«مرا ببوس» از بی‌همتایی رها شد
آریو برزن
Fri 10 03 2023
"مرا ببوس" از بی‌همتایی رها شد
"مرا ببوس" وشتانه (رقص کنان) جشن پایان بی همتایی اش را برگزار می کند. شادمانه وسرفرازانه دست و روی "برای" را می بوسد. "برای" با سپاس بی کران "مرا ببوس" را در آغوش گرم خود می گیرد و می گوید، نازنین، ما هم ذاتیم، نه بیگانه که یگانه ایم؛ گرچه نزدیک هفتاد سال پس از تو آمده ام.
ترانه ی "برای" ی شروین، ترانه ای است که در تاریخِ دست‌کم ایران، نامیرا دربی همتایی با ترانه ی "مرا ببوس" هم ریشه، هم تیشه و شاید هم هم سرنوشت باشد. حسن گلنراقی و شروین حاجی پور، با یک ترانه، جاودانه و نه مردنی و نه کُشتنی شده‌اند. این بار گوییا فرهنگ ایرانی بُعد انسانیِ دگرگون پذیرایش، گرمایی به جهانِ سردِ قدرت گرا و بیشتر طلب هدیه داده تا بنفشه های رنگارنگ ریز و درشت از زیر سرمای یخچالی انسان های خود مرکز بیرون آیند و زیبایی گوناگونی رنگ ها را نمایان کنند، هر چند لحظه‌ای کوتاه؛ شاید رمز و راز، چنین داستان کرده که زیبایی ها لحظه ای هستند و اثرشان جاودان.
۸ مارش، روز زن.