بیانیه کانون مدافعان حقوق کارگر
به مناسبت روز جهانی کارگر
Tue 30 04 2013
اول ماه مه روز جهانی کارگر، روز رزم مشترک همهٔ کارگران و رنجبران و استثمارشوندگان جهان است؛ این روز فرصتی است تا یک بار دیگر صف واحد طبقاتی را علیه سود پرستان ستمگر تشکیل دهیم و صدای رسای طبقهٔ کارگر را به گوش جهانیان برسانیم که: «ما کارگران و زحمتکشان بازوی پر توان و تعیین‌کنندهٔ مسیر تاریخ آیندهٔ جهانیم و بیداد را به هر طریق ممکن به باد فنا خواهیم سپرد و دوش‌به‌دوش زنان و مردان کارگرِ همهٔ کشورهای جهان، روند فاسد و روبه‌زوال نظم سرمایه‌داری را که عامل همهٔ بحران‌های انسانی و اجتماعی است، سد خواهیم کرد؛ تا دیگر هیچ مادری برای سیر کردن فرزند خود مجبور به تن فروشی نشود و هیچ پدری برای درمان فرزند بیمار خود به التماس زار نزند و هیچ کودکی برای سیر کردن خود سطل زباله را زیر و رو نکند و هیچ کجای طبیعت قربانی سود اقلیت شکم‌باره و سیری‌ناپذیر نگردد.»
کارگران و زحمتکشان ایران نیز بیش از یک قرن است که همگام و دوشادوش همهٔ رنجبران جهان علیه بیداد طبقهٔ سرمایه‌دار و نظم سرمایه‌داری مبارزه می‌کنند. در مبارزهٔ بی‌امان با این نظام به‌غایت مرتجع و سرکوب گر پیروزی‌های بزرگی نیز به‌دست آورده و از شکست‌ها نیز تجربه‌های گران‌بهایی کسب کرده‌اند که در مبارزهٔ آتی چراغ راه‌شان خواهد بود. درک بحران‌های ساختار نظم مسلط بر جهان که همهٔ ارکانش با خون ستم دیدگان و استثمارشوندگان رنگین شده چندان دشوار نیست. این ساختار که تا کنون به کام اقلیت یک درصدی سرمایه‌داری بوده با تکانه‌های بحران‌های جدی آمادهٔ فروریزی است. وحدت طبقاتی و همگامی با زحمتکشان جهان، سازمان پذیری و تشکل، جدی‌ترین سلاح ما علیه این بیداد طبقاتی است با این سلاح است که می‌توان و باید این ساختار مبتنی بر سود یک درصدی‌ها را در جهان و ایران به چالش کشید. فعالان و مدافعان حقوق کارگر در پی آن‌اند که با درک شرایط و توازن قوای طبقاتی خواسته‌های کارگران و زحمتکشان ایران را در این رزم طبقاتی اعلام کنند و از همهٔ باورمندان به برابری و رفع ستم طبقاتی می‌خواهند که با حمایت از این مبارزه به تعمیق آن یاری رسانند.
مبرم‌ترین این خواسته‌ها عبارت‌اند از:
۱ – پرداخت فوری حقوق و دستمزد معوق کارگران شاغل در همهٔ بخش‌های اقتصاد اعم از بخش خصوصی و غیرخصوصی و تعیین حداقل دستمزد بر اساس بالا‌ترین استانداردهای زندگی بشر امروز و با نظارت فعال تشکل‌های مستقل کارگری.
۲ – تأمین مسکن مناسب برای همهٔ حقوق‌بگیران و تأمین کار برای همهٔ بیکاران و همگانی کردن استفاده از مقرری بیمهٔ بیکاری برای همهٔ بیکاران
۳- واگذاری سازمان تأمین اجتماعی به صاحبان واقعی آن و ادارهٔ آن توسط نمایندگان واقعی کارگران
۴- بیمه کردن همهٔ شاغلان و بیکاران و کنترل و نظارت تشکل‌های صنفی کارگران بر صحت اجرای آن و پرداخت حق بیمهٔ کارگران توسط کارفرمایان
۵- برچیدن بساط نظامیان و عناصر امنیتی از واحدهای تولیدی و مؤسسات اقتصادی و کارگاه‌ها و به رسمیت شناختن تشکل‌های کارگری و هرگونه اعتراض کارگران برای احقاق حق خود
۶- حذف برنامهٔ اصلاح قانون کار از دستور کار مجلس و دولت
۷- لغو مصوبهٔ خارج کردن کارگاه‌های زیر ۱۰ نفر از شمول قانون کار
۸- رفع محدودیت از سندیکا‌ها، اتحادیه‌های کارگری و هرگونه تشکل و مراسم کارگری به‌ویژه قانونی کردن تعطیلی روز جهانی کارگر به‌عنوان روز مبارزهٔ کارگران علیه ستم طبقاتی
۹-الزام کارفرمایان به پرداخت دستمزد برابر در مقابل کار برابر و رفع هر گونه تبعیض در محیط کار اعم از تبعیض جنسیتی، تابعیتی، قومیتی، عقیدتی و...
۱۰- حمایت از خانواده‌های نیازمند و جلوگیری از کار کودکان زیر ۱۸ سال
۱۱- کنترل کارگاه‌ها و همهٔ محیط‌های کار در زمینهٔ رعایت بهداشت، ایمنی کار و حمایت از جان کارگران در برابر سود کارفرمایان
۱۲- برخورداری تمامی بازنشستگان و مستمری‌بگیران از یک زندگی مرفه و بدون دغدغهٔ اقتصادی و رفع هرگونه تبعیض در پرداخت مستمری بازنشستگان و بهره‌مندی آنان از تأمین اجتماعی و خدمات درمانی
۱۳- آزادی حق اعتصاب برای کارگران و زحمتکشان به‌عنوان سلاح برنده علیه بیداد کارفرمایان صاحب قدرت
۱۴- قطع سرکوب اعتراضات کارگری و مردمی، لغو مجازات اعدام، آزادی فوری و بی‌قیدوشرط زندانیان کارگری و دیگر فعالان اجتماعی از زندان و توقف فوری پیگرد‌های قضایی علیه آنان و بر چیده شدن فضای امنیتی موجود در جامعه
۱۵- حذف قراردادهای موقت و سفید امضا و به رسمیت شناختن قراردادهای جمعی با نظارت و مدیریت تشکل‌های مستقل کارگری
۱۶– واگذاری بنگاه‌های اقتصادی خصوصی شده به کارگران شاغل در همان واحد اقتصادی و جلوگیری از غارت این واحد‌ها توسط مدیران حریص، آزمند و بی‌کفایتی که این واحد‌ها را تا آستانهٔ تعطیلی و ورشکستگی کشانده‌اند.
۱۷ – آزادی بیان و قلم و هر گونه تشکل برای کارگران و فعالان اجتماعی بدون محدودیت
۱۸ – رفع قوانین تبعیض‌آمیز و محدودیت اشتغال و تحصیل برای زنان، کارگران غیر ایرانی، اقلیت‌های قومیتی و عقیدتی و...
۱۹ – حذف هزینه‌های آموزش‌وپرورش، آموزش عالی و مهارت‌آموزی در سطح کشور و نیز حذف هزینه‌های درمان تمام حقوق‌بگیران و بیکاران و خانواده‌هاشان در تمام بیمارستان‌ها
۲۰ – لغو جهت‌گیری‌های اقتصادی مبتنی بر توصیهٔ نهاد‌های اقتصاد امپریالیستی – بانک جهانی، صندوق بین‌المللی پول و سازمان تجارت جهانی– و رفع محرومیت عمومی ناشی از این سیاست‌ها که تا کنون قربانی‌های بسیاری از جامعه گرفته است.
«پاینده باد اول ماه مه، روز رزم مشترک کارگران جهان»
کانون مدافعان حقوق کارگر
۱۱اردیبهشت ۱۳۹۲