مترسك
Thu 15 02 2018
فرخ ازبرى
وقت بيدارى گُل هاى زمستانى شد
ما در اعماق قرون سخت به خواب نازيم
لب ايوان كنارى همه گل ها فرداست
ما ولى گلبن خشكى چو قديمش سازيم
دور يك دايره عمريست به خود مى چرخيم
داد خود هيچ ندانيم كجا بستانيم
نم كشيده است در و پنجره خانه ما
همه در جشن و طرب ما سر گورستانيم
ياد ايّام نداريم كه دل شاد شويم
هر زمان ناله ياس و همه كس زوزه داس
چوب حرّاج به منزل زده آن اهريمن
بوسه بر گِل بزند تا بشود خاك شناس
مرگ بر او شده نانِ گه و بيگاه همه
زندگى رفته ز دست و لب ما بوسه سنگ
همه جا زمزمه جوش و خروش است ولى
ما به دنبال كسى كه بشود لكه ننگ
چون مترسك پر از آن هيچ، ولى خوش حاليم
كه ز ما واهمه دارد پشه و گنجشكان
تو بيا همدم ما باش رفيق ساغر
كه زمان مى گذرد، بسته شود آن دكان .
فرخ ازبرى _ آلمان
١٤ فوريه ٢٠١٨
|
|
