«بهترینه» و «رؤیاها و آسمان»
دو شعر
Tue 10 08 2021
زهرا طاهری
بهترینه
یاد گرفته‌ام دوست بدارم همه‌چیز و همه‌کس را.
خالصانه ببخشم.
دلبسته شوم و وابسته نباشم.
باید بتوانم که دور شوم.
درجا زدن، پوسیدن است.
باید بتوانم هر روز برای تازه شدن بجنگم.
و نترسم از بازی‌های زندگی.
من لایق بهترینه هستم.
رؤیاها و آسمان
زبانم قاصر است.
نفسم می‌گیرد.
کلمات به ذهنم نمی‌آید.
ای کاش زیباترین و روان‌ترین کلمات یاریم می کرد.
وطنم، مرا به کدامین حامی این سرزمینِ دلتنگی سپردی؟
که این‌گونه رهاشده و تنهایم.
پیمان‌ها اگر زبان داشتند، گواهی می‌دادند.
عهدشکنان با ندامت پیمانی دیرینه دارند.
اشتیاق دیدنت لحظه‌ای ترکم نمی‌کند.
رؤیاها و آسمان محل دیدارهای ناممکن است.
اما باورم این است: هیچ چیز غیرِ ممکن نیست.