سروِ سبزوار
برای زنده یاد سعید سلطانپوربزرگوار
Wed 30 09 2015
جهان آزاد
تشریف واژه هایم
بر سروِ سبزوار چه کوتاه است
بالایِ این درختِ تناور
در خوابِ هیچ سایه، نمی گنجد
و هیچ واژه ای
وصفش نمی کند.
یک لیقه دان مرکٌبِ طاووسی
می خواهم
با لیقه ی پرندین
و یک قلم ز شاخ گل سرخ
امشب به سوی" غزنین"
می رانم:
شهر شکوهمند سلاطین،
شاید مرکٌبِ قلمِ بیهقی هنوز
در غرفه های مسجد بهرامشاه
یا خانه ها ی " ناور" پیدا شود
راه "هرات" خاکی و نا امن است
و" قندهار" نیز!
هرچند گزمه ها همه بیدارند
اما چه باک، بازخطر می کنم
از " پاز" و "شادیاخ" گذر می گنم (۱)
وز شهربند خاکی " ترشیز"،
تا تا باغهای خٌرم " گردیز"! (۲)
شاید در این سفر
دستارِ پاره ی حسنک را نیز
درکوچه های "غزنین"
پیداکنم
*
از سال تازیانه،
دربیهق و کلیدر و ریوند (۳)
آلاله ها همه دلخون
روییدند
و بیدها همه مجنون
و هیچ سرو دراکناف سبزوارنرویید
که سر بدار نرویید
و هیچ لاکه در اطراف جویبار نرویید
که دغدار نرویید
در مقطع بهار
نام خجسته ات را
با شاخه ی گل سرخ
و رشحه ی مرکٌب طاووسی
در باغ می نویسم
بهار در کلماتم
گل می کند
اول تیر سال نود
******
۱- پاز زادگاه فردوسی است و شادیاخ آرامگاه خیام
۲- ترشیز همان کاشمر، شهر سرو بلند آوازه ای است که گویا زرتشت آنرا کاشته بود. این سرو داستانی دارد پر آب چشم. گردیز از شهرهای خراسان بزرگ است.
۳- نواحی اطراف سبزوار
|
|