عصر نو
www.asre-nou.net

تجمع اعتراضی در برابر کنسولگری جمهوری اسلامی در فرانکفورت


Thu 20 02 2020



دویچه وله:: جامعه بین‌المللی حقوق بشر در آلمان طی تظاهراتی در برابر کنسولگری جمهوری اسلامی در فرانکفورت خواهان ‌آزادی همه زندانیان سیاسی ایران بویژه زندانیان سیاسی زن شد. بیش از ۱۰۰ سیاستمدار آلمانی با این سازمان همکاری دارند.

«آزادی تمامی زندانیان سیاسی»، «برابری حقوق زن و مرد» و «پایان سلطه خودسرانه ملاها» از جمله شعارهایی بود که روز پنج‌شنبه در مقابل کنسولگری جمهوری اسلامی در شهر فرانکفورت آلمان سر داده شد.

پنج‌شنبه اول اسفند (۲۰ فوریه) گروهی از آلمانی‌ها و ایرانی‌ها به دعوت جامعه بین‌المللی حقوق بشر در برابر کنسولگری جمهوری اسلامی تجمع کردند تا نسبت به وضعیت حقوق بشر در ایران، به زندان انداختن هزاران نفر در جمهوری اسلامی تنها به خاطر عقاید سیاسی‌شان و هم‌چنین احکام غیر انسانی علیه زندانیان سیاسی اعتراض کنند. تمرکز این حرکت اعتراضی روی رفتار ظالمانه حکومت ایران با زندانیان سیاسی زن از جمله نسرین ستوده، نرگس محمدی و بسیاری زنان نام‌آشنای دیگر و نیز گمنام بود که در زندان‌های جمهوری اسلامی احکام سنگین گرفته‌اند یا مورد شکنجه با انواع اعمال فجیع و آزارهای جسمی و روحی قرار می‌گیرند. نسرین ستوده از اعضای هیئت امنای جامعه بین‌المللی حقوق بشر بوده است.

مارتین لسنتین، سخنگوی جامعه بین‌المللی حقوق بشر در آلمان، به دویچه‌وله فارسی می‌گوید:
«با توجه به هوای بد و بارانی در فرانکفورت استقبال از حرکت اعتراضی ما خوب بود و علاوه بر ایرانی‌هایی که به دلایل سیاسی در آلمان زندگی می‌کنند و به این تجمع آمدند، جمعی از آلمانی‌ها هم از این حرکت حمایت کردند. ما متوجه بودیم که افرادی از دورن کنسولگری جمهوری اسلامی سعی می‌کنند از پشت پنجره ما را زیر نظر داشته باشند و ببیند چه کسانی به تجمع آمده‌اند. البته نیازی به این کار آنها نبود چون ما در فرانکفورت به خوبی شناخته شده هستیم.»



برقراری مناسبات اقتصادی نمی‌تواند تغییری در رفتار جمهوری اسلامی دهد

تمرکز این سازمان، به گفته سخنگوی آن، بر روی سیاست دولت آلمان در برابر جمهوری اسلامی است. جامعه بین‌المللی حقوق بشر می‌خواهد این پیام را به دولت آلمان بدهد که نباید اجازه داد تهدیدهای اتمی ایران چنان بر سیاست این کشور در قبال جمهوری اسلامی تاثیر گذارد که آزادی عمل برای انتقاد از نقض حقوق بشر در ایران را بگیرد.

مارتین لسنتین می‌گوید: «ما می‌خواهیم این پیام را به وزارت خارجه کشورمان، به مجموعه دولت آلمان بدهیم که تجربه مناسبات با ایران به خوبی نشان می‌دهد که ایجاد تغییرات در دیکتاتوری با برقراری مناسبات اقتصادی ممکن نیست. این هم در رابطه با جمهوری اسلامی به وضوح به اثبات رسیده هم در رابطه با کشورهای دیگر مانند چین. تجربه نشان داده رابطه اقتصادی و سیاسی‌ای که آلمان تاکنون با ایران داشته، به ایجاد حتی کوچک‌ترین پیشرفتی در رابطه با حقوق بشر و عدالت و برابری جنسیتی در ایران کمک نکرده است. نمونه دیگر چین است و این نشان می‌دهد که فرقی نمی‌کند که آیا رهبری یک کشور در دست نیروهای مذهبی دیکتاتور باشد یا یک حزب کمونیست دیکتاتور. ایران نمونه خوبی است که در تمام این سال‌ها نشان داده است که روابط اقتصادی نمی‌تواند کلید آزادی و دمکراسی باشد.»

به گفته سخنگوی جامعه بین‌المللی حقوق بشر در آلمان، رسانه‌های این کشور دنباله‌رو جریان مسلط اخبار هستند و «این وضعیت متاسفانه در بسیاری از کشورهای جهان حاکم است. ما به عنوان مدافعان حقوق بشر می‌کوشیم خلاف این جریان حرکت کنیم، آنهم با استناد به شواهد و مدارک. و حالا شاهد این هستیم که کم کم این تلاش‌ها دارد به ثمر می‌رسد و چشم‌اندازی دیده می‌شود که رسانه‌ها در اخبار خود تغییر مثبتی نسبت به گذشته دهند. می‌بینیم که رسانه‌های آلمان واقعیت‌های حاکم در جمهوری اسلامی را بهتر منعکس می‌کنند، نه فقط در مورد نقض حقوق بشر، بلکه در رابطه با گسترش فقر در ایران.»



هنگامی که این تظاهرات برگزار می‌شد عده زیادی نیز برای انجام امور مختلف به کنسولگری جمهوری اسلامی مراجعه می‌کردند. برگزارکنندگان تظاهرات می‌گویند: «آنها با علاقمندی زیادی شاهد حرکت اعتراضی ما بودند. بعضی‌ها کمی در آنجا مکث کردند و به شعارها گوش دادند. بعضی‌ها اعلامیه‌های ما را گرفتند. البته همه با احتیاط زیاد و به نوعی که افرادی که در کنسولگری هستند نتوانند آنها را ببینند. بعضی‌ها سرشان را به علامت حمایت تکان می‌دادند و می‌رفتند. یعنی حتی اینجا هم می‌بینید که ایرانی‌ها می‌ترسند و مثل ما در وضعیت امنی قرار ندارند.»

مارتین لسنتین معتقد است که آلمان هنوز مانند برخی کشورهای اروپایی حاضر نیست به صراحت از ایران انتقاد کند؛ از رژیمی که به گفته او «حقوق شهروندی و کرامت انسانی را به بدترین شکل زیرپا می‌گذارد». سخنگوی جامعه بین‌المللی حقوق بشر می‌گوید: «به این هم باید اشاره کرد که انتخابات فردا یک شبه انتخابات است زیرا بسیار از نامزدها از فیلتر شورای نگهبان اصلا رد نشدند و خیلی‌ها اصلا سعی نکردند کاندیدا شوند. این‌ها مسایلی است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. اما ما شاهدیم که سیاست آلمان در قبال ایران در حال تغییر تدریجی است. ما مدافعان حقوق بشر در این تحول موثر بوده‌ایم.»

همکاری بیش از ۱۰۰ سیاستمدار آلمانی

این سازمان موفق شده بیش از ۱۰۰ سیاستمدار در پارلمان آلمان، پارلمان اتحادیه اروپا، مجالس ایالتی آلمان و همینطور افرادی از اعضای دولت آلمان را به سمت خود جذب کند تا همراه با آن در حمایت از زندانیان سیاسی در ایران مشارکت سیاسی کنند. سخنگوی این سازمان تاکید می‌کند که «این یک حمایت قابل توجه است و نشانه‌‌ای است از این که در این کشور هم کم کم دارد فضای سیاسی نسبت به ایران تغییر می‌کند».

برخی گروه‌های ایرانی در شهر فرانکفورت نیز در این تظاهرات شرکت کردند. شهناز مرتب، از فعالان دفاع از حقوق پناهندگان در آلمان، به دویچه‌وله فارسی می‌گوید: «ما در پاسخ به فراخوان جامعه بین‌المللی حقوق بشر در آلمان در این تظاهرات شرکت کردیم.»




شهناز مرتب در این باره که چرا تمرکز تظاهرات این روز در اعتراض به وضعیت زنان زندانی در ایران است می‌گوید: «جمهوری اسلامی از هنگام روی کار آمدن اولین حملات را به زنان آغاز کرد. گذشته از این که زنان در جمهوری اسلامی مورد ستم مضاعف قرار می‌گیرند و حالا هم بیشترین فشار روی زندانیان زن است.»

به گفته او در این تظاهرات افرادی با عقاید و نظرات مختلف شرکت کرده بودند و هدف این آکسیون نیز که از سوی یک نهاد آلمانی حقوق بشری سازماندهی شده بود جلب توجه افکار عمومی به وضعیت زندانیان سیاسی زن در ایران بود.

شهناز مرتب به آنچه در دو ماه گذشته در ایران رخ داده اشاره می‌کند و می‌گوید: «حتی اگر نخواهیم به ۴۰ سال گذشته نگاه کنیم، کارنامه‌ای جز کشتار و شکنجه و خشونت چیزی نبوده است.» او به اعتراضات آبان‌ماه اشاره می‌کند و فاجعه سرنگون کردن هواپیمای اوکراینی توسط سپاه پاسداران؛ می‌گوید: «به قدری این فجایع انبوه شده‌اند که حتی نمی‌شود دیگر آنها را شمرد. از جمله ظلمی که به مدافعین حقوق زنان، محیط زیست و غیره در ایران رخ می‌دهد.»

شهناز مرتب انتخابات روز جمعه را "نمایشی مسخره" می‌داند و آنرا "مضحکه" می‌خواند. او امیدوار است که مردم در خانه بمانند و معتقد است که خواست مردم ایران جز عبور از این نظام نمی‌تواند باشد.