نوبتِ فلامنكوخوانى!
Fri 9 09 2016
رضا علامه زاده
نيافتن فرصت يا نداشتن دل و دماغ براى نوشتن از هنر چشم و گوش نواز فلامنكو به اين معنا نيست كه روزم بى شنيدن آواز فلامنكو يا خواندن در موردش شب مى شود. تا دوستان اين قلم را بى نصيب نگذارم چند كلامى در مورد يكى از سبك هاى ترانه پردازى فلامنكو مى نويسم كه "كارسِلِرا" نام دارد كه در لغت منسوب است به "كارسل" يعنى زندان؛ كه در فارسى شايد بتوان آنرا "زندانيه" ناميد.
ترانه هاى زندانيه چهارپاره هائى هستند هشت سيلابه با تم مرتبط با زندان. و از اين رو تنها با ريتم كف دست و فرياد "اُوله!" زندانيان همراهى مى شود (يعنى نه با زخمه ى گيتار) و ريتمش نيز براى رقص فلامنكو مناسب نيست. متن يكى از قديمى ترين زندانيه ها را به فارسى برمى گردانم تا تصورى از محتواى ترانه هاى اين سبك بخصوص به دست دهم:
بيست و پنج تا سلول داره زندونِ "اوترِرا"
از بيست و چارتاش ردم مى كنن
و منو تو تاريكترينش مى ذارن.
حالا زنگِ خاموشى رو زدن
و مارو مى فرستن استراحت
شيپور بيدارباش رو كه بزنن، مادر،
مى برمون بيگارى.
ترانه ترجمه شده بقدرى قديمى است كه ويدئوئى از آن نيافتم.
یک ویدئوی دیگر در همان سبک:
https://youtu.be/08nERbnQsXM
|
|
