|
عصر نو
www.asre-nou.net |
او سینماگری بود که به رهایی انسان متعهد بود و هنر را خارج از تعهد و مسئولیت خلاقانه و آگاهی بخش، نمی توانست بپذیرد. او واژه ی تبعید، موقعیت تبعید و انسان تبعیدی را به درستی درک می کرد و بر این باور بود که عنصر تبعیدی باید روشنگر چرایی تبعید باشد. چرا که "تبعید" برای او نماد منزلت انسانی است که به دیکتاتوری و نابرابری "نه" می گوید، مقاومت می کند و در پی تغییر بنیادی چنین موقعیتی است. "نه" ای که خود وی نیز به دشمنان آزادی مهینش گفته بود و بهای سنگین دوری از مردم را با تمام هستی اش پرداخته بود؛ مردمی که عاشقانه آن ها را دوست داشت. هرگز از مسئولیت خود به عنوان یک هنرمند، از مبارزه برای آزادی، عدالت اجتماعی وبرابری انسانی شانه خالی نکرد؛ و در راستای تقویت جنبش خودآگاهی توده ای برای برچیده شدن کلیت نظام استبدادی جمهوری اسلامی تلاش کرد. سیروس با خوش فکری و با دیدی توانمند، طبقاتی و نواندیشانه، در تحلیل مسائل اجتماعی و هنری، تا انجا که درتوان داشت به دور ازغوغاسالاری، در سکوت و آرامش کارفرهنگی و هنری خلاق کرد. در دهه هشتاد، سیروس با دوستانش "گروه تئاتر وفیلم سیاوش" را تشکیل دادند، که علاوه بر کار تئاتر، سیروس درکارگاه های آموزشی این گروه در زمینه های هنری تدریس هم می کرد. درکنار این فعالیت ها و تلاش برای تامین معاش روزانه، باوجود دشواری ها وموانع؛ سیروس به کار حرفه ای خود - فیلم سازی – نیزادامه می دهد. فیلم مستند "آخرین دیدار"، که سند ارزشمند سینمایی درباره زندگی وآفرینش های هنری زنده یاد غلامحسین ساعدی است، محصول کار آن دوران سیروس می باشد. سیروس مقاله و نقد سینمایی نیز می نوشت؛ هم دررسانه های سوئدی و هم در نشریات فارسی زبان در تبعید. از تاثیر گذارترین کارهای سیروس، پژوهش دانشگاهی اش در باره جشنواره بین المللی سینمای تبعید- سوئد، و فیلم تبعید بود. دراین کار آکادمیک سوئدی، سیروس به کنکاش ژرف در تبیین مفاهیم سینمای تبعید، در بعد هستی شناسانه، زیباشناختی، مکانیسم های خلاق سینمای تبعید، و دوری ها و نزدیکی های سینمای تبعید با سینمای مهاجر می پردازد. مباحث نو و با ظرفیتی که طرح آن ها توانست مقوله جشنواره سینمای تبعید و فیلم تبعید را از صحنه های حاشیه ای وپراکنده مهجور، به متن صحنه های بحث آکادمی ها و مراکز تحقیقات سینمایی بکشاند. حرکتی که راه گشای پدید آمدن آثار تحقیقی و پایان نامه های دیگری در مراکز دانشگاهی سینمایی با موضوع های مربوط به حوزه های سینمای تبعید شد. سیروس که از بدو برپایی جشنواره ی بین اللملی سینمای تبعید، از سال 1993 همواره در کنار ما قرار داشت ودوست، رفیق و همکارما بود، تا آخرین لحظه ی حیات افتخار آمیزش، همچنان یاور ما باقی ماند. ضایعه ازدست دادن اورا به مردم هنردوست میهنمان، به هنرمندان وسینماگران، به بستگان و خانواده سیروس، و به ویژه به عاشقانه های زندگی اش "اعظم" – رفیق وهمسرش - و غزل زندگی مشترکشان، دخترش "غزل" تسلیت می گوییم. اگرچه فقدان سیروس عزیز، مسئولیت ما را سنگین تر و تلاش هایمان را چند برابر می سازد، اما حضور او در نوع نگاه انسانی که به سینما، به تعهد و به پویایی تبعید داشت و به ما آموخت، چراغ راه ادامه کار جشنواره ما خواهد بود. جشنواره بین المللی سینمای تبعید 27-4-2013 نادر نظری- حسین داودی- نادر جعفری- مهرزاد دشتبانی- رحیم کریمی- حسن مهینی- فرخ چوبک - علی فیاض- حسین مهینی  |
