اصلاح طلب- اصول گرا؛ چُماقِ هر دو سر طلا
Sat 13 01 2018
رضا شکیبا
رمزگشایی از «جعبه سیاهی» که از تصادم «دستگاه حاکمه اسلامی» با «طیاره مردمی» ( طی ۱۰ روز اخیر) به جا مانده ، چند گزاره را از «شکِ مجهول» به «یقینِ معلوم» نزدیک کرده است:
۱- زنده یاد «احمد کسروی» که در شروع کتاب « تاریخ مشروطه ایران» نوشت: «مشروطه را تبریز آغازید»، اگر در «هلهله وُ ولوله» امروز قلم از نیام بیرون می کشید یحتمل با این جمله شروع می کرد: « قیامِ ۹۶ را قَهدَریجان آغازید!»
۲- گُفتمانِ پوپولیستی ای که گاه دوان دوان و گاه لنگان لنگان، دوام «سریر اسلامی» را با «هندوانه زیر بغلِ لوکیشن های کوچکی چون َقهدریجان گذاشتن»، ظاهراً چهار میخه کرده بود به لُکنت افتاده است!
۳- راهبرد پوپولیستی ای که با بخشش ۳۵۰ هزار حلقه چاه غیر مجاز و توزیع تراکتور و تخفیف و غرامت و تور رایگان زیارتی به مردم حومه و اهدای اسطوره و حماسه به تاریخ مینی مالیستی هفتاد هزار روستا و شهرستان گسترش یافته بود، با تودیع تیم پوپولیست و معارفه آخرین ورژن اصلاح طلب – به ضعف و غش افتاده است!
۴- بازیِ طناب کشیِ«طاغوت و لاهوت» که بازنده همیشگی آن، طاغوتیان بودند این بار با رو شدن دهها اختلاس و دزدی و قاچاق- به مردم نشان داده که به جای باور کردنِ «قسم حضرت عباس»، (تنها سی درجه به سمت مخالف قبله بچرخند) و «دُم هزاران خروس» را در زیر عبای لاهوتیان و آقازادگان رَصَد کنند.
۵- سَفایِن نشریات کوچک محلی در حومه هایی به مقیاس قَهدَریجان که «بادمجان دور قاپ چینِ» مینیاتوری از حکومت در جغرافیایِ کوچکِ خودشان بوده اند با افزایش نقش شبکه اجتماعی تلگرام - به گِل نشسته اند!
۶- «پارادوکس مرغ و تخم مرغ» که از دوره «شادروان افلاطون» به این سو، با سوال «اول مرغ بود یا تخم مرغ؟» در «ماده سیاه» مغز آدمی در جولان بود با گران شدن ناگهانی تخم مرغ، به این پاسخ هنجارشکنانه از سوی «اُمت همیشه در زیر صحنه فقر» رسیده است: «بودن وُ نبودن، سودن وُ سرودن، دیدن وُ شنودن، همه وُ همه در گرو تخم مرغ است!»
۷- بازی «اصلاح طلب- اصول گرا» با اعتراف رئیس فعلی اصلاحات که اختیار ۶۰ درصد بودجه مملکت( ۲۰۰ هزار میلیارد تومن) از دست «دولتِ اصلاحات» خارج است و این ۶۰ درصد کذایی در پروژه های اصول گرایی و تنها ۴۰ درصد در پروژه های (مثلاً اصلاح طلبی)، مُلاخور می شوند- به مردم فعلاً در صحنه فهمانده است که : « اصلاح طلب-اصول گراس؛ دعوا سرِ لحافِ ماس!» ( رجوع شود به لغت نامه دهخدا: دعوا سر لحاف مُلاست)
۸- «زندان قصر» بعد از قیام ۵۷- به «باغ-موزه قصر» تبدیل شد. « کمیته مشترک ضد خرابکاری» بعد از دوران پر تلاطم دهه شصت، به «موزه عبرت» تغییر کاربری داد. بعد از قیام ۹۶ ، «زندان اوین» به چه تبدیل می شود؟ به نظر من بهترین گزینه در تغییر کاربری اوین، گزینه ای است که «تاریخ سیاسی» را با «تاریخ طبیعی» پیوند بزند؛ یعنی زندان اوین (بعد از این « هلهله و ولوله») ، به «پارک ژوراسیک» تبدیل شود؛ پارکی که در یک طرف آن «گودزیلاهای اصول گرا»، در طرف دیگر «دایناسورهای اصلاح طلب» و در وسط «زامبی های بسیجی» در جولان باشند.