همبستگی، ابزار کارای کارگران برای مقابله با تهاجم نئوليبراليسم!

گرامی باد اول ماە مە، روز همبستگی جهانی کارگران!
Sun 28 04 2013

اول ماە مە روز جهانی کارگر، روز همبستگی طبقاتی و مبارزاتی کارگران جهان، روز گرامی داشت یاد کارگران نساجی شیکاگو در سال ١٨٨٦ ـ کە تظاهرات مسالمت آمیزشان به خاطر کاهش ساعات کار روزانە توسط پلیس بە خون کشیدە شد ـ روز پاسداشت دست آوردهای بزرگ جنبش جهانی کارگری و تجلیل از پيکارگران جنبش چپ و کارگری است.

اول ماه مه هموارە فرصتی بودە است برای تاکید بر همبستگی جهانی کارگران عليه ستم طبقاتی، استثمار، تبعيض و نابرابری، فقر و گرسنگی و روزی بوده است برای بە ميدان آمدن همزمان کارگران در سطح ملی و جهانی جهت طرح و پیگیری مطالبات صنفی و سیاسی شان.

اول ماە مە، روز ماندگار است. چرا کە هنوز استثمار و بی عدالتی پابرجا است، مبارزه میان کار و سرمایە همچنان جریان دارد و نئولیبرالیسم در ابعادی جهانی به تلاش های خود برای بازستاندن دستآوردهای جنبش کارگری و تحمیل شرایط بردە وار برکارگران ادامه می دهد. کارگران برای مقابله با تهاجم لجام گسیختە نئوليبراليسم، ابزاری کارآتر از همبستگی کە پیام اصلی روز کارگر و الهام بخش مبارزات حق طلبانە کارگری است، در دست ندارند.

رژیم های مستبد در ایران در طی یک قرن گذشتە برای جلوگیری از برگزاری مراسم روز جهانی کارگر و تشکیل سازمان های مستقل کارگری از انجام هیچ اقدام جنايتکارانه دریغ نکردەاند. قتل ستار بهشتی، کارگر وبلاگ نویس در سال گذشتە زیر شکنجە وحشیانە ماموران انتظامی، نمونه جنایت علیە جنبش کارگری است.

رژيم ايران امسال هم با احضار و تهدید فعالین کارگری می خواهد مانع برگزاری روز جهانی کارگر گردد. رژيم حتی حاضر بە صدور مجوز برای تشکل های وابستە به خود هم نیست. سران رژيم بە شدت نگران تبدیل شدن روز کارگر بە روز اعتراض گستردە علیە وضعيت فلاکت بار کنونی است.

با اين وجود کارگران همواره به اشکال مختلف روز اول ماه مه را پاس داشته اند. اعتصاب پرشور کارگران نفت جنوب در اول ماە مە ١٣٠٨، کە توسط سندیکای مخفی نفت با در طرح یک سری خواستە های صنفی آغاز شد، یکی از نمونە های درخشان آن است. برگزاری مراسم پر شور روز جهانی کارگر در سە سال نخست پس از انقلاب، از آنجملە مراسم صد هزارنفرە روز کارگر درسال ٦١ توسط سازمان ما در میدان آزادی تهران کە بە رغم محاصرە چماقداران و نیروهای امنیتی و پرتاب نارنجک برگزار گردید، نمونە های دیگری از برگزاری روز جهانی کارگر در ایران است.

تهاجم سرمایەداری و به ویژە سرمایە داری تجاری و نيروهای مدافع آن در ایران بە حقوق سندیکایی کارگران در سالهای پس از انقلاب بهمن تا کنون، ادامه داشته است. این تهاجم کە همراە با سرکوب خشن فعالين کارگری پیش بردە می شود از زمان تسلط جريان های راست، تشدید گردیدە و تا کنون اثرات فاجعە باری بر زندگی کارگران داشتە است.

درسال گذشتە این تعرض لجام گسیختە علیە حقوق سندیکایی کارگران با تصویب لایحە ضد کارگری موسوم بە "لایحە اصلاح قانون کار" و تغییر در قوانین تامین اجتماعی با هدف تعدیل قوانین بە زیان کارگران وارد مرحلە نوینی شد. دولت درصدد برآمد در سال پایانی عمرش، ماموریتی را کە جنتی در آغاز کار دولت احمدی نژاد دراین زمینە در نماز جمعە تهران بە نمایندگی از جانب موتلفە ابلاغ کردە بود را بە فرجام برساند.

براثر سياست های رژيم ايران، کارگران و زحمتکشان کشور ما در شرایط بسیار دشوار و توانفرسایی بە سر می برند. آن ها با فقر، بيکاری و تورم فزاينده روبرو هستند. در سال گذشتە موج اخراج کارگران از واحدهای توليدی ادامه پيدا کرد. اخراج ها موجب شد که بر لشکر بيکاران در کشور ما افزوده شود. کارشناسان امور نرخ بیکاری را بيشتر از ٢٠ درصد برآورد می کنند. تورم بنا بر آمارهای رسمی بە ٣٢ درصد رسيده اسنت. بە گفتە نمایندگان مجلس، ٦٠ تا ٧٠ درصد واحدهای تولیدی تعطیل و بقیە با ظرفيت کمتر از ٥٠ درصد کار می کنند. بر تعداد واحدها و موسساتی کە حقوق کارگرانشان را پرداخت نمی کنند مرتبا افزودە می شود. سطح زندگی کارگران طی یکسال ٧٥ درصد افت کردە و قدرت خرید آن ها به شدت کاهش يافته است. دولت حداقل دستمزد کارگران را حدود یک چهارم خط فقر تعیین کرده است.

کارگران در سال گذشته بە رغم تشدید سرکوبها، به اشکال مقتضی علیە تورم و گرانی، اخراج، عدم افزایش مناسب دستمزد، لایحە اصلاح قانون کار، تعدیل قوانین و خدمات تامین اجتماعی، عدم پرداخت بە موقع دستمزد، عدم رعایت ایمنی در محیط کار، علیە قرادادهای موقت کار، تبعیض، پیگرد فعالین کارگری، به اعتراض برخاستند و خواهان افزایش دستمزد، ،تامین امنیت شغلی، کنترل گرانی و تورم، لغو قرادادهای موقت کار، رسمی شدن کارگران قراردادی و پیمانی، لغو لایحە اصلاح قانون کار، بهبود خدمات تامین اجتماعی و حق تشکل شدند.

کارگران و مزدبگيران!

سال گذشتە برای شما، سال بسیار سخت و دشواری بود. همە دلایل و شواهد نشان می دهند کە دشواریهای شما در سال جاری در صورت تداوم وضعيت موجود، فزونتر خواهد شد. بايد وضعيت موجود تغيير پيدا کند. اعتراضات پراکندە بە تنهایی نمی تواند وضعيت موجود را تغيير دهد. تغيير وضعيت موجود مستلزم سازمانيابی، شرکت فعال در اعتراضات و اعتصابات، همبستگی، اقدام مشترک و پيوند با ساير جنبش های اجتماعی است.

کشور ما از منابع غنی مادی و انسانی برای ایجاد رفاە و توسعە و استقرار جامعە ای دمکراتیک و مبتنی بر عدالت اجتماعی و حفظ محیط زیست، برخوردار است. زندگی فلاکتبار، شایستە شما کارگران و مزدبگيران نیست. این حق شما ست کە از حقوق انسانی و رفاە و آسایش برخوردار شوید. بی عدالتی و فقر نتیجە عملکرد و برنامە های عدالت ستیزانە مستبدین حاکم برکشور است. به مبارزە علیە استبداد حاکم برخيزيد.

برای جلوگيری از تهاجم سرمايه داران و محافظە کاران حاکم بە حقوق سندیکائی و اجتماعی شما و برای دستيابی به مطالباتتان، لازم است با تفرقە و پراکندگی مبارزە کنید، همبستگی تان را تقویت نمائید، سازمان های سندیکائی تان را بوجود آورید و برای اتحاد سازمان های کارگری تلاش مضاعف نمائید.

برای رهائی زندانیان سیاسی و کارگرانی کە بخاطر دفاع از حقوق کارگر و سازماندهی کارگران بە زندان افتادەاند و برای آزادی وکلای شرافتمندی کە بە دلیل قبول وکالت کارگران زندانی بە زندان افتادەاند، تلاش کنید.
برای تغيير وضعيت موجود و فراهم آوردن شرايطی که شما بتوانید آزادانە تشکلهای خودتان را سازمان دهيد، برقراری اتحاد موثر و سودمند بين جنبش سبز با جنبش کارگری، امری است ضرور. شما به سهم خودتان در اين راه بکوشيد.
کارگران و مزدبگيران!

هيئت سياسی ـ اجرائی سازمان فدائيان خلق ايران (اکثريت) اول ماه مه را بە شما کارگران و مزدبگيران و بە همە رهروان راە صلح، آزادی، عدالت اجتماعی، دمکراسی و سوسياليسم شادباش میگوید، حمايت خود را از اعتراضات شما اعلام میدارد و برای شما در مبارزه برای دستيابی به يک زندگی انسانی آرزوی موفقیت می کند.

زندە باد اول ماە مە روز جهانی کارگر
زندە باد همبستگی جهانی کارگران

هيئت سياسی ـ اجرائی سازمان فدائيان خلق ايران (اکثريت)
٨ ارديبهشت ١٣٩٢ (٢٨ آوريل ٢٠١٣)