عصر نو
www.asre-nou.net

نبی صمیمی

محل دفن اکبر صمیمی ، در گورستان خاوران


Thu 29 04 2021



این جا کسی است پنهان ، دامان من گرفته؛
خود را سپس کشیده ،
پیشان من گرفته؛
این جا کسی است پنهان، چون جان و خوشتر از جان؛
باغی به من نموده ، ایوان من گرفته؛
این جا کسی است پنهان ، همچون خیال در دل؛
اما فروغ رویش ارکان من گرفته .
اول ماه مه ، یازده اریبهشت ماه ۶۲ ، سالروز شهادت اکبر صمیمی !
۳۸ سال از نبوداکبر صمیمی می گذرد ؛
اما چشم های ما ، ندیدن اش
را عادت نمی کند ؛فروتنی او را به یاد می آورد ، و تلاش های خستگی ناپذیرش را ، برای بهتر کردن زندگی انسان .
زندگی کوتاه ، اما پر بارش را به یاد می آوریم ، که تلاشی بود پیوسته برای معنا کردن سوسیالیسم ، در هر لحظه ی زندگی اش.
مبارزه اش با دیکتاتوری
پهلوی را به یاد داریم ، در دبیرستان شوشتر،که به سازماندهی تعدادی از دانش آموزان و توزیع کتاب و جزوات دست نویس ،اقدام می کرد ؛و تشکیل انجمن ادیبات و شعر در دیبرستان ، برای گسترش ادیبات مترقی پیشرو.
فراموش شدنی نیست سومین دستگیریش ،
بخاطر سازماندهی یک اعتصاب
گسترده دانشجویی ، در
دانش سرای تربیت معلم
اهواز ، ومقاومت درخشانش در زیر شکنجه های سبعانه ی ساواک .
در زندان کارون اهواز ، در زمان شاه ، رابط کمون نیرو های چپ و مجاهدین بود ؛ و در ایجاد فضایی صمیمانه و مثبت ، و هماهنگی بین زندانیان و بالا بردن کیفیت روابط و کنترل امنیت بند ، نقشی موثر داشت .
همکاری رفیقانه اکبر با محمود محمودی، در آفریدن فضایی سالم
در درون زندان ، و سازماندهی رفاه کمون، از زیباترین دوره های زندانیان سیاسی در اهواز بود.
انقلاب درهای زندان را گشود ؛اکبر آزاد شد و با استقبال و همراهی مردم
در شوشتر، به شناخته شده ترین چهره سیاسی تبدیل شد .
اما، با شکست انقلاب و بلعیده شدن آن بوسیله روحانیت ، روزهای سیاه وتباهی دوباره سر برآورد .
در فضای سیاسی پیچیده درابهام بعداز انقلاب، و رفتارهای سیاسی دوگانه ی سازمان چریکها فدایی خلق، او با درایت سیاسی و هوشمندی ، مسیر و خط سیاسی اش را،ازجریان راست سازمان ،
قبل از انشعاب ، جدا کرد ؛ و بعداز انشعاب به جریان اقلیت پیوست ؛
در سازماندهی و مقابله
باجریان راست سازمان ، در خوزستان
نقشی موثر داشت.
از سال۶۰ ، که تور مرگ حکومت در همه جا پهن شدو دستگاه سرکوب
گسترش یافت ؛ اکبر نیز در سال ۶۱ ، در تهران ، در حوالی پل سیدخندان ‌‌،
در گشت های دسته جات فاشیستی حکومت ، به دام افتاد.
اکبر که تجربه زندان شاه را داشت ، این بار هم زیر شکنجه های وحشیانه
قرار گرفت و با مقاومتش ،از ضربه خوردن بیشتر سازمان جلوگیری کرد .
در زندان اوین بدلیل توانایی،
شایستگی و دانش سیاسی ، فروتنی ، مهربانی و صبوری ، که از ویژگی های بارز او بود ؛ احترام و اعتماد متقابل را ، در بین زندانیان ایجاد می کرد.
در اول ماه مه ، یازده اردیبهشت ۶۲ ، روز یست که اکبر تیرباران شد؛
وچشم های پر مهرش ،دست های کوچکش ، که می خواست با آنهاهمه ی جهان را در آغوش بگیرد ، از حرکت باز ایستاد .
انتخاب روز اعدام او ،در اول ماه مه ، بدون تردید ، نفرت حکومت را از تلاش
گران و مبارزین طبقه کارگر نشان می داد .
جهان ما، بی او چیزی کم
دارد؛ جایش برای همیشه
خالی ماند!
یادش همیشه ماندگار باد !

نبی صمیمی
۲۰۲۱/۵/۱