گرامی باد اول ماه مه روز همبستگی جهانی طبقه کارکر
کنشگران سیاسی ایران (جنوب کالیفرنیا)
Wed 30 04 2014
آنچه که اول مه را برجسته تر از دیگر روزها برعلیه نظام سرمایه داری نموده است، روحیه همبستگی بین المللی نهفته در آن است که حاصل اعتراضات، اعتصابات و مبارزات کارگران شیکاگو در چهارمین روز اعتصاب در ماه مه 1886 در آمریکا است. در این روز کارگران که از وعده های دروغین سرمایه داران در تقلیل ساعت کار روزانه از 10 ساعت به 8 ساعت نا امید شده بودند، برای تحقق این خواست و شرایط بهتر زندگی، در مقابل سرمایه داران استوارانه ایستادند و از دادن جان خویش هراسی به دل راه ندادند. امروزه به یمن آن پایداری ها و تداوم آن مبارزات، نظام سرمایه داری نه تنها موفق نشده اراده مطلق خود را برمردم جهان تحمیل نماید، بلکه اول ماه مه را بعنوان روز کارگر در تقویم سالانه بسیاری ازکشورها گنجانده است. دولتهای آمریکا و کانادا اولین دوشنبه ماه سپتامبر را "روز کار" نام نهاده اند!
تاریخ مبارزات کارگری به قدمت عمر نظام سرمایه داری است و چون فرزندی دو قلو دارای برخی ویژه گیهای مشترک بوده که تولد همزمان آنها را گواهی میدهد! آنچه که آنها را در این زایش در دو قطب مخالف هم قرار داده نوع نگرشی است که بهم دارند! یکی برای چپاول دست رنج دیگری و آن یکی برای حفظ هستی و بقاء خویش! وگرنه هر دو بخوبی میدانند که از دو خمیره متفاوت ساخته شده اند و از همین رو از بدو پیدایش، در جنگ و ستیز دایمی با هم بسر برده و میبرند. در این ستیز دایمی، نه نژاد، نه رنگ، نه جنسیت، نه قومیت، نه ملیت و نه حتی وطن در ذهن آنها جایی ندارد! آنچه که اهمیت دارد منافعی است که در این کشاکش طبقاتی بدنبالش هستند!! منافع اقلیتی ستمگر در مقابل منافع اکثریتی ستم دیده که از بدو تولد با این تبعیض روبرو بوده است!!
بیشک در این کارزار طبقاتی هر یک با امکانات خود به مصاف دیگری میرود. طبقه سرمایه دار اگر چه در اقلیت قرار دارد ولی دارای امکانات و انسجام و انضبات بسیار در صفوف خود بوده و هر جا که منافع طبقاتی اش به خطر افتد از ضعف حریف استفاده نموده با ابزارهای سرکوب خود همچون پلیس، زندان، شکنجه و اعدام، دشمن را به عقب نشینی و تسلیم وا میدارد!. تاریخ نظام سرمایه داری نشان داده است که حرص و طمع سرمایه دار پایان ناپذیر است و اگر شرایط اقتضا کند به حریم یکدیگر نیز تجاوز خواهند نمود و در این جنگ خانواده گی میلیونها انسان بیگناه را نیز قربانی مطامع خود خواهند نمود همچنانکه در دو جنگ جهانی اول و دوم کردند. ولی آنها بطورغریزی این راهم میدانند که درمقابل دشمن مشترک(طبقه کارگر) باید به یاری هم شتافت واز پشتیبانی و حمایت هم برخوردار شد.
اما کارگران، اگرچه در جامعه در اکثریت قرار داشته و نیروی بلقوه بحساب میآیند، ولی در پراکنده گی بسر برده وهمین امر پاشنه آشیل آنها در مبارزه با سرمایه داران بوده و هست!! این ضعف تاریخی باعث شده آنها نتوانند(جز در مواردی مشخص) بر این دشمن دیرینه غلبه نمایند! تجربه گذشته کارگران در مصاف با سرمایه داران و نظام متکی بر آن نشان داده است که برای غلبه بر این پراکنده گی و ضعف چاره ای جز سازماندهی و انسجام طبقاتی و پیوند آن با دیگر اقشار و طبقات زحمتکش جامعه ندارند. این تجربه ایست ماندگار از مبارزات کارگران موفق در گذشته و حال. این رمز را سرمایه دار بخوبی دریافته و از همین رو سعی میکند در صفوف آنها تفرقه انداخته تا راحت تر مقاومت آنها درهم شکند. کارگران نباید از حیله های بورژوازی غافل بمانند. این روباه حیله گر تاکنون توانسته است مصایب خود را که در ذات نظام سرمایه داری نهفته است از جمله بحرانهای اقتصادی، بیکاری، فقر، فحشا، اعتیاد و..... را به عوامل دیگر نسبت داده و با تحمیل هزینه های آن بر گرده کارگران و زحمتکشان، مسنولیت آنرا از خود سلب نماید!
کارگران ایران که در انقلاب 57 ستون فقرات آنرا تشکیل میدادند، با چهره جدیدی از سرمایه داران روبرو شدند که تا کنون با آن مواجه نشده بودند! این چهره با نقاب مذهب و دین نه تنها کارگران، بلکه برای بسیاری از اقشار و طبقات جامعه ناشناخته باقی مانده بود و از همین رو با دادن شعار های عوام فریبانه همچون آزادی، برابری، حکومت مردمی و.... بسیاری را از جمله روشنفکران جامعه را فریب داده و توانست با در دست گرفتن چماق دین، این ابزار فرسوده و زنگ زده را چنان صیقلی دهد که برق آن چشم بسیاری از باورمندان بدان را هم کور نماید!. اکنون که به گذشته نگاه میکنیم باورمان نمیشود که راه 1300 ساله به عقب را با این شتابان و در کمتر از 35 سال طی نموده تا خود را به خلفای راشدین برسانیم و از فیضی که بر پدران ما رفت خود را نیز بی نصیب نگذاریم! بی تردید این نیز خواهد گذشت همچنانکه تاخت و تاز مغلان و.... به این آب و خاک و مردمش بگذشت و از آنها باقی نماند، جز نام ننگ شان.
طی 35 سال گذشته رژیم جمهوری اسلامی عملا نشان داده است در همان مسیری گام بر میدارد که ستمگران گذشته پیموده اند. از این رو کوشش ها و ترفند های نخ نما شده جناحهای مختلف رژیم، چه اصولگرا و چه اصلاح طلب و عوامل درون و بیرون آن نمیتواند آبروی بر باد رفته این نظام فاسد را به جوی باز گرداند. حنای این جماعت مردم فریب و دغلکار دیگر رنگی ندارد و به یقین مدتها است تاریخ مصرفش سپری شده است!. شاید قرنها روشنگری لازم بود که نشان داده شود از این قشر مفتخور و انگل وار کاری مثبت و موثر برای مردم حاصل نخواهد شد، تا آنکه خود این رسالت را به عهده گرفتند و مسیر ناهموار را هموارتر از آن نمودند که انتظارش نمیرفت!. از همین رو باید او را کمک نمود تا مسیر خود خواسته را تا انتها طی نماید واین تفاله را به زباله دان تاریخ بدرقه نمود!. در این مسیر باید کنار هم بودن را بیش از گذشنه تجربه کنیم و خود را برای مبارزه در راه دستیابی به یک زندگی انسانی و شرافتمندانه آماده نماییم.
ما اول ماه مه را گرامی میداریم، چون مبنایی انسانی دارد.
ما اول ماه مه را گرامی میداریم، چون انسان و کرامت انسانی را بالاتر از هر ارزش اجتمایی میداند.
ما اول ماه مه را گرامی میداریم، چون بهره کشی انسان از انسان را حرکتی زشت و ناپسند دانسته برعلیه آن قیام نموده است.
ما این روز را گرامی میداریم، چون خود را در این مبارزه شریک و سهیم میدانیم.
کنشگران سیاسی ایران (جنوب کالیفرنیا)
اول مه 2014
به مناسبت اول ماه مه
(از: بذر پاش)
یکی را داد *مادر نعمت و ناز / از او شد بر دگر پرخاش آغاز
یکی غوطه زند در ناز و نعمت / به مانده دیگری در رنج و محنت
چو این تقسیم نبوده عادلانه روز اول/ همیشه بوده دعوا بین شان بر ارث مادر
که این مشکل نگردد حل به آخر / مگر گردد تساوی ارث مادر!
*منظور نظام سرمایه داری است