در آشپزخانه سنگ
Sun 28 08 2022
طاهره بارئی
کفش هايی از خورشید می پوشم
در آشپزخانه سنگ
ومی ایستم با لیوان داغ چای
برابر پنجره ای که طاق گشوده است
به فوّاره ی نرم پرندگان
ازین نقطه، به مسیر می اندیشم
راهِ آمده، مانده پشت سر
راهِ پیش رو، که در حال چیدنند بر سطح چمنزار
یک لیوان با طرح پیروزی!
هر آنچه کاشتم درو کردم
و باز خواهم کاشت
با آخرین قطره ی این چای
که نثار میکنم پای نردبان سَرو
ومجلس اُفت و خیز چلچله ها
|
|
