ز چه رو نمی توانم به نهان شوم ز راهت
نظرت نمی گذارد بگریزم از نگاهت
دل عاشقان شکستی و به مهر خود ببستی
چه کنی مرا چوگفتی :"منم آن گریزگاهت "؟
به کجا روم ؟ کشیدیم در آن دروغ شیرین ،
که :"مرو به دام ِ دیگر ، چوشدیم جانپناهت"
ز رهی دگر فرستی ،صنمی به باغ هستی ،
"بکشان ، ببند پایش همه در بند ِ گناهت ! "
به کدام در گریزم ،همه خانه ها ببستی
که به چند پیل و فرزین ،شده ایم مات ِ شاهت
همه جام ها کشیدم ، همه جامه ها دریدم ،
نشدم رهی پدیدار ،فتاده ام به چاهت
منما به چشم ِ بینش ، ره ِ عافیت چو او را ،
بنهاده ای به راهی* که نهاده دل به راهت
محمد بینش (م ــ زیبا روز)
