پیش و پس از کنفرانس سران آمریکای لاتین در ترینیداد و توباگو
جمع آوری و برگردان ناهید جعفرپور
Wed 6 05 2009
بسیاری از جمله ریاست جمهوری های آمریکای لاتین امیدوارند که پریزیدنت اوباما بعد از سال های تاریک ریاست جمهوری جرج بوش، تغییراتی واقعی در مناسبات میان آمریکا و آمریکای لاتین به وجود آورد.
دیوان سالاری اوباما جمعه گذشته اعلام نمود" آمریکائی/کوبائی هائی که وابستگانی در کوبا دارند از مجوز سفر و امکان حواله پول به کوبا برخوردار خواهند شد. همچنین برخی از امکانات ارتباطی هم برای آنها فراهم خواهد شد. مجله تایمز مالی می نویسد" انتظار این مسئله می رفت. این خود حداقل ضرورتی بود برای اطمینان از اینکه اوباما در کنفرانس سران آمریکا که این آخر هفته با شرکت 34 رئیس دولت در ترینیدا و تاباگو برگزار می گردد، خوب از سوی شرکت کنندگان پذیرفته خواهد شد.
این روشن است که اوباما در این کنفرانس خود را خیلی بهتر نشان خواهد داد تا رئیس جمهور ماقبلش جرج بوش که چهار سال پیش در کنفرانس مار دل پالاتای آرژانتین شرکت نموده بود. در آن زمان پریزیدنت بوش آنچنان خود را مورد اهانت احساس کرد که یکروز زودتر آن کشور را ترک نمود. حتی اگراز تظاهرات اعتراضی که از بوش استقبال نمود بگذریم، خود آن کنفرانس هم تاریخی بود. خیلی روشن و واضح آن کنفرانس پایان آن رویائی بود که آمریکائی ها برای ایجاد یک محدوده آزاد تجاری (کشورهای) آمریکا نزدیک به ده سال در سر داشتند. پیمان به اصطلاح " تجارت آزاد" و همچنین پیمان نفتا یعنی پیمان تجارت آزاد آمریکای شمالی به درجه رشد منفی و رشد مهاجرت ها و همچنین بحران شدید امنیتی مکزیک کمک نمود. این ها تنها مواد اولیه ای ازمنوی سیاست شکست خورده ی واشنگتن بود که به همسایگان جنوبی ارائه شده بود. فروپاشی رشد اقتصادی آمریکای لاتین ـ توسط سیاست نئولیبرالی ـ در واشنگتن از اهمیت برخوردار نبود. از سال 1960 تا سال 1980 درآمد سرانه در این منطقه 82% صعود نمود. در فاصله 1980 تا سال 2000 این درآمد سرانه تنها 9% افزایش داشت و از سال 2000 در حدود 17% رشد یافت. (در 5 سال آخر درجه رشد بشدت بهبود یافته است). دهه جدید سومین دهه است که در آن رشدی مثبت وجود ندارد. ازبیش از 100 سال پیش تا کنون یک چنین چیزی در آمریکای لاتین سابقه نداشته است.
از سوی دیگرواشنگتن هم مکانی درستی برای گرفتن راه چاره های اقتصادی نیست و یا بهتر بگوئیم مشکلات اقتصادی در دهه گذشته باعث شدند تا رای دهندگان آمریکای لاتین به دولت های چپ روی بیاورند. آنها دست رد بر سینه نئولیبرالیسم زده و بدین جهت امروز غالب دولت های این منطقه چپ می باشند.
در آمریکا بنظر می رسد که سیاستمداران با توجه به تغییرات در آمریکای لاتین و دلائل و تاثیرات این تغییرات، هیچ راه چاره ای ندارند. در واقع آنها در یک تنگنای زمانی قرار گرفته اند. جفری داویدوف که سفیر ارشد پریزیدنت اوباما برای کنفرانس ترینیداد و تاباگو و همچنین یکی از بهترین مشاورین آمریکای لاتین می باشد در یک نشست در هفته گذشته در واشنگتن موفق شد با فن بیان جنگ سرد، شرکت کنندگان در این مجمع را قانع سازد که 47 سال تحریم بر علیه کوبا تحریم بر علیه تمامی منطقه بوده است.
کسی که واشنگتن پست را نمی شناسد و زمان " واترگیت" را بخاطر می آورد و از این رو واشنگتن پست را بعنوان روزنامه ای لیبرال ارزیابی می کند، به این شخص باید گفت: تحریریه واشنگتن پست در این فاصله زمانی که موضوع بر سر سیاست خارجی آمریکاست، عاشقانه نئوکونزرواتیو است. زمانی که عراق تحریم اقتصادی شده بود این روزنامه با لحنی عصبی به منتقدینی که دلائل دولت بوش را برای حمله نظامی به عراق زیر علامت سئوال می بردند، حمله می نمود. ولی زمانیکه داویدوف حتی یکبار هم قادر نیست مخاطبین میانه ـ چپ خود را در دیوان سالاری سیاست خارجی واشنگتن متقاعد نماید در این صورت چگونه می توان از وی انتظار داشت که با حقیقت جدید یک آمریکا لاتین مستقل کنار بیاید؟
پریزیدنت اوباما برای تم آمریکای لاتین راه چاره های بهتری احتیاج دارد. این کار وی اشتباه بود که در آغاز ریاست جمهوریش با ونزوئلا از سر دشمنی وارد شود و همچنین این اشتباه بود که سیاست بلیوی دولت بوش را ادامه دهد و باز هم این اشتباه بود که وی با فراخوان لولا پریزیدنت برزیل و دیگر پریزیدنت ها برای بر داشتن تحریم ها برعلیه کوبا با بی توجه ای برخورد نماید. هیچ چیزی برای دولت اوباما آسان تر از این نبود که با گذشته ها تصویه حساب کند و مناسبات عادی ی جدیدی را با مجموعه این منطقه مجددا بنا سازد. زمانی که پریزیدنت جدید انتخاب می شد این انتظارات از وی خواسته می شد اما مشاورین اوباما هیچ علاقه ای به این مسئله ندارند.
بهترین هدیه را به اوباما هوگو چاوز نمود
برای جهان هدیه هوگو چاوز به باراک اوباما بسیار غیرمنتظره بود: کتابی از ادواردو گالیانو. گالیانو در کنار گابریل گارسیا مارکز یکی از مشهورترین نویسندگان آمریکای لاتین است و آثار ژورنالیستی وی در تمامی این قاره منتشر شده اند.
این خود ایده ای استثنائی از سوی هگو چاوز بود که کتاب گالیانو را به نام " رگ های باز آمریکای لاتین" :
'Open Veins of Latin America
به رئیس جمهور آمریکا هدیه نماید. این کتاب در واقع کتابی رادیکال از تاریخ آمریکای لاتین است که اکثر مردم این منطقه آنرا می شناسند. گالیانو در این کتاب در باره صدها سال استثمار و رهبریت سرمایه گذاران اروپائی و بعد ها کنسرن های آمریکائی در آمریکای لاتین صحبت می کند.
مطمئنا چاوز بیوگرافی ی اوباما را خوانده است و می داند که اوبا ما خود نویسنده ای خلاق است و از این رو این کتاب را در حالیکه تلاش می کند سیاست آمریکا را در مقابل آمریکای لاتین بهبود بخشد،خواهد خواند