«ترانه ای درستایش لطافت »

ترجمه علی اصغرراشدان
Sat 27 07 2013

(به اوکه به لطافت معشوقه اش میبالد.)

تو آواز تیره ی عشقم را نشنیده ای،
با فراز و فرود نایش نغمه های طلای ناب می پراکند.
عشق من قفس نشینش کرده
خرامیدنش رقص وحشیان
و همگام ضربان اوج غروراست.
لطافت خرامیدن و گا مهای مطمئنش،
گرداز رخسار خزه نمی سترد و
خم به ابروی نازکترین گیاه نمی آورد.
ظرافت عشق سیاه من همسنگ معشوقه توست
او رااز دوشیزگان بی شمار،
با گیسوان پریده رنگ
و خون رقیق و سرد،
عاشقانه تر در آغوش می کشم.
های! سراپا تفرعن! با ترحم نگاهت می کنم.
در او خیره و در یاس غرقه باش
لبانت را بامهر و موم سکوت بیارای،
باش تا خورشید لطافت حقیقی را کشف و عرضه کند.....