پیمان
تداوم جنبش خرداد ۸۸
Mon 29 06 2009
قریب دو هفته از انتخابات می گذرد. کشاکش نیروها و مولفه های سیاسی درون و برون قدرت کماکان جریان دارد. رژیم در مقابل خشم و خیزش توده ها مستا صل ، ناچار دست به دامان هم پالکیهای مغضوب خویش در حاشیه قدرت گردیده است.
به ظاهر رژیم در یک حمله سرکوبگرانه مردم را وادار به سکوت نسبی کرده است. لیکن همانگونه که از قبل پیش بینی می شد بعید است انرژی نهفته در پشت این جنبش به این آسانی و سرعت فرو نشیند.
این روند طبیعی جنبش های سیاسی و توده ای است. خیز، عقب نشینی و سکوت بنا به ضرورت و تدارک و حمله سهمگین تر از قبل. هیچ جنبشی یکباره به هدف نرسیده است.
اینکه میان این فراز و فرودها چه زمانی طول می کشد تابع مولفه های درون جنبش و نظام سیاسی حاکم است. تشکیلات و امر سازمانگری توده ها، رهبری و آمادگی کمپ پیشاهنگ، عنصر آگاهی توده ها، فراز و فرود نمودار توهم قا عده تحتانی جامعه خاموش نسبت به حاکمیت ، نزاع ,انشقاق ، تشتت و انسجام درون حاکمیت، عمق و میزان توانمندی وحشیگری دستگاه سرکوب مخالفان و .....از جمله عوامل و مولفه های تاثیرگذار در این روند خواهند بود. جنبش فعلی گر چه فاقد تشکیلات و رهبری نهادینه شده از قبل میباشد، لیکن بر پتانسیل حاصل از بن بست و بحران مناسبات لایه های مختلف جامعه، سی سال سرکوب سیاسی و فقر توده ای بنا گردیده است. لذا فراز فعلی جنبش به اندازه کافی نیرومند بوده و هر گونه فرودی در روند جنبش منوط به به تعدیل و تعامل در عملکرد مولفه های محرکه فوق خواهد بود.
آنچه بدیهیست بحران و بن بست در مناسبات لایه های مختلف جامعه حاصل بیماری ذاتی و درونی سیستم بوده و به هیچوجه با سیستم و ساختار فعلی نه تنها قابل تعدیل نیست که همچون گردابی هر گونه تلاش غیر سیستماتیک و غیر ریشه ای را به درون خویش بلعیده و عمق بیشتری خواهد یافت.
قانون گریزی، فساد اداری ، اقتصادی،سو مدیریت، رانت خواری، فحشا و ده‌ها مشکل دیگر حاصل و تبعات این مولفه بوده و به جرات و تحقیق می توان گفت با ساختار فعلی هیچ امیدی بر بهبود آن نخواهد بود.
فقر توده ها در کنار بیکاری ملیونی نیز حاصل همین ساختار و سیاست های ضد تولیدی آن بوده ، نه تنها در چنین سیستم و ساختاری قابل تغییر و تعدیل نیست ،بلکه در حاکمیت فعلی نیز اراده ای در این راستا وجود ندارد.
و اما عنصر سرکوب سیاسی و اجتماعی تنها ابزاری است که رژیم حاکم با توسل به آن قادر است ولو کوتاه یا دراز مدت جنبش را به سکوت موضعی، و یا ممتد وادار کند.
رژیم در این زمینه و وادی تجربه کافی داشته و سیستم امنیتی - پلیسی مخوفی را به دور خوش تنیده است. لذا تنها ابزار احتمالا کارساز جهت فرود جنبش توسل به همین سیستم سرکوب پلیس و ایجاد سانسور و خفقان است. خوشبختانه انقلاب جاری ارتباطات در سطح جامعه بشری و بالطبع انقلاب روشنگری توده ای میرود که این فرصت را نیز از رژیم گرفته و نا کار آمد کند. وفور تکنولوژی ارتباطی چنان سهل و سریع عملکرد سرکوبگرانه را برملا میسازد که لاجرم رژیم با موج سهمگین مخالفت هر چه بیشتر توده ها و افکار عمومی و سیاسی در سطح و حوزه ملی، منطقه ای و جهانی روبرو خواهد شد.
لذا با توجه به آنچه در فوق آمد امیدواری جهت استمرار این فراز از جنبش کماکان بالا بوده، گر چه ممکن است مقطعی ، موضعی و تاکتیکی سکوت اختیار گزیند.
و اما اینبار نیز ملموستر از هر بار دیگر فقدان تشکیلات برای فعالین جنبش آزار دهنده بود.
این نقصان منحصر به طیف چپ جنبش نبوده که نمایندگان سایر لایه های جنبش را نیز در بر می گرفت. جنبش خرداد ۸۸ هرچه بیشتر توده ها و اپوزیسیون را به هم نزدیک نمود. اکنون وقت آن رسیده با کمک و از میان همین توده ها رهبران توده ها را شناسایی و بنای تشکیلاتی مبتنی بر درس و تجربیات گذشته پی ریزی گردد. اگر چه رژیم با تمام توان تلاش نمود تمامی تشکل های موجود را متلاشی و از هرگونه سازمانگری درون رهبران و توده ها جلوگیری بعمل آورد، لیکن درس های آموخته شده فراوانی بر این خاکستر بار گردیده و باید از زیر آوار بیرون کشیده شود. جنبش پیش روست. نمیتوان و نباید به انتظار نشست. وقت آن رسیده نیروهای سازمانگرهرچه بیشتر ایفای نقش نموده مانع از غلیان کور این جنبش و لاجرم به انحراف کشیدن آن توسط نا اهلان گردد.
پیمان ۲۸ ژوئن ۲۰۰۹ / تیر۱۳۸۸