تنهایی
Sun 31 03 2024
رسول کمال
از تاکِ سُرخِ قلبم
قطره جامی
در برهوتِ سرگردانی
پیامی نیست
تا
بیفروزم آتشی
یا
بنشانم بلند بالا سروی
در پایِ عشقی
با تن های تنهای خویش
دریغا
آن دیر آشنایِ من
که
می بُرد نگاهم را
به گُستره ی نامنتظرِ شادی ها
اینک
بی نصیب از نگاهِ آفتاب
در کنجِ تنهایی
با من
نه رفیقی
نه همدمی
نه شاخه گُلی
آه
که بی محابا می بارد
بر روزگارم
ابر تیره
اشکِ بهارانش را
27/03/2024
رسول کمال
این شعر را با صدای شاعر بشنوید
|
|
