق زن و بچه هاش نمیگذشته، بيفته توی يه مشت آدم دست و دل باز و صاف و صادق و دهنده که جونشونوبرای فداکردن در راه آرمانشون، گذاشتن توی کف دستشون و اگه نگم توی همه ی سر تا سر اين تاريخ عنی خم اندرقيچی، بلکه تو همين صد، صد و پنجاه سال اخير....).
( می بخشيد پهلوان!.... چون.... خودتان... فرموديد که.....).
(چرا اينقده فس و فس ميکنی؟! حرفتو بزن!).
(ميخواهم عرض کنم که چون خودتان فرموديد که از اين پس اگر سؤالی داشتم، فورن مطرح کنم، می خواهم عرض کنم که به قول معروف، جمله عيبش را که فرموديد، هنرش را هم بفرمائيد!).
( هنر کی؟!).
( هنرهمين آقای علی مقسم!).
داستان ادامه دارد......
|
|
