عصر نو
www.asre-nou.net

سیلاب


Thu 28 03 2019

آبتین آیینه



«بر آنسان بیاید بر آن رزمگاه
که سیل اندر آید ز کوهِ سپاه»
فردوسی

سیلاب

آبِ خیزشِ خیزآبِ آنان
آبِ خشمِ خروشانِ ایران
سیل آبِ آژیرِهشدار، ماندنِ ویران

آبی درشت گرد، کوبشگر و زیرآب کَن
زمین گرد و بی تاب از بامِ کامِ آسمان
بارشِ بورانِ ریگ دانه ی تگرگ
چونان خیزابِ بهمنِ برف
خُروشش آسمان را
بر زمین سوار گرداند

آبی دوگانه ی اهورایی و اهریمنی
هرگاه بارشِ آسمان، بر زمینِ سبز باشد
رامشِ آسایش، نوزاییِ رویشِ پویش
آنگاه بر خشکاندگی، خُروشِ خشم
سیلابِ آوردگاه، آوارِ ویرانی
پدیده دیداری بی دیوار می گردد

آبی که از بُخارِ گشتاوردِ باد
با ابر، بارورِ خاک می آمیزد
با باده ی باورِ آدمیان آبستن
در سیاه چال های کهکشانی
بر دلِ دریا سوارِ تُندرِ توفان
گِرداب را بر زمین گِردباد
ریزگردهای اسلامی می گرداند

تا گِرد تا گِرد ایران را ریزگردستانِ الله
بر شانه ی نشانه ها، نگاره ها را نابینا بگرداند

آنگاه ستارگان ماهان گِریستند
دلِ سوخته ی گهواره ی زمین و زمان
دریای ایران را آرزو، ایران رود*
پندارِ دریای فَراخکَرت* آهنگ باشد!

تا نیمی از ایران آبشارِ آهِ آب و کوبش تَگَرگ
خیزابِ بهمنِ برف، تهی از ریشه ی سبزینه و جنگل
سیل آبِ ویرانستانِ این سوگستان گشتاند

تا سیلابِ سامانه ی اسلامِ سپاه
شیرازه ی دروازه ی قرآنِ شیراز
پُلِ دختر، اَروسِ هزار پُلِ لُرستان
بوستان های بجامانده ی جنگلستانِ گلستان
سوگ سازِ سرپُلِ ذهاب و ... را سیل کَند کند

سیلابی که
خاکِ خسته ی مانده را
سیلیِ تشنه سیراب می زند
تا این شورِ شورشگر، شورش را
آهنگِ آغازی بر پایانه ی سرانجام
فرجامِ این راهپرینِ نوین گرداند.

«رهایی خواهی از سیلابِ انبوه
قدم بر جا باید بود چون کوه»
ویس و رامین


۷ فرودین ۲۵۵۷ ایرانی
۲۷ مارس ۲۰۱۹ ترسایی
گوتنبرگ ـ سوید



سُروده ای از آبتین آیینه
برگرفته از دفترِ آماده ی چاپِ ایران رود