عصر نو
www.asre-nou.net

اطلاعیه هیئت اجرایی سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر)

در باره برگزاری کنگره چهاردهم/ پیام کنگره به مردم ایران / قطعنامه کنگره
در محکوم کردن حمایت برخی از نیروهای مترقی
از رژیم جمهوری اسلامی ایران


Tue 18 08 2009

کنگره سالانه سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر) در شرایط اوج گیری اعتراضات مردمی با فراخوان هیئت اجرایی سازمان و توسط "ستاد برگزاری کنگره" در مردادماه ١٣٨٨ با شرکت اعضا ، میهمانان و جمعی از جوانان برگزار شد.
سخنگوی " ستاد برگزاری کنگره " با اعلام یک دقیقه سکوت با یاد و خاطره ی همه جان باخته گان جنبش کمونیستی و کارگری و شهدای راه آزادی و برابری، و جان باخته گان شهدای مقاومت ضد کودتایی اخیر، ندا ها، ترانه ها، سهراب ها، اشکان ها، ...، آغاز کار کنگره را اعلام و با ارائه گزارش کار خود و پس از گزینش هیئت رئیسه ، طبق آئین نامه ی پیشنهادی، اداره کنگره را به هیئت رئیسه واگذار کرد. هیئت رئیسه نیز با گزینش منشی ها و تصویب آئین نامه کنگره، رسمیت آن را اعلام کرد.

دستور کار کنگره ۱۴ بشرح زیر تصویب گردید :
۱- تجدید سازماندهی ساختار سازمان
۲- سند گروه کار کارگری
۳- سند رسانه ها
۴- گزارش عمل کرد هیئت اجرایی و ارزیابی از جدائی
۵- بررسی سند سیاسی در باره اوضاع سیاسی
۶- نام ارگان رهبری سازمان و انتخابات ارگان رهبری وکمسیون مرکزی نظارت ورسیدگی به شکایات
طی سه روز، دستور کار کنگره با مشارکت ودخالتگری فعال شرکت کنندگان به پیش برده شد.
پس از مباحثات مفصل حول محور" تجدید سازماندهی ساختار سازمان"، کمیسیونی مسئولیت تدوین طرح نهائی را بر عهده گرفت. طرح نهائی اکثریت کمیسیون مورد بحث مجدد کنگره قرار گرفت و با اکثریت آراء به تصویب رسید.
سند "گروه کار کارگری " در دفاع از سیاست عمومی و تا به امروزی سازمان از جنبش سندیکایی و اتحادیه ای ، مورد بازنگری و بحث جمعی قرار گرفت و با اصلاحاتی با اکثریت آراء به تصویب رسید.
سند رسانه ای طی یک دور، مورد بحث کنگره قرار گرفت و با پیشنهاد هیئت رئیسه، بدلیل کمبود وقت، و با توجه به جاری بودن سیاست تاکنونی سازمان در این عرصه ، کنگره به ارگان منتخب خود ماموریت داد که سند را تدقیق و طی بحث و گفتگوی درون سازمانی آن را برای بکارگیری در راستای سیاست عمومی سازمان بخدمت گیرد. این پیشنهاد با اکثریت آراء به تصویب رسید .
کنگره گزارش عمل کرد هیئت اجرائی سازمان را مورد بررسی قرار داد و پس از بحث پیرامون پروسه ی جدایی ، روند پیش برده شده توسط هیئت اجرائی سازمان را مورد تأئید قرار داد و اطلاعیه جدایی که توسط هیئت اجرائی سازمان منتشر شده بود را برای توضیح کافی دانست.
سند سیاسی کمیسیون سیاسی و مباحث محوری آن، اوضاع جهانی و منطقه ، وضعیت سیاسی امروز ایران و تاکتیک ها ، که پیشترطی دو نشست عمومی مورد بحث و بررسی قرارگرفته بود، در کنگره با گفتگوها و مباحث گسترده ای مورد نقد و بررسی مجدد قرارگرفت. با تصویب کلیات سند و با احیای دیگر باره کمسیون سیاسی، بررسی دقیق تر جزئیات سند به کمیسیون واگذار شد. نتیجه کار کمیسیون سیاسی و پیشنهادات مفصل آن در کنگره مورد بحث مورد به مورد قرار گرفت و موارد اقلیت و اکثریت به رای گذاشته شد و نظر اکثریت سازمان به تصویب رسید.
کنگره همچنین قطعنامه ای در محکومیت سیاست پاره ای از کشورهای آمریکای لاتین در حمایت از باند کودتاچی در جمهوری اسلامی، به تصویب رساند و این سیاست را محکوم کرد.
کنگره همچنین پیامی خطاب به مردم دلاور کشور تصویب کرد.
محور پایانی دستورکارکنگره ۱۴، گزینش نام ارگان رهبری سازمان برپایه ساختارجدید بود. ابتداء نام ارگان مرکزی ازبین اسامی پیشنهادی به رای گذاشته شد ونام "هیئت اجرایی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)"، با اکثریت آراء به تصویب رسید. سپس اعضای هیئت اجرائی سازمان و کمیسیون نظارت مرکزی و رسیدگی به شکایات برای دور جدید فعالیت با آرای مخفی انتخاب شدند.
کنگره چهاردهم سازمان با خواندن سرود انترناسیونال به پایان رسید.
هئیت اجرایی سازمان هم زمان تمامی اسناد مصوب کنگره ۱۴ را جهت اطلاع عموم منتشر می نماید.

هیئت اجرایی سازمان کارگران انقلابی ایران ( راه کارگر )
مرداد ١٣٨٨ اوت ۲۰۰۹
******

پیام کنگره چهاردهم سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
به
مردم ایران

چهاردهمین کنگره سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر) با گرامی داشت یاد و خاطره همه مبارزان و شهدای سی سال حاکمیت توحش و جنایت اسلامی و خاصه جانباختگان جنبش شکوهمند اعتراضی اخیر برگزار شد.
راه کارگر از آن هنگام که در بطن انقلابی توده ای با هشدار علیه "کابوس فاشیسم" زاده شد تا امروز که سی امین سال موجودیت خویش را با خیزش شکوهمند اعتراضی نوین مردم برای رهایی از سلطه حکومت ولایت مطلقه فقیه و در دست گرفتن حق تعیین سرنوشت خود گرده زده است، همواره از مبارزه مردم الهام گرفته و کوشیده است خدمت گذار رهایی کارگران و زحمتکشان باشد و پرچم نان و آزادی را از دست فرو نگذارد. راست این است که راه کارگر در این راهپیمایی سی ساله اش چون قطره ای از دریای مردم ، از این مردم هوشمند و دردآشنا و راهکارهای شان در مقابله با استبداد فقاهتی و برای یک زندگی بهتر و قابل تحمل تر بسی آموخته و اندوخته است.
با شما در گورستان های گمنام به خاک افتادیم! با شما در محله های فقر و حقارت و خاکستر، در متن و حاشیه، فریاد آب و نان سر دادیم! با شما به پای چوبه دار و اعدام رفتیم . با پیکرهای پاره پاره جگرگوشه های شما در سیاهچال ها ؛ قلب های تپنده ی ما بود که سوخت و خاکستر شد و از درون خاکسترش ققنوس وار دوباره و هزارباره سر برکشید تا هم چنان راهبان فروتن روشنایی و امید به آینده باشد.
واکنون در خیزش دوباره علیه استبداد و زورگویی، برای حق شهروندی و حق تعیین سرنوشت؛ در حالی که صدای رسای "مرگ بر دیکتاتور" شما رژیم فقاهتی را لرزانده و نظام جمهوری اسلامی بسختی شکاف برداشته است، گرانبهاترین درس تلخ این راه پیمایی خون سرشت سی ساله را که از شما آموخته ایم با شما در میان می گذاریم:
در این سی سال از دره اشک و خون گذشته اید و رنج و مصائب بسیار کشیده اید،حق را تا آن جا که شناخته اید نجوا کرده اید و گاه فریاد؛ و با هر فریاد و در هر خیزش، شلاق ستم بی رحم تر و وحشی تر بر گرده هایتان فرود آمد تا خادمان ریاکار نظام بهره کشی سرمایه داری واپس گرای قرون وسطایی چند صباحی دیگر بر خون شما سفره رنگین خویش را رنگین تر کنند. پیروزی هنوز به دست نیامده است و به دست نخواهد آمد اگر که نجواها و فریادهای امروزتان، سینه های سپر شده تان در برابر استبداد، قهرمانی فرزندان، زنان،مردان ، مادران، پدران و جوانانتان و شجاعت و فداکاری های بی دریغ تان نتواند به بنای سنگرهای پایدار و استوار مقاومت از خودتان و برای خودتان بیانجامد.
برای توده اعماق، برای هیچ بوده گان این سرزمین که در دوره های سیاه سقوط همیشه در شمار نخستین لگدمال شده گان قدرت ها بوده اند و در دوره عروج امید به آزادی و رهایی، نخستین آماج بهره کشی موج سواران قدرت، جز خودسامان یابی راهی برای گریز از بازتکرار این دو چگونگی وجود ندارد.
در این نبرد پرشکوهی که درگیر آنیم، لحظه ای غفلت از همبستگی با همه قربانیان استبداد و هم سرنوشت تان و همسنگران روا نیست؛ دشمن بیرحم را که با کودتا علیه حق رای و برانداختن ردای عاریتی جمهوریت در انظار مردم، بی هیچ پوشش و رداعی، لخت و عریان در پی تحکیم سلطه دستگاه ولایت و چکمه پوشان و امنیتی هاست باید هم چنان آماج اصلی خشم و اعتراض و طغیان قرار داد تا فروپاشد؛ و به جدایی و تفرقه در صفوف مبارزه مردم، شایسته است که همانطور "نه" گفت که به کودتای دستگاه ولایت و همدستان امنیتی و نظامی اش. برای حضور نیرومندتر در صحنه اعتراض و درهم شکستن اراده ارتجاعی دستگاه آبروباخته کودتاچی و ناکارا ساختن سرنیزه اش، اسلحه نافرمانی مدنی را در همه جا به کار بست؛ و نیز بر اهمیت جنبش مطالباتی و صنفی و رفاهی و شکل دادن به اعتصابات زنجیره ای در خدمت تقویت فروپاشی دولت کودتایی و حامیانش تاکید کرد. اما هرگز نباید فراموش کنیم که ایجاد تشکل های مستقل مدنی، سیاسی و صنفی، در فرصت های همین جنبش اعتراضی کنونی؛ ایجاد سنگرهایی از مردم و در خدمت مردم وخودسامان یابی مردم،موثرترین راه در حفظ و صیانت از خون های پاک و گرانقدر جوانان این سرزمین است که در راه آزادی و رهایی بر زمین ریخته شده است و بدون آن راهی برای جلوگیری از تاراج دستاوردهای مبارزه و فداکاری های مردم وجود ندارد.

مرداد ۱۳۸۸ اوت ۲۰۰۹
*******

قطعنامه کنگره ۱۴
در محکوم کردن حمایت برخی از نیروهای مترقی
از رژیم جمهوری اسلامی ایران !

هوگو چاووز، رئیس جمهور ونزوئلا از جمله نخستین رؤسای دولتی بود که ابقای مجدد احمدی نژاد به مقام ریاست جمهوری ایران را به او تبریک گفت .این پیام در حالی فرستاده شد که میلیون ها نفر از رای دهندگان ایرانی علیه تقلب بی سابقه دستگاه ولایت در انتخاباتی که تنها چند کاندیدا ی دست چین شده ی رژیم اسلامی حق شرکت در آن را داشتند، به خیابان ها آمدند. نیروهای سرکوبگر رژیم که در جریان کارزار انتخاباتی از سطح خیابان ها جمع آوری شده بودند، دوباره رودرروی مردم قرار گرفتند و با استفاده از شدید ترین روش های سرکوب به مقابله با آن ها پرداختند.
حمایت از رژیم جمهوری اسلامی و همراهی و همکاری با آن به عنوان یک نیروی به اصطلاح ضدامپریالیست ؟! تنها محدود به دولت ونزوئلا نیست. متاسفانه دولت های دیگر مترقی در آمریکای لاتین و بخشی از احزاب وجنبش های چپ در سراسر جهان بخاطر داعیه ها ی ارتجاعی ضدامپریالیستی رژیم جمهوری اسلامی ایران، چشم بر ماهیت ضدمکراتیک، ضدمردمی و ضدکارگری آن، بسته اند. رژیمی که در طول سه دهه از موجودیت خود هر تجلی از دمکراسی، ترقی خواهی و عدالت جوئی را با درنده خوئی و خشونت کم نظیر فاشیستی در هم کوبیده و در امحاء نیروهای مترقی، چپ و کارگری دست دیکتاتوری های جنایتکارو خونریز نظامی سه دهه آخر قرن بیستم در آمریکای لاتین را از پشت بسته است. داعیه های ضدامپریالیستی رژیم جمهوری اسلامی تنها وسیله ای برای مردم فریبی و پرده ساتری برای پوشاندن جنایات رژیم جمهوری اسلامی علیه آزادی خواهی و عدالت جوئی مردم ایران بوده است.
سازمان ما با علم و آگاهی بر اصلاحات مترقیانه دولت هائی نظیر ونزوئلا، حمایت آن ها از رژیم جمهوری اسلامی ایران را یک انحراف سیاسی ارزیابی کرده وبه شدت ازآن انتقاد می کند. منافع خلق ونزوئلا و سایر خلق های به پاخواسته آمریکای لاتین علیه استبداد ، سرمایه و امپریالیسم نه دراتحاد با ارتجاع اسلامی حاکم بر ایران ، بلکه دراتحاد با مبارزه انقلابی مردم ایران در مبارزه مشترک برای رهائی از یوغ استبداد، سرمایه و امپریالیسم است.
سازمان ما با تکیه واعتقاد براصل انترناسیونالیسم پرولتری، ازکارگران وزحمتکشان وسازمان های انقلابی ونزوئلایی و دیگر کشورهای آمریکای لاتین و نیروهای مترقی، چپ و سوسیالیست در سراسر جهان می خواهد، ضمن محکوم کردن بی قیدوشرط اقدامات سرکوبگرانه و جنایات جمهوری اسلامی علیه جنبش مردم ایران، با تمام قوا از مبارزات کارگران، زحمتکشان و عموم مردم آزاده ایران برای سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی و دستیابی به آزادی و برابری، به هر شکل ممکن و مؤثر حمایت کنند.

مرداد 1388ـ اوت 2009
سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)