نامه آقای باقر مومنی به کانون نویسندگان ایران
Mon 17 02 2014
دوستان گرامی کانون نویسندگان ایران
با درود
این یار کوچک شما سرسختی و دلاوری هایتان را در راه آزادی قلم و سخن، که همچنان بدون پوست اندازی ادامه دارد، ستایش می کنم. من بر این باورم که در شرایط کنونی که دستگاه قدرت با سخنانی آراسته در تدارک انتخاباتی و همچنین با «سخن سرائی های صرف در محافل و مجالس آن چنانی» می خواهد چهره ای موجه از خود نشان دهد، می توان و باید با بکار بردن شیوه ی «نافرمانی مدنی» در برابر دستگاه های آزادی ستیز و قانون شکن قدرت در «دفاع پیگیر از آزادی بیان بی هیچ حد و حصر و استثاء برای همگان» و «شکستن یوغ خفت بار سانسور» عمل کرد.
دوستان پایدار و رزمنده ی کانون،
آیا نمی توان بر اساس «استقلال در برابر قدرت سیاسی حاکم» و با تکیه بر اصول آزادی در برابر قانون شکنان فارغ از اجازه ی مقام های امنیتی و سانسور، به تشکیل مجامع عمومی و شورائی کانون و انتشار آزادانه و بدون سانسور کتاب و نشریات اقدام کرد؟
می دانم که می دانید در این مبارزه تنها دستگاه استبداد و خفقان است که بازنده است.
با آرزوی موفقیت های روزافزون
دوستدار شما - باقر مومنی
۲۶ بهمن ۱٣۹۲
|
|
