بیانیه کومه‌له به مناسبت روز جهانی کارگر
ضرورت و امید به تغییر جهان هم چنان زنده است
Wed 1 05 2013
روز جهانی کارگر فرا رسیده است. در این بنا به سنت ۱۲۷ سال گذشته کارگران سراسر جهان با مارش بزرگ و پرچم‌های سرخ و برابری طلبی و نشان دادن اراده طبقه کارگر جهانی برای تغییر جهان، همبستگی جهانی کارگران و مردم زحمتکش را به نمایش می‌گذارند. در شرایط بحران اقتصادی جهانی، کارگران در سراسر جهان تاوان آن را می‌پردازند. اول ماه مه در پیکار جهانی علیه نظام ظالمانه سرمایه‌داری، کماکان جایگاه والایش را حفظ کرده است. چرا که در سال گذشته در معادن طلای آفریقای جنوبی اعتصاب کارگران به خون کشیده شد و در کارگاه‌های پارچه بافی و لباسدوزی کراچی و لاهور محروم‌ترین کارگران زنده زنده در آتش سوختند. جنگ، آوارگی، مهاجرت‌های اجباری، گرسنگی، قحطی، گسترش کار کودکان، بیماری‌های کشنده و دیکتاتورهای لجام گسیخته سالانه جان و زندگی هزاران کارگر را در سرتاسر جهان به کام نیستی و زنده‌گانی دردناک و توام با مرگ تدریجی سوق می‌دهد. تغییر جهان هم چنان یک ضرورت و نیاز جامعه جهانی است.
ایران تحت حاکمیت رژیم اسلامی بیش از پیش به یک رژیم و حاکمیت و سیستم و دیکتاتوری ضدکارگری و ضدمردم زحمتکش تبدیل شده و شناخته می‌شود. در حالیکه بحران اقتصادی و تحریم‌های جهانی دشوار‌ترین شرایط را بر اقتصاد و بر رژیم اسلامی حاکم کرده است، لبه تیز سیاست‌های حاکمان بر تعرض مداوم و هر روزه علیه معیشت طبقه کارگر و محروم‌ترین اقشار جامعه نشانه رفته است. در حالیکه تضاد‌ها و جنگ زرگری جناح‌های رژیم هر روز اوج می‌گیرد، اما علیه کارگران، به تاراج بردن سامان اینجامعه، و به خاک سیاه‌نشاندن میلیون‌ها خانواده به مثابه یک جناح عمل می‌کنند.
اقدامات جمهوری اسلامی علیه کارگران در شرایطی که خود تحت فشارهای فزاینده بین اللملی و داخلی است، گویای این حقیقت است که رژیم اسلامی سرمایه‌داران قبل از هر چیز نگران شورش کارگران و زحمتکشان است. تعرض به «قانون کار» مصوب خود رژیم از سوی مجلس، و پیش نویس لایحه تغییر و «اصلاح» قانون تأمین اجتماعی، تعیین حداقل ناچیزی به عنوان دستمزد سال ۹۲، حذف یارانه‌ها و تعرض مداوم به اعتصابات و اعتراضات کارگری رژیم اسلامی را به مثابه پیکره واحدی نشان می‌دهد که بقا خود را نه در «مقبولیت» جهانی (که کسب آن با معامله ممکن است) که در ستیز روزانه و دائمی با کارگران و زحمتکشان جستجو می‌کند. اقتصاد ایران با مصادره سپاه پاسداران به تمای ملیتاریزه گردیده است و در راستای سیاست‌های نئولیبرالی و صندوق جهانی به سرعت پیش می‌رود. تعرض به قانون کار، در زندان نگه‌داشتن رهبران و فعالین کارگران، تشدید وخامت زندگی و کار زنان کارگر، افزایش کودکان کار و خیابانی، امواج سرگردان میلیون‌ها بی‌کار در خیابان‌ها، ورشکستگی یکی پس از دیگری مراکز تولید و افزایش روزانه بیکاری در سال ۹۱ رویه سریعتری به خود گرفته است.
اما در سال ۹۱ مبارزات کارگری در چنین شرایط کاری و زیستی و بحران‌های کمر شکن در اشکال و ابحاد گوناگونی جریان داشته است. تجمعات متعدد، طومار سی هزار کارگر علیه به مجلس بردن مجدد «قانون کار» و کسب پیروزی، راه بندان‌ها و اعتصابات کارگری نشان از پویایی و ستیز پیکارگرانه کارگران دارد. جنبش اجتماعی کارگران بیش از گذشته به صدر و پیشاهنگ جنبش‌های اجتماعی و اعتراضی رسیده است.
در کردستان بار بحران و فلاکت اقتصادی تحمیلی رژیم بر کارگران و زحمتکشان سنگینی مضاعف دارد. جمهوری اسلامی از بدو خود، کردستان را به تمامی محاصره اقتصادی کرده است. نه تنها در کردستان سرمایه‌گذاری کلان محلی از اعراب ندارد که این رژیم با برنام سیستماتیک غارت و چپاول منابع کردستان را در دستور خود دارد. در حالی که کارگران مهاجر کرد در سراسر ایران با شرایط دشوار و با کمترین امکانات و حقوقی پراکنده‌اند، در کردستان منابع طلا و سنگ‌های گران قیمت به تاراج برده می‌شود. بیکاری در کردستان درصد بالاتری دارد. مراکز کار ناچیز در کردستان هیچ قانونی جز غارت رنج کارگران بر ان حاکم نیست. بخش عمده‌ای از مردم زحمتکش در کردستان از راه «کولبری» امرا معاس می‌کنند که در سرتاسر مرزهای کردستان و عراق در معرض جنگی خونین اما یک طرفه از سوی نیروهای مسلح رژیم قرار دارند. کشتار شبانه‌روزی آنان، کشتار دام‌هایشان، دستگیری کولبران و آنان از پرتگاه‌ها با دست و پاهای بسته شرایط بسیار دردناک نان آوران را در کردستان ترسیم می‌کند.
اما مبارزات کارگری و مقاومت علیه استثمار و غارت نیروی کار و رنج و هستی کارگران در کردستان به پیش می‌رود. تعرضات دائمی به فعالین کارگری و به زندان اندختن آنان بدون هیچ جرمی، نشان از آن دارد که در کردستان نیز با وجود می‌لتاریسم رژیم و حکمروایی قانون جنگ و اشغالگری در کردستان، جنبش و مبارزه کارگری به پایداری خود ادامه می‌دهد.
کومه‌له زحمتکشان کردستان به مثابه بخشی از جریان و جنبش چپ و سوسیالیستی کردستان سازماندهی مبارزات کارگری، یاری رساندن به ایجاد تشکل‌های کارگری، تلاش برای به دست آوردن حقوق کارگران و زحمتکشان، یاری رساندن به فعالین کارگری برای ایجاد وحدت کارگری و تلاش برای وحدت مبارزاتی جنبش کارگران را وظیفه خود می‌داند و در این راه تلاش می‌کند.
زنده باد اول ماه مه روز همبستگی جهانی کارگران
گرامی باد نام و یاد همه جانباختگان راه آزادی و سوسیالیسم
سرنگون باد رژیم ضدکارگری جمهوری اسلامی
کومه‌له زحمتکشان کردستان
اول ماه مه ۲۰۱۳۳ برابر با ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۲