" من اندیشناکِ یلدایی بی سحرم "
Sun 22 12 2013
جهانگیر صداقت فر
من همچنان دلنگران آفتابم
با بی دریغی ِ مهر قرن هاش
که سترون زا دی سرگشته در فضایِ بی آغاز را
به جلوه گاهی از این دست
شایسته‌ی حیات
بدل کرده بود ؛
که زایشِ جنگل و دریا
که سفره‌ی سور ِ پر مایه‌ی خاک
که به هنجاری ِ تناوبِ فصل‌ها ،
و تکامل ِ جلبککی به هیأتِ انسان
همه وامدار سخاوتِ پرتوی اوست.
من
- همچنان و هنوز-
اندیشناکِ یلدایی بی سحرم
که آفتاب
- سرخورده -
روی بر تافته باشد از سرابی ِ این زادگاهِ خاک و آدم و آب.
***
آنگاه
زمین
در استیلای جاودانه کسوفی
در انتظار بخواهد ماند
تا مگر
ظهور ِ دیگر رسالتگری
ز فرا سوی کهکشانی مهجور
بر مداری دیگرگونه بر بیافکندش
بی فریبِ معجزتی
و آدمکی دوباره بزاید از اکسیر ِ خاک و آب و
عدالتِ نور،
بهره ور از جوهر ِ شعور.
*********
جهانگیر صداقت فر
تیبوران- ۲۰ دسامبر ۲۰۱۳ ؛ (شب یلدا)
|
|
