گزارشی از مراسم بزرگداشت ۸ مارس
توسط "اتحاد زنان آزاديخواه" در لندن
Sun 15 03 2009
در بزرگداشت روز جهانی زن روز شنبه ۷ مارچ مراسمی از سوی "اتحاد زنان آزاديخواه" در لندن برگزار شد که با استقبال بخشی از ايرانيان مقيم لندن مواجه شد. اين مراسم در سالن کتابخانه ايزلينگتون برگزار شد. داخل سالن با تصاوير مبارزاتی از جنبش زنان و تصاوير زنان انقلابی و رزمنده و همچنين شعار "مرگ بر جمهوری اسلامی“ تزئين شده بود.
برنامه ها با خوشامد گويی به حضار و معرفی کوتاهی از "اتحاد زنان آزاديخواه" آغاز شد. در ابتدا اشاره شد که تشکل "اتحاد زنان آزاديخواه" صدای زنان مبارز و آگاهی ست که معتقدند که جمهوری اسلامی بزرگترين مانع در راه رسيدن زنان به آزادی، و حتی تحقق خواست برابری حقوقی آنان با مردان است. همچنين در اين معرفی تاکيد شد که "اتحاد زنان آزاديخواه" ضمن اينکه از مبارزات زنان برای از بين بردن قوانين زن ستيز جمهوری اسلامی پشتيبانی می کنند، با هرگونه توهم پراکنی که تحقق اين امر را در چهارچوب رژيم جمهوری اسلامی و با حفظ اين رژيم امکان پذير جلوه می دهد، قاطعانه مرز بندی داشته و معتقدند که موفقيت اين مبارزه تنها در گرو پيشرفت مبارزات راديکال زنان کارگر و زحمتکش در کنار مردان کارگر و در پی نابودی تمامی ريشه های اصلی درد ها و محروميت های کنونی، يعنی نظام سرمايه داری وابسته حاکم بر ايران عملی خواهد بود.
مراسم از دو بخش تشکيل شده بود. در بخش اول، پيام اتحاد زنان آزاديخواه به مناسبت روز جهانی زن توسط سارا خوانده شد. در اين پيام علاوه بر توضيح کوتاهی از تاريخچه ۸ مارس به اين مسئله مهم نيز اشاره شده بود که در شکل گيری ۸ مارس، مبارزات زنان کارگر در آمريکا و اروپا دارای نقش اصلی بوده و به همين خاطر برگزاری روز زن را به حق بايد يکی از دست آورد های ارزنده جنبش زنان کارگر به حساب آورد و در تداوم آن اين روز به سمبل مبارزاتی زنان و مردان آزاديخواه تبديل شده است و هرگز رو به خاموشی نرفته است. در ادامه اين پيام آمده بود که تاريخ نشان داده است که موقعيت فرودستی زنان همواره تابع شرايط اقتصادی و روابط مالکيتی در نظام های استثمارگر طبقاتی بوده است و در نتيجه لغو نهايی اين نابرابری و فرودستی، تنها در بستر ويرانی نظم کنونی و نابودی نظام های طبقاتی امکان پذير خواهد شد. در پيام "اتحاد زنان آزاديخواه" آمده بود که با داشتن چنين افقی ست که در سالگرد ۸ مارس روز جهانی زن، ما تاکيد می کنيم که ضمن آن که بايد با تمام قوا و به هر وسيله ممکن از کوچکترين مبارزات و اعتراضات برحق زنان برای کسب حقوق صنفی و سياسی شان دفاع و حمايت کرد در همان حال بايد کوشيد تا اين مبارزات را به مسير موثر يعنی نابودی نظام استثمارگرانه کنونی و ديکتاتوری سرکوبگر حافظ آن يعنی رژيم زن ستيز جمهوری اسلامی کاناليزه نمود. چرا که رهايی و آزادی واقعی زنان در گرو نابودی نظامی ست که عامل اصلی انقياد زنان بوده و می باشد.
در ادامه برنامه، ويدئو کليپی با نام "زنان ايران در گذرگاه تاريخ" پخش شد که به مبارزات زنان و شرکت فعال آنها در عرصه های سياسی - اجتماعی از دوران مشروطيت تا به امروز اختصاص داشت و در آن به گوشه ای از موانع و برخوردهای ارتجاعی در راه پيشرفت مبارزات زنان ايران نيز پرداخته شده بود. اين ويدئو کليپ با تصاويری از زنان دلير و انفلابی و وقايع تاريخی مختلف در ارتباط با زنان همراه بود.
بدنبال پخش اين کليپ، ناهيد با صدای گرم و رسای خود چند ترانه سرود اجرا کرد که مورد استقبال شديد حاضرين قرار گرفت.
سپس نوبت به سخنرانی سهيلا دهماسی رسيد که آن را تحت عنوان "قوانين زن ستيز جمهوری اسلامی و دو شيوه برخورد به آن در جنبش زنان" به جمع حاضر در سالن ارائه نمود. سخنران در بخشی از صحبتهايش به بررسی يکی از جديدترين اقدامات رژيم جمهوری اسلامی عليه زنان ايران يعنی ارائه لايحه ای مربوط به "قانون حمايت از خانواده" پرداخت و مشابهت آن را با قوانين زمان شاه بر شمرد.
يک نکته بسيار مهم در اين سخنرانی اشاره به اين موضوع بود که در برخوردهای جاری اغلب تلاش می شود تا اقدامات زن ستيزانه رژيم جمهوری اسلامی صرفا به مذهبی و اسلامی بودن آن ربط داده شود. برای رفع اين توهم سهيلا توضيحاتی نيز در اين رابطه داد و از جمله اشاره کرد که با وجود اينکه حکومت های پهلوی (پدر و پسر) حکومت هايی سکولار بوده و همچون جمهوری اسلامی مذهبی نبودند، ولی قوانين مربوط به زن و خانواده در آن دوران نيز کاملاً بر اساس تعاليم اسلام بنا شده بود. در نتيجه، نابرابری ميان زن و مرد و اعمال انواع ظلم ها و اجحافات در حق زنان از طرف رژيم شاه نيز مورد حمايت قرار داشته و اجرا می شد. اين امر خود بيانگر آن بود که ستم بر زنان به نفع سيستم سرمايه داری حاکم بر ايران بوده و رژيم شاه نيز درست به خاطر پاسداری از اين سيستم و حفظ آن هرگز نخواست مبنای اسلامی قانون مربوط به خانواده را بالکل تغيير دهد. چرا که قوانين زن ستيز همواره در خدمت استثمار هرچه بيشتر نيروی کار اکثريت زنان جامعه به نفع بهره کشان حاکم بوده و می باشد.
سخنران سپس صحبتهای خود را به مسايل زنده و اوضاع زندگی و کار زنان در جمهوری اسلامی، مبارزات زنان و اينکه دو نوع برخورد کاملأ متفاوت به رژيم و اقدامات زن ستيز آن وجود دارد گسترش داد. او در بررسی اين دو شيوه برخورد نخست به "کمپين يک ميليون امضا" به عنوان تريبون زنان اصلاح طلب متعلق به طبقه سرمايه دار اشاره کرد. همانگونه که گردانندگان اين کمپين خود تاکيد کرده اند، مطرح کرد که آنها در جنبش زنان به قول خود تنها "به دنبال تغيير قوانين بدون تغيير حکومت" هستند و معتقدند که "بايد گام به گام حرکت کرد". سخنران سپس با توضيح واقعيات روزمره زندگی زنان و ذات ديکتاتوری عريان رژيم جمهوری اسلامی که کمترين مبارزات صنفی و مسالمت آميز و جويای اصلاحات تدريجی را نيز بر نمی تابد، تاکيد کرد که چنين برخوردی چه مدافعان آن آگاه باشند و چه نباشند همانگونه که تجربه ۳۰ سال زندگی زنان تحت ستم ايران نشان داده منجر به آزادی و رهايی زنان ما از چنگال قوانين زن ستيز حکومت نمی شود و تنها انرژی مبارزاتی زنان را به بيراهه می برد و عمر رژيم زن ستيز جمهوری اسلامی را زياد می کند.
سهيلا سپس به برخورد ديگر در جنبش زنان که متعلق به اکثريت زنان ايران يعنی زنان زحمتکش و محروم است و کوچکترين اعتراضاتشان بر عليه قوانين زن ستيز و حکومت مدافع آن - حتی بر سر مسايل صنفی و غير سياسی نظير حق پوشش - به خاک و خون کشيده می شود پرداخت و توضيح داد که اين زنان نه تنها کوچکترين منافعی در حفظ نظام سرمايه داری حاکم و فرهنگ و مناسبات ارتجاعی مرد سالارانه آن ندارند، بلکه منافعشان تماماً در گرو نابودی نظام حاکم می باشد. در آخر صحبتها، سخنران مطرح کرد که برخوردی که خواهان محصور کردن جنبش زنان در چارچوب نظام حاکم است، همانگونه که تجربه نشان داده راه به جايی نخواهد برد و منجر به بهبود وضع زنان ما نخواهد شد در حاليکه تنها راه رهايی زنان ايران از کانال تشديد مبارزات روزمره شان و کاناليزه کردن آن در مسير سرنگونی جمهوری اسلامی می گذرد.
سخنران در جمعبندی خود روشن ساخت که اين نه تلاش های عقيم اصلاح طلبان و کمپين يک ميليون امضا برای گرفتن امتياز از حاکميت بلکه مبارزات زنان ايران برای نابودی ريشه های ستم بر زن است که نهايتا می تواند در خدمت رشد جنبش زنان قرار گرفته و هر چه بيشتر انرژی مبارزاتی زنان را برای رهايی کامل وارد عرصه مبارزه با رژيم زن ستيز حاکم و قوانين ارتجاعی استثمارگرانه و مرد سالارانه آن کند.
بدنبال اين سخنرانی يک استراحت کوتاه داده شد که در طی آن حاضرين به ديدار از ميز کتاب ها و صرف غذا و چای و شيرينی پرداختند.
بخش دوم برنامه با ويدئو کليپ زيبای "سرود افتخار" آغاز شد. اين ويدئو شامل دکلمه هنرمندانه شعر بسيار زيبای افتخار (من يک زنم) از چريک فدائی خلق رفيق غزال آيتی بود که همراه با تصاويری بجا و هنرمندانه ارائه شد. به دنبال آن بارديگر هنرمند عزيز ناهيد با همراهی هنرمند نوازنده مسعود به روی صحنه آمد و چند ترانه شاد را اجرا کرد. سپس سرهات آريجان تونج نوازنده و هنرمند مبارز کُرد با نوای دل انگيز ساز خود بخش بعدی برنامه را با خواندن ترانه سرودهای مبارزاتی کُردی ادامه داد. در جريان اجرای اين برنامه حاضرين با رقص کُردی وی را همراهی کردند. در بخش پايانی، مسعود يکبار ديگر با اجرای قطعات شاد موسيقی محلی، اين شب فراموش نشدنی را در محيطی آکنده از شور و اتحاد به پايان برد. حدود ۸۰ تن از ايرانيان مقيم لندن در مراسم ۸ مارس در لندن شرکت کردند که تعداد قابل توجهی از آنان را زنان و دختران جوان تشکيل می دادند.
۱۱ مارس ۲۰۰۹
Etehadezan@yahoo.com