بی‌حقوقی کارگران از طریق «شرکت‌های کاغذی»
پیمانکاران کارگران را هیچ می‌انگارند
Mon 23 03 2020
بزرگترین سوءاستفاده در این است که شرکتی که کار پیمانکاری می‌گیرد، تمام نیروهای خود را غیرمستمر به حساب بیاورد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، ضربه‌هایی که از دهه ۷۰ تاکنون در خصوص قراردادهای کارگران به ماده ۷ قانون کار وارد آمد، ضربه‌هایی سیستماتیک در جهت ارزان‌سازی و بی‌حقوقی نیروی کار در ایران بود. البته این ضربه‌ها در کنار سلب حق تشکل از کارگران در نهایت همه آنچه که سرمایه‌داری در ایران لازم داشت، یعنی نیروی کار ارزان را در اختیار گذاشت. قراردادهای کاریِ کوتاه مدت که حتی به یک ماه نیز رسیده‌اند، به کارفرما این امکان را می‌دهد که انسجام و اتحاد درونی کارگران برای دستیابی به حقوقشان را با چوب تهدید به اخراج که بالای سر نیروی کار نگاه داشته می‌شود، بر هم بزند. در برهه‌هایی که اعتراضات کارگران برای تحقق یک مطالبه بالا می‌گیرد، کارفرما دست به کار می‌شود و با اخراج نیروهایی که آن‌ها را لیدر می‌نامد، کل یک اعتراضِ به حق از اعتبار را می‌اندازد و روند را فرسایشی می‌کند.
آنچه در ماده ۷ قانون کار آمده، اشاره به دائم بودن قراردادهای کاری مستمر است. با این‌حال کارفرمایان زیادی حقوق کارگران را ضایع می‌کنند و در کارهای با ماهیت مستمر، قراردادهای موقت با کارگران امضا می‌کنند. اگرچه این‌کار غیرقانونی است اما برای اعمال چنین زوری، قدرت دولتی به دست کارفرمایان است. جالب اینجا است که حتی کارگرانی که به‌صورت مستمر برای شرکت‌های پیمانکاری کار می‌کنند، نیز باید قراردادهای دائم داشته باشند. اما شرکت‌های پیمانکاری اغلب با یک سوءاستفاده از نوع برداشت از قانون تصور می‌کنند، قرارداد موقت تمام کارگرانشان باید موقت باشد و این کار قانونی است.
چیزی به نام قرارداد پیمانکاری نداریم
حسین حبیبی (عضو هیئت مدیره کانون شوراهای اسلامی کار کشور) در این‌باره به ایلنا می‌گوید: در قانون کار دو نوع قرارداد دائم و موقت برای کارگران وجود دارد. قراردادهای موقت ممکن است به نسبت کارکرد یا ساعات کاری به شکل کارمزدی یا روزمزدی تنظیم شود.
او ادامه داد: متاسفانه کارفرمایان بعضاً از قراردادِ کاری به نام پیمانکاری حرف می‌زنند، درحالیکه چنین چیزی نداریم. آنچه در ماده ۱۳ قانون کار آمده است، اشاره به کار پیمانکاری دارد. یک شرکت پیمانکاری کار را از شرکت دیگری می‌گیرد. مثلاً اگر وزارت راه خواهد یک اتوبان بسازد، این کار را در قالب یک کار پیمانکاری به شرکتی می‌سپارد که کارش ساخت جاده است. این کار ماهیت پیمانکاری پیدا می‌کند اما نیروهایی که در قالب پیمانکاری برای آن کار می‌کنند، کارگرانی هستند که از شرکت پیمانکاری به صورت موقت یا دائم کار می‌کند.
این فعال کارگری گفت: تصور کنید شرکت «الف» راه‌سازی می‌کند و دولتی است. کارِ ساخت این اتوبان را در قالب کار پیمانکاری به شرکت «ب» بدهد. شرکت ب در واقع پیمانکار ساخت این جاده است و شرکت پیمان دهنده شرکت الف است. شرکت پیمانکار قبول مسئولیت می‌کند و راه را می‌سازد. کلیه کارگرانی که در آن برهه زمانی برای این شرکت پیمانکار کار می‌کنند، در واقع پیمانکار نیستند؛ کارگر شرکت پیمانکاری هستند.
https://www.ilna.news/fa/tiny/news-888269
|
|