راه برگشت نیست
Tue 22 05 2018
مرضیه شاه بزاز
وقتیکه باغچه را با دستان مردد و خمیازه شخم می زدی
و ستونهای خانه را از کاه و هراس پی می ریختی
وقتیکه محو آینه، از نقش خود، تندیس از خمیرِی فطیر پرداختی
و چندان به ستایش برنشستی
که در شب هرچه بادا باد
با یک هووفِ نفس دار
از دیوار بلند خودستایی به بیرون سرک کشیدی
وآنگاه مست دیدنیها، سبو شکستی و شرابِ آسمان به درخت انجیر بخشیدی
و هنوز که هنوز است دست از نوشیدنِی دیوانه وار باز نمی داری
باید می دانستی
جاده یک سویه است و بازوی نبرد در کار
جای افسوس نیست
که بی اعتنا به مترسکهای هولناک و عتیق
بی اعتنا به چشمهای در خون شسته ی زمین و آسمان، پشت بوته ها پنهان
دستهای جسور، باغِ خوابآلود را شخم می زنند
و بچه های بازیگوش با طبقی از دانه های تازه بر سر، از راه می رسند.
آتلانتا، آوریل ۲۰۱۸
divanpress.com
|
|
