سی مین سالگرد کشتار زندانیان سیاسی به وسیله حکومت اسلامی
جنایتی که هرگز فراموش نخواهد شد!
Thu 30 08 2018
تابستان هر سال، یادآور تابستان خونباری است که در سال ۱۳۶۷ بر میهن ما گذشته است: در آن زمان، و در پی جنايت و کشتارهای جمعی کردستان، خوزستان، ترکمن صحرا و اعدام‌های پر شمار فردی یا گروهی از همان فردای انقلاب (يا قيام ۵۷) و دهه شصت ، رژیم اسلامی حاکم دست به جنایت هولناکی زد که به درستی فاجعه‌ای ملی نام گرفته است. به فرمان شخص خمینی و با تشکیل و اعزام «هیأت‌های مرگ»، هزاران تن از زندانیان سیاسی که دوران محکومیت حبس خود را سپری می‌کردند و یا حتی دوره محکومیت شان به پایان رسیده بود، به وسیله دژخیمان جمهوری اسلامی قتل عام شدند.
این کشتار دهشتناک، البته، نه اولين و نه آخرین جنایت رژیم حاکم نبوده و نیست. پس از آن و اکنون نیز، جنایتکاران حاکم برای حفظ بساط ننگین ستمگری و غارتگری شان، همچنان بر سر نیزه و سرکوب متکی بوده و هیچ ابایی از دست‌یازی به شکنجه، قتل و اعدام ندارند. بسیاری از کسانی که در تصمیم‌گیری و ارتکاب آن جنایت بزرگ دست داشته‌اند، امروز هم در مناصب بالای حکومتی مصدرکارند. اگر چه برخی از اينان تحت لوای اصلاح‌طلبی اکنون در حاکميت نيستند و يا از آن رانده شده اند، ولی اینان نیز به جای محکوميت صريح اين فاجعه و پذيرش مسئوليت خود، همچنان دست به توجيه و يا تخفيف ابعاد آن زده و نشان می دهند که در مقابل عزم توده‌ها و عدالت‌خواهی جامعه، در چرخه حکومت اسلامی جای دارند. استبداد مذهبی حاکم، از همان اوان استقرار و طی چهل سال حاکمیت شوم خود، بر بنیان جور و ستم و اختناق، و سرکوب و قتل منتقدان، معارضان و مخالفانش، شکل گرفته و استمرار یافته است.
در طول سی سالی که از قتل عام هزاران نفر از فرزندان آگاه و مبارز سرزمین ما در زندانهای رژیم سپری شده، حکومتگران تلاش بسیار برای پرده‌پوشی این جنایت بزرگ و حاکم کردن سکوت و سانسور در باره آن کرده‌اند. در جاهائی هم که بواسطه سرسختی و پیگیری بازماندگان، ناگزیر به اعتراف به آن گشته‌اند، کوشیده‌اند که آن را تحریف و یا توجیه نمایند. لکن با همه تقلاهای گردانندگان رژیم، این فاجعه عظیم هیچگاه فراموش نشده و هرگز فراموش نخواهد شد. چنانکه اکنون هم، بعد از گذشت سی سال، سردمداران حکومتی از گردهمائی خانواده‌های جانباختگان و برگزاری مراسم بر سر مزارهای شناخته و ناشناخته آنان سخت هراسان می‌شوند و با راه انداختن بولدوزر و تخریب گورهای جمعی اعدام شدگان، سعی در پاک کردن آثار جنایات خود دارند.
تلاش‌های مادران، همسران، فرزندان و سایر بازماندگان قربانیان این کشتار، طی سی سال گذشته، هیچ گاه بی‌اثر یا بی‌ثمر نبوده است: طنین فریادهای دادخواهی آنان و همچنین تکاپوهای نیروهای آزادیخواه و عدالت‌طلب در داخل و خارج کشور بوده است که با وجود همه تشبثات حکومت اسلامی، باعث شکستن سد سکوت و سانسور گشته است. همان تلاش‌ها و پیگیری‌های خانواده‌ها و بازماندگان، با وجود درد و رنج بسیار و تحمل فشارهای مستمر مزدوران حکومتی، بوده است که پرونده این جنایت بزرگ همچنان گشوده مانده است. هرچند که حرکت بازماندگان و یاران اعدام شدگان و همه کوشندگان دیگر برای دادخواهی و اجرای عدالت، در جهت رسیدن به مقصود خود هنوز راه درازی در پیش دارند، ولی بر اثر همین تلاش‌ها و پیگیری‌ها بوده است که این امر توجه برخی از مراجع و نهادهای بین‌المللی مدافع حقوق بشر را به خود جلب کرده و موجب مطالبه آنها برای پاسخگوئی مسئولان جمهوری اسلامی در باره این کشتار زندنیان سیاسی، گردیده است.
پس از سی سال، هنوز هم همه ابعاد این جنایت بزرگ و تمامی حقیقت پیرامون این فاجعه ملی روشن نشده است. بی تردید، همه بازماندگان و همه فعالان مدنی و نیروهای سیاسی آزادیخواه و عدالت‌طلب، برای روشن شدن همه زوایای این پرونده قتل عام، برای افشای نقش و سهم تمامی آمران و عاملان آن و بطور کلی به منظور دادخواهی و اجرای عدالت، کوشش‌ها و پیگیری‌های خود را ادامه خواهند داد. این پرونده، نه تنها برای اجرای عدالت در مورد کشتار زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷، بلکه در جهت جلوگیری از بروز و ارتکاب فاجعه بزرگ دیگری نیز کماکان گشوده است.
در سی مین سالگرد آن تابستان خونین، باری دیگر، یاد و نام همه آن جانباختگان راه آزادی و عدالت را گرامی می‌داریم و همبستگی و همراهی خود را با خانواده‌ها و بازماندگان آنها ابراز می‌کنیم. ما نیز، به سهم خود، در جهت پیگیری کامل پرونده این فاجعه ملی در راستای اجرای عدالت می‌کوشیم و این کوشش را جزئی از مبارزه خویش علیه استبداد مذهبی حاکم و برای آزادی، دموکراسی و تأمین عدالت می‌دانیم. ما از هر گونه اقدامی که از جانب خانواده‌ها و بستگان اعدام‌شدگان و دیگر فعالان و نیروهای عدالتخواه در این زمینه انجام می گیرد، پشتیبانی می‌کنیم.
سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
۷ شهریور ۱۳۹۷- ۲۹ اوت ۲۰۱۸
|
|