دو سروده از زیبائی تا مرگ
Wed 22 02 2017
بهروز داودی
زیبائی
نمايان نميشود
مگر
در حجابى بيرنگ
از الياف گذشته
در مسيرِى مه آلود
از خاطرات سرگردان
و در هاله ای انباشته
از راز و رمز و نياز
و تو او را نمى بينى
طفل درون توست
كه می گويد
نگاه كن چه زيباست
پاريس - فوریه ۲۰۱۷
مرگ
كمى رفيقيم
كمى هم انگار
فاصله داريم
تلخ مينمايد
اما طبيعت اش
شيرين است و دلپذير
گاهى
در کنارِ سفره ى زندگى
با شراب و نان و كمى پنير
نزديكتر ميشويم
و او بى تكلف و با شادى
بر ميدارد جام اش را
و به سلامتى من
لاجرعه
سر مى كشد تمامش را
پاريس - فوريه ٢٠١٧