هاکامادا بعد از ۴۸ سال حبس در سلول مرگ آزاد شد!
ترجمه: آراز فنی
Thu 3 07 2014
ایوائو هاکامادا به اتهام سرقت خانه ی کارفرما، قتل او و خانواده ی کارفرما و نیز به آتش کشیدن خانه برای از بین بردن آثار جرم در دادگاه محلی محکوم به مرگ شد. حادثه در سال ۱۹۶۸اتفاق افتاد و بعد از آن ایوائو در یک سلول انفرادی در انتظار این بود که مرگ به سراغش بیاید و طناب دار را به گردنش بیاندازند. ۱۳ مارس سال ۲۰۱۴ این انتظار به پایان رسید!
متن: یان تونکویست
منبع: نشریه ماهانه ی سازمان عفو بین الملل سوئد
ترجمه: آراز فنی
ایوائو هاماکودا در ۲۷ مارس امسال بعد از این که دادگاه شیزوکا با کمک آزمایش د. ان آ. توانست اثبات کند که اداره ی پلیس محلی جعل سند کرده و اسناد ارایه شده که مبنای صدور حکم اعدام هاکاما را تشکیل می داد ساختگی بودند آزاد شد. هاکامادا تقریبن بعد از ۵۰ سال حبس آزاد شد. هیدکو هاکامادا خواهر بزرگ ایوائو هاکامادوی ۷۸ ساله در این باره چنین گفت:
"حالا علیرغم تمامی درد و رنجی که من و برادرم کشیدیم احساس خوبی دارم که بالاخره این کابوس طولانی وحشتناک با یک سرانجام خوب به پایان رسید. بعد از این، باقیمانده ی زندگی خودم را صرف این خواهم کرد که برای برادرم یک زندگی راحتی را فراهم کنم".
پرونده هاکامادا توجه تعداد زیادی از کنشگران حقوق بشر و سایر فعالین مدنی در تمام دنیا را بخود جلب کرده است. بدنبال انتشار جعل سند توسط پلیس، نظر انتقادی کنشگران حقوق بشر به سیستم قضائی ژاپن افزایش داشت. ایوائو هاکامادا زمانی بوکسور شناخته شده ای در ژاپن بود. در اوج فعالیت خود، بعنوان یک بوکسور موفق در بین سبک وزنهای آسیائی محسوب می شد ولی مقامها اکتسابی و زمان مبارزه کوتاه بود. ایوائو تنها در 29 مسابقه ی حرفه ای شرکت کرد چرا که مجبور بود برای امرار معاش دنبال کار دیگری باشد.
ایوائو هاکامادا در سال ۱۹۶۶ در یک شرکتی که رشته های اسپاگتی از دانه های سویا تهییه می کند در سوپهای همراه سوشی سرو می شود کار گرفت. کار در کارخانه بسیار سنگین و فرساینده بود اما ایوائو با توجه به بدن ورزیده اش یکی از کارگران موفق بود. یکی از شبها آژیر خطر در کارخانه بصدا در آمد. در یکی از ساختمانهای کارخانه آتش سوزی رخ داده بود. از آنجائی که به مانند اکثر کارخانه های ژاپن غذا و محل خواب کارگران بیشتر در حاشیه ی کارخانه قرار داشت هاکامادا و سایر کارگران زنجیرانسانی از افراد حاضر تشکیل دادند و سعی در خاموش کردن آتش کردند. اما متاسفانه موفق به نجات خانه و افرادی که در آن بودند نشدند. در این خانه صاحب کارخانه، همسر و دو فرزند آنها زندگی می کردند و هر چهار نفر در آتش سوخته بودند. در تحقیقات پلیس معلوم شد که مقدار زیادی پول به سرقت رفته و کارفرما و خانواده ی ایشان در اثر ضربه های چاقو به قتل رسیده اند. لذا پرونده بعنوان یک پرونده ی جنائی ثبت شد.
بعد از تحقیقات، پلیس محلی به ایوائو مشکوک شد و اورا بازداشت کرد. در این هنگام ایوائو ۲۹ سال داشت. بعد از بازداشت ایوائو نزدیک به یک ماه شب و روز مورد شکنجه و بازجوئی قرار گرفت. بر طبق قوانین قضائی ژاپن پلیس مجاز است متهمین را بدون حکم بازداشت تا ۲۳ روز محبوس کرده و بازجوئی کند. در این مدت متهمین هیچ گونه کمک قضائی از بیرون نمی توانند داشته باشند. در عمل این پلیس است که تصمیم می گیرد فرد بازداشتی چه کس/کسانی را ملاقات کند.
این سیستم قضائی توسط امنستی و سایر سازمانهای حقوق بشر از جمله کمسیون حقوق بشر سازمان ملل بشدت مورد انتقاد قرار گرفته است ولی علیرغم انتقادات مزبور، سیستم هنوز معتبر است! بارها اتفاق افتاده است که افراد بازداشت شده زیر فشار و شکنجه اتهام را، برای اینکه از فشار شکنجه قدری راحت شوند، پذیرفته اند. در هر دادگاهی عمومن اعتراف به جرم و پذیرش آن از طرف متهم یکی از دلایل مهم قاضی در درخواست کیفر خواست بحساب می آید. تاکنون اعتراف متهمین به جرم خویش که معمولن زیر فشار و شکنجه همراه بود مجازاتهای سنگینی را بدنبال داشته و همانطوریکه می دانیم در مورد هاکامادا حکم اعدام انطباق داده شد.
هاکامادا در زیر فشار و شکنجه و در بازجوئی های اولیه اعتراف کرده بود که در حین سرقت، کارفرما، و زن بچه ی کارفرما را بقتل رسانده است و خانه را برای پاک کردن هرگونه اثر و رد پا به آتش کشیده است. بر طبق اسناد بجا مانده از گزارشهای پلیس، هاکامادا هر روز تا ۱۶ ساعت و به مدت ۲۳ روز زیر شکنجه و فشار بازجوئی قرار داشت. در حین بازجوئی های دادگاه بود که هاکامادا اعتراف خود را پس گرفت ولی قضات دادگاه محلی به کیفرخواست و دلایل دادستان بیشتر اهمیت دادند و این مورد استثنائی نبود. بغیر از اعتراف هاکامادا اسناد و مدارکی نیز توسط پلیس به دادگاه ارایه شده بود. از آن جمله لباسهای خونی بود که هیچ کدام به اندازه/سایز هاکامادا نمی خورد ولی کسی به این مسئله توجهی نکرد. ۱۱ سپتامبر سال ۱۹۶۸ هاکامادا به مجازت مرگ محکوم شد.
درخواست تعلیق حکم اعدام و بررسی مجدد توسط دادگاه محل رد شد و دادگاه عالی در سال ۱۹۸۰ حکم اعدام را تائید کرد. اما نکاتی در این پرونده وجود داشت که با کیفرخواستها و مدارک ارایه شده تطبیق نداشت. معمولن اجرای احکام اعدام در ژاپن تا هفت سال طول می کشد ولی هاکامادا سالهای زیادی بعد از صدور حکم اعدام، هنوز در سلول انفرادی زندانی بود. در ماه مارس سال ۲۰۰۷ تقریبن بعد از اینکه هاکامادا چهل سال در زندان بود یکی از قاضی های دادگاه شیزوکا به نام نوری میچی کوماموتو توسط نامه ی سرگشاده ای نوشت که حاوی مطالب جدیدی بود. او نوشت که که او با سایر قاضی ها در رابطه با مجرم بودن هاکامادا اختلاف نظرداشت و فکر می کرد/هنوز فکر می کند که ایوائو بیگناه است.
اعتراف به چنین اشتباه واکنش های بسیار تند و زیادی را از طرف مقامات قضائی و سیاسی بهمراه داشت. این اعتراضات متاسفانه نه بدلیل این که چرا یک فرد بیگناه را این همه سال در زندان نگه داشته اند بلکه برای اینکه، چرا برخلاف سنتهای موجود اداری/قضائی مسایل درونی و پروسه ی شکلگیری حکم قضائی افشا شده است!
این افشاگری و نتیجه ی آن برای هاکامادا با توجه به مرض قند، فراموشکاری و سن بسیار زیادش و مهمتر از آن اینکه ۴۷ سال در زندان بسر برده نمی تواند خیلی مهم باشد. اما افکار عمومی و اینکه هاکامادا در کتاب رکورد گینز بعنوان زندانی که رکورد بازداشت در زندان را زده و مهمتر از آن بیگناه این رندان را متحمل شده است؛ می تواند اهمیت حقوقی بین المللی داشته باشد.
کنشگران مدنی و حقوق بشری همراه خواهر هاکامادا از اشای نامه ی سرگشاده ی قاضی دادگاه محلی استفاده کرده و بهمراه ۵۶ تن از نمایندگان پارلمان درخواست آزادی هاکامادا را کردند. آزمایشهای د. ان آ. نشان داد که لباسها و خون روی لباسها از آن هاکامادا نبوده و اسناد ارایه شده توسط پلیس جعلی بودند. دادگاه شیزوکا ۲۷ مارس سال ۲۰۱۴ تصمیم گرفت که بلافاصله هاکامادا را از زندان آزاد کند.
هاکامادا توسط خواهرش هیدکو از زندان توکیو تحویل گرفته شد. اولین قدم در دنیای آزاد هاکامادا همراه بود با یک کمر خم شده و بدنی تکیده. ساعتها، روزها و سالها در زندانهای ژاپن مثل هم می گذرند. تنها یکساعت با سایر ساعتها فرق دارد و آن زمان هواخوری است. زندانی در این ساعت می تواند آسمان را از پشت شیشه و یا سیمهای خاردار ببیند. سلولهای انفرادی همیشه روشن هستند و زندانی تحت نظر دائم، برای اینکه از خودکشی احتمالی پرهیز شود.
بر طبق گزارشهای سازمان عفو بین الملل بخش اعظم زندانی های محکوم به مرگ در زندانهای ژاپن از امراض روانی و جسمی رنج می برند. بر طبق مقررات زندان، زندانی نباید تمرینهای بدنی در سلول بکند و تلویزیون نیز وجود ندارد. زندانی همزمان اجازه ی داشتن بیش از سه کتاب را ندارد.
بهر جهت سرنوشت هاکامادا هنوز روشن نیست! معلوم نیست که دادگاه جدیدی تشکیل خواهد شد و یا نه! در تنها کنفرانس مطبوعاتی که بعد از آزادی هاکامادا صورت گرفت ایشان نمی توانستند افکار خودش را جمع و جور کنند و حرفهائی که زد نظم خاصی نداشتند. گاهی از مسابقات بکس حرف می زد و زمان دیگر از اتمام جنگ جهانی دوم. بنظر می رسد که رفتار و کنترل او روی افکارش قابل پیش بینی نیست و بهمین دلیل روانپریشی او می تواند حکم نهائی برای آزادی هاکامادا باشد!
۳۰ ژوئن ۲۰۱۴ یوته بوری/سوئد
|
|
