کار آنلاین:
در سوگ نرگس خاتون محمودی - تابان
Sun 24 02 2013
 با کمال تأسف اطلاع یافتیم که خانم نرگس خاتون محمودی، مادر رفیق سربلند و بلند آوازه‌مان رضی تابان درگذشت. مادر در سال ۱۲۹۹ شمسی در بیدخت، مرکز دراویش گنابادی در جنوب خراسان، به دنیا آمد. او نوه یکی از رهبران بزرگ دراویش گنابادی بود.
در سالهای ۴۰ شمسی به مشهد و در سالهای ۶۰ از مشهد به تهران نقل مکان کرد.
روز ۱۹ بهمن ۱۳۹۱، مصادف با سالروز بنیانگذاری جنبش فدائی، که رضی یکی از کوشندگان راسخ آن بود و جان بر آن نهاد، از میان ما رفت. به جز رضی، یک دختر و سه پسر از او به یادگار مانده‌اند.
مادر چه در دوران شاه و چه در دوران جمهوری اسلامی از حامیان استوار فدائیان بود و از محبوبیتی توصیف ناپذیر نزد آنان برخودار بود.
مادر از طبع شعر نیز برخودار بود و مجموعه‌ای از اشعار از او به یادگار مانده است. شعر زیر، که نشان توامان دردی عمیق و افتخاری قوت بخش است، شعری است که مادر در سوگ رضی سروده است. دردی عمیق در جان مادر از نیستی نابهنگام فرزند، و افتخاری قوت بخش در کام مادر از شرافت پایدار فرزند.
در سوگ رضی
 ای رضی جان،ای گل زندانی‌ام
ای پسر،ای داروی بیماریم
ای عزیزم،ای گل نیلوفرم
زود رفتی جان مادر از برم
ای بهارم،ای بهارم،ای امید
ناامیدم کرده‌ای،ای ناامید
سوختم اندر فراقت‌ای رضی
خم شده پشتم ز داغت‌ای رضی
ای بهار من! چه زود گشتی خزان
سر بدادی در ره آزادگان
تو به درد من دوا بودی رضی
تو به قلب من شفا بودی رضی
قامتت خم گشت از درد محن
سینه‌ات لبریز از مهر وطن
ای گل پرپر به دست وحشیان
سینه‌ات سوراخ سوراخ ددان
از شکنجه دست و پا و پشت تو
سینه و پهلو و هم انگشت تو
جای سالم در تنت پیدا نبود
زخم‌ها اندر تنت صدتا نبود
اندرون سلول تنگ و تار تو
می‌نمودی باز هم پیکار تو
با همه این دردها‌ای سرفراز
پیش این گرگان نکردی لب تو باز
ای رضی سر خم نکردی پیش دون
راست قدی سرفرازی‌ای جوون
ای سرت از سربلندی بر فلک
استقامت از تو می‌جوید ملک
نوبهاری گرچه پرپر گشته‌ای
چشمۀ آبی که پر‌تر گشته‌ای
گرچه رفتی از میان ما نئی
تا ابد تو در دل ما زنده‌ای
سربلند و روسپیدم پیش دوست
افتخار و سربلندیم ز توست
|
|