گلبانگِ شباهنگ
برای روزِ اولِ ماهِ مه
Tue 30 04 2024
رضا بی شتاب
گُل؛عاشقِ دستانِ قشنگِ تو وُ رویِ خوشت ای یار
گلبانگِ شباهنگی وُ آغازِ زمان چشمۀ سرشار
رُخسارۀ عشق از تو رُخش سرخ وُ دلش در تب وُ تابست
دستانِ تو بوسیده خداوند وُ تویی خالقِ اسرار
دستانِ تو حیرتگهِ آوازِ گُل وُ رازِ بیانست
هستی همه از مهرِ تو وُ شوکتِ تو گشته پدیدار
آیینۀ چشمانِ تو ژرفای فرا رنج وُ خروشست
با آنکه همه زندگی آزار وُ ستم بوده وُ آوار
لبخندِ تو معبودِ جهانست وُ همان جلوۀ جانان
مصراعِ نَفَس گشته وُ در سینۀ شعری تو به گفتار
دستانِ تو آرامشِ آلاله وُ رامشگرِ زیبا
رنجور کجا مانده زمین بی تپش وُ خامُش وُ بیزار!
سیمرغِ بهار آمده آب از کفِ دستانِ تو نوشَد
ساحِر سُخَنا!حاصلِ هستی شده ای؛ دیدۀ بیدار
هُرمِ عطش وُ خشکیِ خاک وُ دلِ بشکستۀ دریا
با نامِ عزیزِ تو دگرباره شود زنده وُ دلدار
از غصۀ باغ آمده پُر چین وُ شکن چهرۀ برگان
تو مرهمِ مهری به تنِ تب زده وُ زخمیِ گلزار
گیسویِ سبکبالِ تو گُلواژۀ پرواز وُ رهایی
آن لحظه که خورشیدِ خروشان دَمَد از سینۀ کُهسار
در رزمگهِ زندگی انسانِ سِتُرگی وُ شگفتی!
زانسان تو عزیزی وُ بزرگی وُ گرامی وُ سزاوار
هر پینۀ دستِ تو پیام آوری از زحمت وُ زخم ست
جانِ سِمِجِ رنج هراسان زِ سلحشوریِ سردار
تو ساحتِ عصیانی وُ توفانِ زمان شعلۀ تابان
چون آتشِ شورنده بهم درشکن این باورِ دیوار
در عرصۀ ظلمت که سپهرست اسیرِ قفسِ سوگ
دستانِ تو صیقل زَنَد آیینۀ آینده زِ زنگار
اعجازِ جهانی تو وُ پروازِ امیدِ دلِ محبوس
گلبانگِ شباهنگی وُ آهنگِ رهایی همه پیکار
سه شنبه 11 اردیبهشت ماه 1403///30 آوریل 2024
|
|