عصر نو
www.asre-nou.net

نقش‌آفرینی روحانیان و مداحان در اقتصاد سکس


Wed 13 05 2020

س. حمیدی

روحانیان جمهوری اسلامی نقش اجتماعی خود را در صنعت سکس نیز به اجرا می‌گذارند. آنان با در اختیار گرفتن انحصاری دادگاه‌های خانواده، دفترهای ثبت ازدواج و طلاق، پیش‌نمازی مسجد محله اهداف خود را در این خصوص بهتر و بیشتر به پیش می‌برند. در دادگاه‌های خانواده «اصلاح ذات‌البین» بهانه قرار می‌گیرد تا روحانیان زنان متقاضی طلاق را غُر بزنند و آنان را دانسته و آگاهانه به چرخه‌ی فساد بکشانند. در این‌جا است که صنعت سکس در فضای دادگاه‌های جمهوری اسلامی به اقتصاد چند منظوره‌ی روحانیان نظام پیوند می‌خورد. روحانیان در دفتر ازدواج و طلاق نیز همین نوع از اقتصاد را در پیش گرفته‌اند. آن‌وقت بین زنان «مطلقه» گونه‌هایی از ازدواج‌های پنهانی تبلیغ می‌گردد که در باور عمومی برچسب صیغه را با خود به همراه دارد. گفتنی است که امروزه در ایران پدیده‌ی صیغه پوششی مناسب برای اقتصاد سکس قرار گرفته‌است. ولی در این نوع از اقتصاد روحانیان نقش خود را به عنوان دلال محبت به نیکی ایفا می‌کنند. آنان جنس و متاع خود را به مشتری عرضه می‌نمایند و همراه با خواندن صیغه به آن مشروعیت می‌بخشند.

روحانیان همچنین به دلیل پیش‌نمازی مسجد محله، زنان «بلامانعه» و بی‌شوهر هر محله را در جمع نمازگزاران مسجد گرد می‌آورند. آن‌وقت بین این گروه از زنان حدیث‌ها و روایت‌هایی تبلیغ می‌گردد که گویا خداوند ثواب صیغه یا عقد موقت را بیش از ازدواج دایم قرار داده‌است. همراه با تبلیغاتی از این دست کاسبی امام جماعت هم رونق می‌گیرد. چون او سرانجام دست فروشنده‌ی جنس یا سکس را به دست مشتری و خریدار می‌گذارد و سپس به حق‌الزحمه‌ی خود در این تجارت مشروع دست می‌یابد. تازه او نیز همانند فروشنده و خریدار از ثواب آخرت خداوند بی‌نصیب نمی‌ماند. چون روحانیان به استناد روایت‌های شیعه می‌گویند که صیغه خواندن برای مردم ثواب دارد.
در امامزاده‌های کشور هم، متولی و پیش‌نماز به اشترک همین اهداف را دنبال می‌کنند. چنان‌که زنان بلامانعه (بدون شوهر) در همین مکان شناسایی می‌شوند تا به خریداران خود معرفی گردند. روحانیان در تمامی این چرخه‌از اقتصاد، نقش خود را به عنوان دلالان محبت به نمایش می‌گذارند. اقتصادی که در گردش کارهای خود، دین دولتی را پشتوانه گرفته‌است. ولی قوادان و دلالانِ دیگر هرگز نمی‌توانند از این همه حمایت و همراهی دین بهره‌مند گردند. چون در کار ایشان صیغه کردن و صیغه خواندن چندان باب نیست. روحانیان در فرآیند حرفه‌ی خود ضمن ترویج مشروع تجارت سکس، سرخوشی دنیا و آخرت را برای فعالان این عرصه تضمین کرده‌اند. با این رویکرد پیداست که قوادی در پهنه‌ی حرفه‌ی روحانیان گستره‌ی بیشتری می‌یابد.

در راه تجارت سکس، مداحان رقیبانی سرسخت برای روحانیان شمرده می‌شوند. نقش‌آفرینی مداحان را در گردهمایی‌های مذهبی هرگز نباید نادیده انگاشت. اشتیاق مردم عادی به مداحان در حسینیه‌ها و هیأت‌ها تا جایی است که مردم همگی روضه‌خوانیِ روحانیان را به هیچ می‌شمارند. همین موضوع در مسجدها هم هنگام عزاداری به نمایش درمی‌آید. اقبال عمومی زنان عزادار به مداحان حرفه‌ای، شرایطی را فراهم می‌بیند تا آنان پیروی از الگوهای رفتاری مداحان را امری دینی و اخلاقی بپندارند. به همین دلیل هم بسیاری از زنان مذهبی طعمه‌های خوبی برای مداحان قرار می‌گیرند. مداحان این طعمه‌ها را در پوششی از سنت‌ها و روایت‌های دین دولتی به مشتریان خود می‌سپارند. گویا دو طرفِ این معامله به تساوی از عمل خود ثواب می‌برند.

با چنین زمینه‌هایی است که تجارت سکس بین مداحان نیز همانند روحانیان رونق گرفته‌است. مداحان بیش از روحانیان در مسجدها، هیأت‌ها و مجلس‌های خانگی مردم حضور می‌یابند. آشنایی آنان با زنان نیز زمینه‌های کافی برای رونق اقتصاد سکس فراهم می‌بیند. تا آن‌جا که هرگز کسی از طرفین این ماجرا، پا را از گلیم شرع بیرون نخواهد گذاشت. بدون تردید فقط در پناه شرع است که تجارت سکس حلال می‌شود تا بر هر گناه و خطایی نام ثواب بگذارند. بسیاری از زنان کاسب نیز از همین جایگاه مذهبی به نفع کاسبی خود سود می‌برند. آنان هم چادر به سر می‌کنند و مشارکت در مراسم‌های مذهبی را امری لازم برای کاسبی خود می‌بینند. به طبع با چنین راهکاری دنیا و آخرت خود را توأمان تضمین می‌نمایند.

در امامزاده‌های کشور نیز گروه‌هایی از مداحان دوره‌گرد و سرپایی به چشم می‌آیند که برای زایران دعا و زیارتنامه می‌خوانند. چنین کاری در ارتباط‌گیری ایشان با زنان تسهیل‌گری به عمل می‌آورد. آنان زنان زایر و غیر زایر را به تور می‌زنند تا سرانجام به عنوان صیغه به زایران مرد معرفی شوند. بی‌دلیل نیست که بقعه‌ها و امامزاده‌ها در بین مردم به مکانی برای صیغه‌یابی مردان شهرت یافته‌اند. مشهد، قم، شاه عبدالعظیم و شاهچراغ بدون استثنا بیش از حرم‌های دیگر نقش خود را در این خصوص به اجرا می‌گذارند. حتا مشتاقانی از کشورهای همسایه نیز به این شهرهای مذهبی روی می‌آورند تا به سکس مورد نظر خود در همین حرم‌ها دست بیابند. در این راه، موضوع زیارت، تجارت سکس را در پناه خود می‌گیرد و به نحو کامل از اجرا و گسترش آن حمایت به عمل می‌آورد. آن‌وقت لازم نیست تجارت سکس در خفا و پنهانی صورت پذیرد، چون دین اجرای آن را به طور کامل تضمین نموده است. نگاه گردانندگان مذهبی این ماجرا بر آن است که عمل شرعیِ صیغه به سهم خود می‌تواند از رشد بی‌رویه‌ی گناه در جامعه بکاهد.

مداحان زن نیز در جامعه کم نیستند که به آنان «خانوم‌های جلسه‌ای» می‌گویند. فرق این گروه از مداحان با مداحان مرد در آن است که زنان جلسه‌ای هرگز اجازه نیافته‌اند که برای مداحی در بین مردان ظاهر شوند. آنان بیش از همه در خانه‌های شخصی مردم حضور می‌یابند و کار مداحی خود را فقط با زنان به پیش می‌برند. خانوم‌های جلسه‌ای نیز همیشه نمونه‌هایی فراوان از زنان صیغه‌ای به همراه دارند. مشتریان حرفه‌ای، کار کردن با خانوم‌های جلسه‌ای را بهتر می‌پسندند. چون این گروه از زنانِ مداح به راحتی به اندرونی و خانه‌های مردم عادی راه می‌یابند و چه‌بسا جنس بکر و خانگی خود را از همین خانه‌ها به دست می‌آورند.

برای مشروعیت بخشیدن به کار سکس به حتم باید صیغه‌ای نیز بین طرفین خوانده شود. روح‌الله خمینی در رساله‌ی خود در این خصوص "سهل‌البیع" عمل می‌کند و کار را چندان مشکل نمی‌گیرد. چون در مسأله‌ی ۲۳۶۴ و ۲۳۶۵ خود یادآور می‌شود که زن هم می‌تواند همانند مرد صیغه‌ی عقد بخواند یا به وکالت از این و آن، دو نفر را به عقد هم در بیاورد. مردان و زنان ایران از دانستن چنین مسایلی قند توی دلشان آب می‌شود. چون در خلوت خود به این نتیجه می‌رسند که شاید اجرای پنهانی صیغه بتواند به رهایی آنان از دست منکراتی‌های حکومت یاری برساند. به هر حال، در اجرای صیغه‌ی عقد، این زن است که جنس و متاع خود را در قبال دریافت مهری معین به مرد می‌فروشد. سپس مرد ضمن پذیرش نوع و شرایط عقد به قبول آن صحه می‌گذارد. همراه با اجرای صیغه، جنس و متاع زن نیز در اختیار مرد خریدار قرار خواهد گرفت. چیرگی حکم‌های اسلامی در جامعه عده‌ای را به نتیجه رسانده است که در امر سکس، لذت حرام را بهتر از نوع حلال آن بدانند. به همین دلیل هم گروهی دانسته و آگاهانه از اجرای صیغه‌ی شرعی سر باز می‌زنند.

اقتصاد سکس در جامعه‌ی امروزی چه به شکل مشروع یا نامشروع آن به شیوه‌ای پنهانی و مخفی به عمر حود ادامه می‌دهد. وجه اشتراک آن دو به آن‌جا بازمیگ‌ردد که هیچ یک از آن‌ها به جمهوری اسلامی مالیات و عوارض نمی‌پردازند. روحانیان، مداحان و خانوم‌های جلسه‌ای نیز به سهم خود از این تبعیض‌های دولتی سود می‌برند. چون هیچ یک از ایشان برای شغل چند منظورهی خود به جمهوری اسلامی مالیات و عوارض نمی‌دهند. روحانیان حتا روایت‌هایی را از بالای منبر تبلیغ می‌کنند که گویا امامان شیعه پرداخت مالیات را از ریشه و اساس حرام دانسته‌اند. کاستی‌هایی از این نوع، دیدگاهی را به پیش می‌برد که به درستی نمی‌توان به سهم صنعت سکس در اقتصاد عمومی کشور دست یافت. در نتیجه جایگاه تجارت سکس بین انواع و اقسام اقتصاد، در گروه کارهای قاچاق و سیاه قرار می‌گیرد. به همین دلیل هم نمی‌توانند قبح و زشتی آن را از ذهن عمومی مردم پاک کنند. چنانکه گردانندگان آن، چه از نوع مشروع یا غیر مشروع همواره در خفا و پنهانی بازارگردانی و بازاریابی خود را در این امر به پیش برده‌اند.