مصاحبه سندیکای کارگران شرکت واحد با دبیر کل فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل (آی تی اف)
Thu 25 09 2008
۱.آخرین تحولات در کارزار جهانی شما در همبستگی با کارگران ایران چیست؟
این کارزار در صدر فعالیت های هفته اقدام حمل و نقل جاده ای سرتاسری از طرف "آی تی اف" از ۱۳ تا ۱۹ اکتبر، خواهد بود و من خوشحال هستم که بگویم که هم زمان با آن اعطاء جایزه رز نقره ای در پارلمان اروپا در بروکسل به منصور اسالو و سندیکای واحد خواهد بود. "سولیدار" ـ که همکاری بین المللی میان احزاب سوسیالیست و سازمان های مددکاری اجتماعی را پیش می برد ـ از طرف "آی ال او" به رسمیت شناخته می شود و از نزدیک با "آی تی یو سی" و "ای تی یو سی" همکاری می کند. جایزه رز نقره ای از سال ۲۰۰۰ برای حمایت از آن اشخاص و سازمان هایی که مبارزاتشان خدمت بزرگی به عدالت و برابری در سراسر جهان کرده است، تعیین شد. ما به این جایزه به عنوان تقویت بیشتر کارزار مشترک ما و آی تی یو سی برای همبستگی با کارگران ایران نگاه می کنیم.
۲. با خبر شدیم که "خانه کارگر" اخیراً با بعضی از اعضاء وابسته به شما بطور فعالانه ای ارتباط می گیرد. شما این موضوع را چگونه می بینید؟
اخیراً خانه کارگر به طور مشخصی تلاش کرده است که خودش را به عنوان یک اتحادیه صنفی و مدافع حقوق کارگران و مستقل از حکومت معرفی کند. البته واقعیت این است که نه تنها قانون کار اسلامی ایران چنین اتحادیه کارگری را به رسمیت نمی شناسد، بلکه در حال حاضر سازمان هایی که از حکومت مستقل هستند، در ایران تحمل نمی شوند. آن چه که رهبران خانه کارگر امروز ادعا می کنند که هستند کاملاً برخلاف هر چیزی است که آن ها پیش از این خودشان را به آن عنوان معرفی می کردند. به عبارت دیگر، با این که کاملاً تغییر کرده است، خانه کارگر یک جمعی که برای حقوق کارگران تلاش می کند، نیست ولی جریانی است ایدئولوژیک، نه فقط وابسته به دولت است بلکه در واقع مستقیماً در سرکوب کارگران دست دارد. تنها چیزی که به نظر می رسد جدید است اسامی و ادعاهایی است که می شود. اگر آن ها مایل هستند که ثابت کنند که مستقل هستند شاید بتوانند با اعلام عمومی برای آزادی همه رهبران زندانی اتحادیه های کارگری و آزادی عملی کامل حقوق اتحادیه کارگری در ایران شروع کنند!
۳. "شورای اسلامی" هم فعالانه، با ارعاب کارگران اتوبوسرانی بوسیله دادن اسم آنها به مدیریت، از پیوستن آنها به سندیکا جلوگیری می کند. در همان حال، مدیریت از بازگشت به کار کارگران اخراجی که دادگاه به نفع آنها حکم داده است، امتناع می کند. آی تی اف این تحولات را چگونه ارزیابی می کند؟
ما که از اینکه از حقوق پایه ای کارگران هنوز ممانعت می شود بسیار نگران هستیم. ما آگاه هستیم که آن ها که به نظر می رسد به سندیکای واحد تمایل دارند ممکن است از دریافت کمک هزینه مسکنی که واجد شرایط دریافتش هستند، به خاطر این لیست سیاه، محروم شوند. ما هم چنین مطلع شدیم که اگر فعالین اتحادیه برای جمع آوری حق عضویت با اعضاء تماس بگیرند، امکان ضرب و شتم آن ها توسط چماقداران شرکت وجود دارد. این وقیحانه است که چنین وحشیگری هایی به یک امر معمولی تبدیل می شوند. در مورد کارگران اخراجی، اگر دادگاه به نفع بازگشت به کارشان حکم می کند، آن وقت شرکت باید این رأی را بپذیرد. این وضعیت غیر منطقی، وقتی که دادگاه شروع کرد به صادر کردن احکامش در مورد پرونده کارگران اخراجی، از سال ۲۰۰۷ تا به حال ادامه داشته است. هر کسی حتی با اطلاعات کم درباره سیستم قضائی ایران از خودش می پرسد که این سیستم برای رسیدن به چه چیزی است. اتفاقاتی مانند این، اصول اساسی نظم و قانون در ایران را به زیر سئوال می برد.
۴. سندیکای واحد تنها اتحادیه مستقل کارگران در ایران نیست و منصور اسالو هم تنها فعال اتحادیه ای که تحت فشار و سرکوب قرار دارد، نیست. آی تی اف برای تقویت بیشتر فعالیت هایش به همراه سازمان شما برای ارتقاء حقوق کارگران در ایران، چگونه برنامه ریزی کند؟
ما اعتقاد داریم که تا زمانی که مبارزه برای آزادی منصور اسالو ضروری است و بالاترین اولویت برای ما، باید همچنان به کارزار برای فعالیت های همبستگی وسیع تر ادامه بدهیم تا این که جنبش کارگران مستقل به شکل جهانی مورد حمایت قرار بگیرد. این بدین معنا است که در حالی که از نزدیک به همکاری با آی تی یو سی و عفو بین الملل ادامه می دهیم ، همین طور به ترویج و تشویق ابتکارات مشترک با دیگر فدراسیون های جهانی کارگری اقدام می کنیم.
۵. در پایان، آی ال او چه نقشی خواهد داشت؟
آی.تی.اف و آی.تی.یو.سی. در حال تهیه اطلاعات تکمیلی برای پرونده ۲۵۰۸ ما (سندیکای واحد) هستند و امیدوارند که به زودی گزارشات بیشتری از طرف کمیته آزادی تشکل وابسته به آی ال او ارائه شود. براساس بحث های انجام شده در آی ال سی (کنفرانس جهانی کار) در ژوئن ۲۰۰۸، ما اعتقاد داریم یک احتمال قوی وجود دارد که آی ال او در نیمه اول سال ۲۰۰۹، یک هیئت مخصوص برای بررسی نقض حقوق کارگران به ایران بفرستد.
|
|
