شارل بودلر
بَد بیاری
برگردان از مانی
Tue 10 05 2016
کس کِشد بر دوش چُنین سنگی ستُرگ
کو دلی دارد، سیزیف*، چون تو بزرگ !
دل نهیم هر چند هم در کار، باز
هست زمان کوته، هنر را ره دراز** !
از شکوه خاکسپاری ها تُهی،
سوی گورستانِ از یاد رفته ای،
طبلِ مِشکی پوش قلبم جا به جا
میزند در طی راه ضربِ عزا.
بس جواهر ها ی خُفته زیرِ خاک
در سیاهی ها زِ خاطر گشت پاک
بی خبر از آن کُلنگ و گنج یاب !
بس زِ سینه گل برافشاند عطرِ ناب
همچو رازی نرم به آهی خوش نفوس
شد درعُزلتگاهِ ژرفی گم، فسوس !
شارل بودلر
برگردان از مانی
، "سیزیف" : Sisyphe *
شخصیت مشهوراساطیر یونان باستان که " زئوس"، خدای خدایان، اورا به سختی گوشمالی داد و به عذابی ابدی محکوم ساخت بدین معنی که او مجبور بود سنگ عظیمی را از پایه تا قله کوهی بالا برَد و چون به قله رسید سنگ، از اقبالِ بد، هر بار به پاین در می غلتد و او بناچار باید کار را از سر گیرد و این عذاب تا ابد ادامه دارد.
** این مفهوم برگرفته از عبارتی ست منسوب به بقراط حکیم ، پایه گذار طب غربی در یونان باستان.
|
|
