عصر نو
www.asre-nou.net

پشتیبانان رضاپهلوی:
خونت را میخورم الاغ ... !


Thu 29 10 2020

امیر حسین لادن

new/ladan3.jpg
این که اشخاص با دید و هدف و برنامه ی دیگران، به ویژه دگراندیشان، همرا نباشند و انتقاد و مخالفت کنند، نه تنها حرکتی طبیعی و عادی است، بل که حتی می تواند آموزنده و سازنده باشد. حد اقل، شخصاً چنین باور و برداشت و آمادگی را دارم. واقعیت اینجاست که برعکس برچسبِ یک سلطنت که نوشته بود: فکر می کنی: الامه ی دهری! بر این باور هستم که یکی از کمبودهایِ فرهنگی مان، پدیده ی "همه چیز دانی است". نوشته ها و گفته هایم طی نیم قرن گذشته، شاهد این مدعا هستند. در ضمنی که مانند عده ی قابل ملاحظه ای از هم میهنان مان با این زبانزد:"همه چیز را همگان دانند" همراه هستم.

آنچه طبیعی و عادی نیست، یا حد اقل برای یک شهروند – نباید چنین باشد - توهین و تهمت و تهدید و برچسب زدن به دیگران است!؟ یعنی بجای انتقاد از نوشته یا مخالفت با موضِع، - نگارنده را آماجِ حمله ی شخصی قرار بدهند!؟ این حرکت نمایانگر کم دانی و درماندگی و توهمِ "همه چیز دانی" است. زیرا چنانچه شخص، کم دان نباشد - آگاهانه و منطقی با موضوع برخورد می کند؛ چنانچه درمانده نباشد - دید وباورِ خودش را ارائه می کند که باعث جلب و جذب دیگران گردد. بالاخره چنانچه گرفتار توهمِ "همه چیزدانی نباشد" - توانائی شنیدن سخنان متفاوت یا حتی مخالف خودش را دارد و نیاز به حمله ی شخصی و تهمت و توهین و ...ندارد!؟

هدف این نوشتارِ مستند، روشنگری است تا هم میهنان مان بتونند آگاهانه انتخاب کنند و هوشمندانه گام بردارند.

باید اقرار کنم که "تنها" این کم دانانِ یک بُعدی را مقصر نمی دانم. زیرا همان روشی را دنبال می کنند که از بت های اعظم شان: رضا شاه و محمدرضا شاه آموخته اند؛ از بوق و کرناهایِ وسائل ارتباط جمعی وابسته شنیده اند؛ و از بت سازان و بت پرستانِ چاپلوس دیده اند. چند نمونه را مرور می کنیم:

جان گونتر می نویسد: "هر چیز که اندک زحمتی به او می داد یا مخالف طبعش بود نابود می کرد، می کشت، می درید و پرت می کرد. وقتی یک رادیوی بیگانه مطالبی علیه او انتشار داد، با لگد آنرا شکست. گاهی خدمتگزاران و اشخاصی را که موجب خشم و غضب او می شدند سخت با چکمه و لگد و تعلیمی تنبیه می کرد. رضاشاه از تربیت و اصول و آداب، عاری بود. (1)

"رفتار رضاشاه با وزیرانش بسیار خشن و زننده و توهین آمیز بود ... . غالباً شاه آنان را با کلماتی چون "مردیکه ی خر، احمق، الاغ، پدرسوخته ِ پفیوز" طرف خطاب قرار می داد." (2)

ملک الشعرای بهار که رضاخان - رضاشاه را خوب می شناخت، می نویسد: "ذاتاً خودخواه، ساده لوح و زودباور بود." (3)

رضاشاه جای احمدشاه نشست، ولی اکثر تغییرات، ظاهری و بقول مهدی قلی هدایت که شش سال نخست وزیر رضا شاه بود: "تغییرات بلواری و لاله زاری بود". مانند تغییر لباس و کلاه که ظاهر را عوض می کند، بجای دگرگونی سیستمِ آموزش و پرورش که انسان را هدایت می کند. (4)

اِلول ساتن، ایرانشناس، می نویسد: "رژیم رضاشاه یک ضعف اساسی داشت و آن اینکه از حمایت فعال اهالی کشور برخوردار نبود. ... در بدو کار از عناصر سرشناش و انگیزه های ملی نهضت آزادیخواهانه ی بر جای مانده از انقلاب مشروطه سود جست و سپس آنان را با بی رحمی کامل سرکوب کرد. از نظر بسیاری از مردم، رضاشاه، دست نشانده ی بریتانیا محسوب می شد که توسط آنها سر کار آورده شده بود و مورد حمایت آنها نیز قرار داشت. البته رضاشاه در کشور اقدامات و اصلاحاتی در زمینه ی تغییر ظواهر، شهرسازی، ساختن کاخها، قصرها، عمارات چند طبقه، اماکن باهیبت وزارتخانه ها، میهمانخانه های سلطنتی و جاده های شوسه انجام داد. ... اما طبقه ی فقیر فقیرتر شده و ثروتمندان ثروتمندتر شده بودند." (5)

آرتور مور، نویسنده و ژورنالیست در مورد این تغییرات ظاهری می نویسد: "... وضع این کشور به زودی به حال قدیمی خود بر می گردد زیرا بر میزان فعالیت افزوده نشده و سطح زندگی مردم بالا نرفته بلکه ترس و وحشت بر کشور مستولی گردیده است." (6)

باید با آگاهی از این واقعیت، که رضا خان یک قزاق گردن کلفتِ بی سواد و ناآگاه بود، در موردش قضاوت کرد. الگوهایش و آنچه آموخته بود، در چارچوب زور و خشونت بود. نتیجه اش، یک قزاقِ قُلدر و خشن بود که چیزی جز "اطاعت از مافوق، زورگوئی به زیر دست، و استفاده از چماق" برای حل مشکلات نمی دانست! ناآگاهی و کم دانی و منافع شخصیِ او، ایرانیان را 20 سال، با کَت هایِ بسته، در اختیار شرکت نفت انگلیس و انگیسیها گذاشت. خشونت و یک بُعدی گری او باعث نابودی بهترین فرزندان کشور، مانند کلنل محمدتقی پسیان، تیمورتاش، علی اکبر داور، سرهنگ فضل اله خان*، فرخی یزدی، میرزاده عشقی، تقی ارانی، و ... گردید". (7)

جلال عبده، یک ایرانی آگاه و میهن دوست، می نویسد: اگر رضاشاه بجای تشدید اختناق، خودکامگی، و ایجاد محیط ترور و وحشت در ایران؛ به آموزش و پرورش مردم و تقویت رشد سیاسی آنان می پرداخت تا بتوانند با تحولات اجتماعی در کمال آگاهی به نفع کشور روبرو شوند. ارتشی که وی با هزینه ی هنگفت تهیه کرده بود در سوم شهریور، از هم نمی پاشید و برای حفظ میهن از خطر تجاوز، فداکاری می کرد؛ نه اینکه امرا و افسران ارتش، بجز عده معدودی، در مقابل تعرض خارجی محل مأموریت خود را ترک کنند". (8)

محمدرضا شاه

غرور و تکبر و خودمحوری بی اندازه شاه، همراه با تملق و چاپلوسی اطرافیان، باعث بی اعتنائی و بی توجهی او به مخالفان رژیم، از جمله ملی گراها بود که می توانستند سلطنت را حفظ کنند. زیرا ملی گراها، نه مخالفِ سلطنت بودند، و نه مخالف شاه، بل که مخالفِ زیر پا گذاشتن قانون اساسی و حکومت کردن بجای سلطنت کردنِ شاه بودند.

جنون خود بزرگ بینی و خودشیفتگی محمدرضا شاه، کار را بجائی کشاند که به وزیری که گزارش درآمد کشور را می دهد و با دید شاه همآهنگ نیست، بگوید: خفه شو! به مدیرکلِ حزبی که خودش ساخته، بگوید گُه خوردی! غرور و تکبر در حدی بود که چنانچه یک وزیر و یا نماینده مجلس یا امیر ارتش، دستش را نمی بوسید از کار برکنار میشد! همان غروری که باعث شده بود که در جلسه ی هیئت وزرا بگوید: "من سرچشمه قدرت در کشور هستم. تمام مدیران کل و معاونان وزرا و امرا باید مستقیماً به خود من گزارش بدهند."

قرار بود شاه در کنفرانس اوپک در الجزایر شرکت کند، اسداله علم، وزیر دربار، دوست و چاکر و غلام خانه زاد شاه پیشنهاد می کند که هیئت مطلعی از وزیر اقتصاد، رئیس بانک مرکزی، وزیر کشور (مسئول اوپک)، و یک عده کارشناس همراه باشند. فرمودند، این خرها چه فایده دارند؟ (اشخاص مورد اشاره علم، از با کفایت ترین بلند پایگاه و برجسته ترین مغزهای آن روز ایران بودند). (9)

حسین کاظم زاده، وزیر علوم و آموزش عالی دوران حکومت محمدرضا شاه، می گوید: در کنفرانس رامسر 1350، شاه به وزیران خود گفت: "شماها مانند یابو هستید اگر رکاب بزنم خود را از جا می کنید، اگر آرام بمانم از جا حرکت نمی کنید"!

نقش تبلیغات و مطبوعات

نشریاتِ مزدور انگلیس و وابسته به دربار، مخالفان رضاخان، سردارسپه را اجنبی پرست معرفی می کردن (یعنی طرفدار انگلیس!). ... جراید انگلستان با کمال زبردستی دریافته بودند، گاهی با نوشتن مقالاتی که موضوع آن ها شکایت از سردارسپه بود، این خیال را قوت می دهد." (10)

در ایران همه ی امور بر محور شاه، یعنی رضاشاه که تبلیغات دولتی، او را موجودی خارق العاده و قدرتمند و شکست ناپذیر وصف می کرد می چرخید. ... رسانه های گروهی مطابق میل خودکامه ی حاکم سخن پراکنی می کنند. فرمانهائی که از بالا تحمیل می شود مو به مو به صورت مقالات و مطالب موافق و تأئیدکننده منعکس می گردد و یک روپوش شفاف پُر زرق و برق واقعیات تلخ و جانگداز، فقر، گرسنگی، محرومیت از بهداشت و رفاه، احساس خفقان عمومی و نارضائی ها و شکایات مردم را می پوشاند." (11)

یوزف گوبلز، وزیر پروپاگاندی رایش سوم، کنترل کامل زندگی اجتماعی و فرهنگی ملت آلمان را وظیفه و مسئولیت خود می دانست. برای دستیابی به چنین هدفی، کنترلِ تمام رسانه هایِ کشور را، در دست گرفت. گوبلز، اهمیت نفش فیلم و قدرت تأثیر گذاری آن را در افکار عمومی و شکل دادن اذهان مردم تشخیص داد و از آن استفاده ی روزمره می کرد. تصور می کنم که امروز همه می دانند که تبلیغات و پروپاگاندای گوبلز تا چه اندازه ملت آلمان را تحت تأثیر قرار داد و که حاضر باشند کتاب سوزی کنند! همان ملتی که مطالعه و کتاب خوانی، بخشی از زندگیِ روزمره اش بود. (12)

در ایران، وسائل ارتباط جمعی مانند تمام اهرم های قدرت و ثروت دربست در اختیارِ رژیم محمدرضا شاه بودند. شاه، همه ی معترضان و مخالفان، به جز مذهبیون را سرکوب کرد. کمونیست و مارکسیست و سوسیالیت و ملی گرا و ملی مذهبی، برای رژیم یکسان بودند. مذهبیون، نه تنها آزادانه عمل می کردند، مانند جلساتِ حسینیه ی ارشاد و سخنرانی هایِ علی شریعتی، بل که سالی چند میلیون بودجه و حقوق داشتند!؟ ضدیت و دشمنیِ شاه با مصدق، و آلرژیِ ناشی از آن به جبهه ملی نیز باعث شد که پس از 25 سال زندان و حصر خانگی و تبعید و سرکوب، نه سازمانی باقی بماند و نه تشکیلاتی که بتواند شاه و سلطنت پهلوی را نجات بدهد و ایران را از به کژراهه رفتن باز دارد!؟

خونت را میخورم الاغ ... !

یکی از بیش از صد واکنشی است که پشتیبانان رضاپهلوی به نوشته ی پیشینِ اندیشکده، نشان دادند. واژه هائی مانند خائن هرجائی، کرم های لجن خوار پنجاه و هفتی، تروریست رژیم، و ... ! زمانی که اشخاص توانائی بحث و گفتگو ندارند و به قول معروف: کم میآورند مجبور به تهاجم، فحاشی و حمله ی شخصی میشوند، مانند زبانزدِ "قافیه که تنگ آید شاعر به جفنگ آید."

مقاله ی مورد گفتگو، در بیش از 10 خبرنامه و نشریه ی مطرحِ فارسی منتشر شد. در یک خبرنامه ی پُر بیننده، بیش از 810 رأی گرفت و 70 بار باشتراک گذاشته شد. در شبکه های اجتماعی نیز، پست شده بود. برای مثال در فیسبوک اندیشکده آگاهی و شناخت، 19814 بازدید، 163 اشتراک و 202 نظر داشت.

باید اقرار کنم، با شناختی که از هم میهنانِ شاه الهی، حزب الهی و بت پرستان یک بُعدی دارم انتظار داشتم مورد تهاجم قرار گیرم، ولی امیدوار بودم که نوشته را بخوانند و بعد حمله کنند، ولی از متنِ واکنش ها مشخص بود که این اشخاص تنها عنوان مقاله را خوانده بودند.

رضا پهلوی، مسئولِ کم دانی، خشونتِ جاهلانه، و قلدوری پدر بزرگش نیست!

رضا پهلوی، مسئولِ غرور و تکبر و جنون خودبزرگ بینی ناشی از شخصیت متزلزل پدرش نیز، نیست!

در ضمنی که می دانیم، او نمی تواند جلوی دهانِ شاه الهی ها، گمراهان و یک بُعدی هائی که از او پشتیبانی می کنند، بگیرد، و به آنان پوزه بند بزند!؟ ولی جنانچه به "اتحاد و اتفاق" پایبند است، می تواند و باید موضعِ خودش را در رابطه با حملات شخصی، تهدید و تهمت و توهین، و برچسب زدن مشخص و شفاف نماید. و گرنه سکوتش که تأئید ضمنی این حرکت می باشد؛ هم تمام پیام ها و پیمان ها و اعلامیه هایش، پوچ و بیهوده و بی پایه می کند؛ و هم ماشین تبلیغاتی عظیم و گسترده یِ مثلثِ آمریکا، اسرائیل و عربستان، برای آلترناتیو ساختنِ رضا پهلوی، راه بجائی نخواهند بُرد.

این مثلثِ آلترناتیوساز، با بهره گیری از روشِ گوبلز، از طریقِ تلویزون های من و تو، ایران اینترناشنال، و چند شبکه ی دیگر ... ، همراه با دهها نشریه و خبرنامه، صدها شبکه اجتماعی، و نزدیک به هزار مزدبگیر، روزی 24 ساعت، هفته ای هفت روز مشغول ارائه ی ویدیو و فیلم های ساختگی و مونتاژ شده هستند.

ماشینی در چارچوب ماشینِ تبلیغاتی گوبلز، بوسیله ی اسرائیل و آمریکا، با پشتیبانی مالیِ چند صد میلیون دلاری عربستان و امارات برای علم کردن رضا پهلوی، دوباره سازی شده است. تأثیرگذاری این دستگاهِ عظیمِ تبلیغاتی را برای شکل دادن به افکار عمومی، نباید دست کم و یا نادیده گرفت. مگر اینکه سرنوشت ملت و آینده ی کشور برای مان بی اهمیت باشد و بنابراین بی تفاوت باشیم!

پرویز راجی، آخرین سفیر شاه در لندن، می نویسد: "یکی از ضایعات حوادث اخیر ایران، صدمه دیدن غرور ملی ما بوده است. ... شاه و همه کسانی که شبیه من در اردوگاه شاه قرار دارند، چکونه می توانیم مدعی داشتن غرور ملی باشیم، در حالی که از مردم مملکت بریده ایم و با عجز و لابه از کشورهای غربی تقاضای حمایت از خود را داریم؟ در رژیمی که وابستگی کامل به غرب، ارکان اصلی موجودیش را تشکیل می دهد، ما نیز بحالتی در آمده ایم که اعتقاد خارج از اندازه به قدرت و توانائی متحدان اروپائی و آمریکائی خود پیدا کرده ایم. و چون فکر می کنیم آنها هر لحظه که بخواهند می توانند فقط با تکان دادن چوبدستی جادوئی خود همه چیز را بمیل خویش بگردانند، لذا اینطور بخود می قبولانیم که هر چه در ایران اتفاق می افتد یا نخش در لندن یا در واشنگتن دارد." (13)

شاه پس از انقلاب، با تعجب می گوید: "من نمی فهمم چرا آمریکائی ها علیه من قد علم کرده اند، در حالی که من هر چه آنها گفته اند قبول کرده ام". (14)

اقرار شاه و نوشته ی پرویز راجی باید اعلام خطری باشد برای کسانی که چشم به دخالت بیگانه دوخته اند.

امیرحسین لادن
پنجشنبه 8 آبان 1399
ahladan@outlook.com
_______________________

1) سفر در داخل آسیا، جان گنتر
(2) از آلاشت تا آفریقا، خسرو معتضد
(3) تاریخ مختصر احزاب سیاسی در ایران، ملک الشعرا بهار
(4) خاطرات و خطرات، مهدی قلی هدایت
(5) رضاشاه کبیر یا ایران نو، اِلول ساتن
* پیکرِ سرهنگ فضل الله خان را در حالیکه لباس نظامی رسمی به تن داشت و اسلحه ای در دست، در اطاقش پیدا کردند؛ روی میز اطاقش نامه ای از او بود که نوشته بود: وجدان من به عنوان یک ایرانی میهن دوست، اجازه نمی دهد، مدرکی را امضا کنم که ارتش ایران را در اختیار بیگانگان و افسران ایرانی را زیر دست آنان، قرار می دهد.
(6) مقاله "ایران امروز، کهنه و نو، آرتور مور
(7) مقاله "این پدر و پسر، نقش بزرگی در نابودی خودشان ساخته های میهن مان و فاجعه ی رژیم فقاهتی داشته اند"، نگارنده
(8) خاطرات جلال عبده
(9) یادداشت های علم جلد4
(10) تاریخ مختصر احزاب سیاسی در ایران
(11) از آلاشت تا آفریقا
(12) زندگینامه گوبلز، هاینریش فرانِئکل
(13) خدمتگزار تخت طاوس برگ، پرویز راجی
(14) یکرنگی، شاپور بختیار