اُلُن فراشون ( لوموند)
جنگ اسرائیل - حماس : آیا جامعه بین‌المللی ناتوان وُ وامانده است؟
ترجمه ی علی شبان
Mon 20 11 2023
حاشیه‌ای بر متن :
«جمهوری اسلامی ایران متحد قویی است که پوتین و رئیس جمهور چین از نزدیک در پرورش آن کوشا هستند. برای رژیم ایران که با میل و رغبت زنان را به شهادت می‌رساند و حماس را مسلح می‌کند، هیچ وضعیت منحوسی در آن دیده نمی‌شود : با حمایت مسکو و پکن، عضویت ایران در بریکس* BRICS ، گروه اقتصاد های نوظهور جنوب، با استقبال روبرو شد و در ۲ و ۳ نوامبر امسال به ریاست سالانه شورای حقوق بشر سازمان ملل (برای بی‌اعتبار کردن سازمان ملل)انتخاب گردید. تهران برای جنگ پوتین در اوکراین به روسیه تسلیحات و به چین هیدروکربن را به بهاء کم می‌فروشد.» اَلن فراشون - لوموند
پیش از اینکه تازه ترین مقاله اُلن فراشون سردبیر امور بین‌الملل ِ روزنامه لوموند، درباره جنگ اسرائیل - حماس را بخوانیم، نگاهی می‌اندازیم به مقاله دیگری که دو روزنامه‌نگار لوموند - سورن سیلو و کریستف آیاد- در شماره ۳ نوامبر ۲۰۲۳منتشر کرده‌اند. ناگفته پیداست که مقاله این دو روزنامه‌نگار، نمونه‌ای از یک واقعیت تلخ را که اسلام سیاسی در منطقه کارگردانی می‌کند، نشان می‌دهد.
در مقاله‌ی این دو روزنامه‌نگار می‌خوانیم که یاسمین زِنیدی ۴۳ ساله که در سال ۲۰۱۹ به دلیل «تامین مالی یک مؤسسه تروریستی» و «ایجاد یک انجمن به منظور عملیات جنایتکارانه تروریستی»، در چهار‌چوب فعالیت‌های خیریه، به صورت غیابی در دادگاه‌های فرانسه محاکمه و محکوم شده‌بود. دو فرزند از سه فرزندش در بمباران‌های اخیر اسرائیل در غزه جان باختند. پس از آن‌که این خبر توسط وزارت خارجه فرانسه اعلام شد، لوموند تائید کرد که مادر این دو جوان، همان یاسمین زِنیدی است که پلیس فرانسه از سال‌ها پیش برای دستگیری او تلاش می‌کند.
دو فرزند او، ۷ و ۱۰ ساله، پسری به‌نام اَبیدا و دختری بنام جانا می‌باشند که در غزه کشته می‌شوند. سومین فرزند او، چون مادرش، یاسمین زِنیدی که از سال ۲۰۱۶ در غزه زندگی می‌کنند، زخمی شده‌اند. یاسمین پس از محکومیت غیابی خود، در ۸ فوریه ۲۰۱۹، تحت یک حکم بازداشت بین‌المللی قراردارد. شعبه شانزدهم دادگاه کیفری پاریس، به دلیل حمایت مالی از گروه‌های جنگجوی غزه مانند جهاد اسلامی و حماس، از طریق توزیع کمک‌های جمع‌آوری شده توسط «ارتباط های جنایتکارانه تروریستی» و «تامین مالی یک شرکت تروریستی» او را به شش سال زندان محکوم کرد. موسسه خیریه‌ای که او در فرانسه ریاست آن را بر عهده داشت، «مروارید امید» نامیده می‌شد.
این انجمن طی اظهاریه خود به ریاست اداره پلیس پاریس در ۱۰ ژانویه ۲۰۱۲، ماموریت خود را کمک به مردم فلسطین و سوریه از طریق اقداماتی در جهت ترویج « آموزش»، «بهداشت»، «فرهنگ و مدنیت» و «دموکراسی» اعلام کرد. اما سرویس‌های اطلاعاتی فرانسه با تردید به این ساختار نگریستند و به سوء‌استفاده کاروان‌های بشر دوستانه برای تأمین گروه‌های جنگجو در سوریه و غزه مشکوک بودند. «مروارید امید» به ویژه در تماس نزدیک با گروه «صفور الشام» (شاهین‌های شام)، فعال در شمال سوریه همکاری داشت: وابسته به ارتش آزاد سوریه که شامل مبارزان با گرایش های جهادی مانند شیخ بسام ایاشی بود که پسرش در سال ۲۰۱۳ در حین جنگ در منطقه ادلب کشته شد. این مورد از حمایت مالی از تروریسم که در آن زمان توسط لوموند فاش شد، اولین مورد از نوع خود به‌شمار می‌آمد.
گذشته از همه ی آن‌چه را که گفته شد، یاسمین زنیدی در ۲۱ نوامبر ۲۰۱۴، که ۳۴ ساله بود، از احضاریه پلیس و کنترل قضایی خود در فرانسه سر باز زد که این‌بار، برای بررسی از حضانت دخترش از سوی مرجع قضایی فرانسه صورت می‌گرفت. و پس از آن، بدون گذر‌نامه از طریق ایتالیا به مصر سفر کرد و به همسرش پیوست. یاسمین در یکی از تونل‌های بنا شده توسط حماس برای حمل مواد مخدر و اسلحه، با او آشنا شده‌بود. یاسمین زنیدی در آن زمان در گفت و گویی با وبلاگ «جهادُلوژی» که میزبانی آ‌ن‌را روزنامه لیبراسیون (چاپ پاریس) به‌عهده داشت، شوهرش را «عضو فعال مقاومت» معرفی کرد، بی آن‌که از تعلق او به حماس حرفی به‌میان آورد.ع.ش
***
و اینک مقاله اُلن فراشون، روزنامه‌نگار سرشناس فرانسوی را می خوانیم که این بار نیز با نگاه موشکافانه جنگ‌های جاری و نقش «جامعه بین‌المللی» را به چالش می‌کشد. این مقاله در لوموند ۱۰نوامبر ۲۰۲۳ منتشر شده‌است** :
جنگ روسیه-اوکراین و یا اسرائیل-حماس چون آئینه‌ای صحنه‌های تکه‌تکه شده، دو پاره، و متضاد را در سیاست بین المللی به‌خوبی به ما نشان می‌دهند. آن‌چه که می‌توان گفت: آن‌ها در حال حاضر تا حد زیادی ناتوان و وامانده هستند. چه در مناقشه روسیه و اوکراین و چه بین اسرائیل و جنبش فلسطینی حماس، این وجه تسمیه به خوبی نمایان است. تاکنون از سوی «جامعه بین المللی» نه حمایت و نه تحمیل یک راه حل در این جنگ‌ها، دیده نشده‌است.
کشتار ۷ اکتبر در جنوب اسرائیل می‌بایستی به اتفاق آراء، از جنوب تا شمال، از شرق تا غرب از سوی دولت ها محکوم می‌شد. ما می‌توانستیم انتظار داشته‌باشیم که یک جبهه متحد از کشور هایی که همگی بهترین روابط را با دولت یهود دارند، تشکیل شود. ولی آن‌چه که دیده شد، تنها به مقایسه‌ی این رویداد و ضربه روحی قابل مقایسه آن با آسیب‌پذیری ناشی از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ در ایالت متحده آمریکا بود. و فراتر از این گفتمان، چیزی از سوی کشورهای دوست اسرائیل شنیده نشد. و در جاهای دیگر- آسیا، آفریقا، آمریکای لاتین، تفسیرهای متفاوت به‌گوش می‌رسید. و در فضای نسبی گرایی مطلق، ۷ اکتبر به یک رویداد تروریستی تنزل یافت که خاورمیانه به آن عادت کرده است: همان‌طور که می‌دانیم «تروریست ها» از چشم یک گروه، می‌توانند قهرمانان برای گروه مقابل به‌شمار آیند. و سپس پاسخ اسرائیل، که همراه قحطی آب، قطع برق، سوخت و بمباران‌های وحشیانه و هزاران قربانی، ویژگی رویداد‌های ۷ اکتبر را پنهان کرد و یا حداقل کم اهمیت جلوه داد. اما حتی پیش از مداخله اسرائیل، چین شی جین پینگ و روسیه‌ی ولادیمیر پوتین به صراحت حمله حماس را محکوم نکردند. این دو کشور روابط بسیار خوبی با دولت یهود و هم‌چنین با کل جهان عرب و ایران دارند.
« سطح نابرابر نفرت»
چینی‌ها و روس ها دست ِ باز تری برای اعمال میانجیگری داشتند و البته آن‌چه که مسلم است انتخابشان نیز به‌روشنی معلوم بود: همبستگی با فلسطینی‌ها و انتقاد از اسرائیلی‌ها و در نهایت محکوم کردن سیاست ایالات متحده آمریکا در منطقه. آن‌چه که مسلم است، پیدا کردن یک نقطه شروع در داشتن توافق بر سر این مسأله کار آسانی به‌نظر نمی‌رسد. و تنها چیزی که در شورای امنیت سازمان ملل تهدید برانگیز است، حق وتوی این و یا آن عضو است که سازمان ملل را به فلج کامل دچار می‌کند. چرا؟
با امضاء ی اعلامیه «دوستی بی حد و حصر» بین چینی‌ها و روس‌ها در ۴ فوریه ۲۰۲۲ در پکن؛ و درست چند هفته پیش از حمله روسیه به کیف، چین و روسیه یک هدف سیاسی-ایدئولوژی مشترک دارند: محکوم کردن هژمونی آمریکا (یا غرب) در سیستم بین‌المللی که از سال ۱۹۴۵ به ارث رسیده‌است. و هدف، جاه طلبی‌ی تضعیف و تأثیر گذاری بر سیستم جاری در جهتی مطلوب‌تر برای منافع مسکو و پکن است.
واشنگتن در حالت تدافعی است. ایالات متحده به دلیل پایبندی بی قید و شرط به جنگ به رهبری بنیامین نتانیاهو در غزه، به‌طور فزاینده‌ای منزوی می‌شود. رهبران اروپایی خواستار توقف بشر دوستانه در جنگ هستند؛ راهی برای متمایز کردن خود از واشنگتن برگزیده‌اند. در آفریقا، آسیا و آمریکای لاتین، مانند بسیاری از افکار عمومی ابراز شده در غرب، همبستگی بیشتری پس از یک ماه بمباران غزه، کفه ترازو را به نفع پشتیبانی از فلسطینیان سنگین‌تر کرده‌است. یک کارشناس منطقه خلیج فارس به ما می‌گوید که «در جهان عرب، حتی در میان مستقل‌ترین اذهان، به سطح بی نظیری از نفرت علیه اسرائیل می‌رسیم». چین و روسیه که قهرمانان نظم جهانی ضدآمریکایی هستند، از این امر سود می‌برند. هدف این است که بخش مهمی از این گروه - غیررسمی و مبهم - را که در آفریقای جنوبی، آسیا و آمریکای لاتین هستند، علیه ایالات متحده آمریکا متحد کنند. روس‌ها و چینی‌ها روی این پروژه کار می‌کنند. نیویورک تایمز در ۳ نوامبر ۲۰۲۳خاطر نشان می‌کند که مسکو، تهران و تا حدی پکن، از طریق رسانه‌های رسمی و سایت‌های آنلاین «موجی از تبلیغات به نفع حماس و علیه ایالات متحده» را پخش کرده‌اند که صد ها میلیون در جهان آن‌ها را دنبال می‌کنند.
جمهوری اسلامی ایران متحد قویی است که پوتین و رئیس جمهور چین از نزدیک در پرورش آن کوشا هستند. برای رژیم ایران که با میل و رغبت زنان را به شهادت می‌رساند و حماس را مسلح می کند، هیچ وضعیت نابخردی در آن دیده نمی‌شود: با حمایت مسکو و پکن، ایران به عضویت بریکس BRICS ، گروه اقتصاد های نوظهور جنوب، با استقبال روبرو شد و در ۲ و ۳ نوامبر امسال به ریاست سالانه شورای حقوق بشر سازمان ملل (برای بی‌اعتبار کردن سازمان ملل)انتخاب شد. تهران برای جنگ پوتین در اوکراین به روسیه تسلیحات و به چین هیدروکربن را به بهاء کم می‌فروشد.
محدودیت‌هایی در منطق بُلوک های گوناگون وجود دارد
جو بایدن سعی کرده‌است اسرائیل را در حملاتش به غزه آرام‌تر کند. اما در عمل نتیجه‌ای را که می‌خواست به‌دست نیاورده‌است : به‌طور مشخص قدرت ِ قدرتمندان بزرگ دیگر آن‌گونه که فکر می‌کردیم عمل نمی‌کند و اسرائیل استقلال عمل خود را در برابر حامی آمریکایی‌اش حفظ کرده‌است. مسکو و پکن توانسته‌اند در بخشی از کشورهای آفریقایی، جهان عرب، هند و نیز برزیل؛ ایالات متحده و و غرب را به انزوا کشانند. با این حال، سخن از «جبهه» چین- روسیه و نفوذشان در کشورهای نوظهور در صحنه بین‌المللی، خواه در جنگ روسیه-اوکراین و یا اسرائیل-حماس، خطای بزرگی است. هند، عضو پایه‌گذار بریکس BRICS از اسرائیل دفاع می‌کند و از سوی دیگر مدافع عدم گسترش زبان چینی در آسیا است. در ترکیه اردوغان به‌هیچ‌وجه نمی‌خواهد خروج از پیمان OTAN را بشنود ولی از حماس در غزه پشتیبانی می کند. قطر ، یکی از بزرگت‌رین پایگاه های آمریکایی در خاورمیانه، تأمین مالی اسلام گرایان فلسطینی را به‌عهده دلرد. منطق جبهه‌ها (بلوک ها) حد و مرزی دارد: اگر آن‌ها بهر نحوی شده می‌خواهند ایالات متحده را تضعیف کنند، چینی‌ها و روس‌ها نمی‌خواهند که درگیری‌ها در غزه به جنگی تمام‌عیار ِ منطقه ای تبدیل شود.
_____________________
* گروهی از شش کشور که جمهوری اسلامی به تازگی به آن پیوسته‌است و می‌خواهند در صحنه بین‌المللی و به‌ویژه از نظر اقتصادی با آمریکا و اتحادیه اروپا مقابله کنند.
**https://www.lemonde.fr/
|
|