خجسته باد جهان آرزوئیتان!
در مرگ فیدل و دنیای آرزوها
Sun 27 11 2016
محمد فارسی
از جهان آرزوئیتان می‌سرودید:
سوختیم درآرزوی آن جهانی
که انسان بی‌هیچ پلیدی
می‌آورد بخانه‌اش نان خویش را
بی‌هیچ شرم، می‌نشاند به‌سفره، کودکان خویش را
و نمی‌گرید هیچ مادری
بر سفرهُ خالی، در پستوی خانه‌اش.
می‌سرودید، می‌سرودید
چونان آتشفشان
**********
و در دلمان چه آتشی بپاست
از خاطره و آرزویتان
در حیاط خلوت یانکی‌ها، هنوز هم
بی‌فروش تن
نان به سفرهُ مردمان، نزول اجلال نمی کند.
٢٦.١١.٢٠١٦